Η ένταση κι οι υψηλότατοι τόνοι που επικράτησαν χθες στη Βουλή κατά τη συζήτηση του Novartis gate ήταν αναμενόμενη. Κι όσοι την παρακολούθησαν είδαν την πλήρη αποδόμηση των αόριστων και έωλων μαρτυριών των προστατευόμενων κουκουλοφόρων αλλά και το πώς στήθηκε η μεγάλη σκευωρία. Είδαν και κάτι άλλο. Τους υπουργούς και τα στελέχη της κυβέρνησης να βρίσκονται σε πλήρη αδυναμία να τεκμηριώσουν με στοιχεία την ανάμειξη ή εμπλοκή των προσώπων που κατηγορούν.
Είχαμε το εξής χαρακτηριστικό:
Ενώ στην προκειμένη περίπτωση συζητείτο η εμπλοκή ή όχι συγκεκριμένων προσώπων, οι υπουργοί κι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μιλούσαν γενικά κι αόριστα για σκάνδαλο διόγκωσης της φαρμακευτικής δαπάνης.
Μα αυτό το ξέρουν και τα μικρά παιδιά.
Όμως, δεν «δικαζόταν» αυτό. Ούτε αυτό δικαιολογεί –αναπόφευκτα ΚΑΙ την εμπλοκή των δέκα σε έκνομες ενέργειες.
Βενιζέλος, Σαμαράς και Λοβέρδος έδωσαν τον απόλυτο πολιτικό τόνο σ’ αυτή τη συζήτηση.
Μίλησαν με ιδιαίτερη οξύτητα για τη σκευωρία του παρακράτους Τσίπρα – Παπαγγελόπουλου.
Έβαλαν στο κάδρο στους επίορκους δικαστικούς λειτουργούς κι εντόπισαν – απέδειξαν για ποιον λόγο ενήργησαν συντεταγμένα με τις επιθυμίες της κυβέρνησης και παραβίασαν το κράτος Δικαίου.
Περιέγραψαν δε τη ζοφερή κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της Δικαιοσύνης εξ αιτίας συνεχών εξωθεσμικών παρεμβάσεων προσώπων που βρίσκονται δίπλα στον πρωθυπουργό. Άλλωστε είχε προηγηθεί πριν λίγη ώρα η σκληρή ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών κι Εισαγγελέων εναντίον της πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου και νυν προϊσταμένης του Νομικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα, Βασιλικής Θάνου.
Όλοι οι φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι, έκαναν ξεκάθαρο πως η υπόθεση αυτή ΤΩΡΑ ξεκινά.
Αυτά και πολλά άλλα, λοιπόν, οδηγούν σ’ αυτό που επανειλημμένως έχουμε αναφέρει.
Η Αριστερά δεν έχει λόγο ύπαρξης χωρίς πόλωση και χωρίς διχασμό!
Αυτά ανήκουν βαθιά στο dna της. Άλλωστε συστηματικά δηλητηρίαζε την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Τον οδήγησε στον θλιβερό εμφύλιο, αντέδρασε σε οτιδήποτε καθιστούσε την Ελλάδα σημείο αναφοράς του πολιτισμένου κόσμου της Δύσης, αντιδρά σε οτιδήποτε καταστήσει το κράτος σύγχρονο και φιλικό στον πολίτη.
Ο Τσίπρας, λοιπόν, είναι ξεκάθαρο ότι οδηγεί τα πράγματα στην πόλωση για να πάει σε εκλογές με διχαστικά διλήμματα. Βλέπετε δεν έχει τίποτα άλλο στο οποίο θα μπορούσε να στηριχθεί. Με ότι καταπιάστηκε η κυβέρνησή του τα έκανε μούσκεμα. Από την Οικονομία, την Ασφάλεια, το Μεταναστευτικό μέχρι τα εθνικά μας θέματα.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με αδίστακτους ανθρώπους που δεν τους αφορά ο τόπος παρά ΜΟΝΟ η εξουσία. Έχουμε να κάνουμε με πιο παλιό από το παλιό που κατηγορούσαν. Έχουμε να κάνουμε με κυνικά ανάλγητους ανθρώπους.
Έβλεπα το κόσμημα της Δικαιοσύνης για ολόκληρες δεκαετίες, τον Παναγιώτη Πικραμένο, να συγκινείται και να βουρκώνει κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, επειδή κάποιος κουκουλοφόρος είπε γενικά κι αόριστα το όνομά του! Κι ο Πολάκης γελούσε…
Έβλεπα κι άκουσα την προεδρεύουσα Τασία Χριστοδουλοπούλου να στέλνει … στον διάβολο από έδρας τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Χ. Αθανασίου, μόλις τελείωσε την τοποθέτησή του!!!!
Ντροπή! Μα μόνο για εκείνους που γνωρίζουν την έννοιά της…
Έβλεπα κι άκουγα τον Ανδρέα Λυκουρέντζο να μιλά τόσο φορτισμένος όσο δεν ήταν ποτέ.
Έβλεπα κι άκουγα τον Βενιζέλο να παραθέτει με στοιχεία το πώς δημιουργήθηκε η σκευωρία. Ομολογουμένως, η πολλαπλώς επαναλαμβανόμενη φράση του «πάρτε κι αυτό» – «πάρτε κι αυτό» συνοδευόμενη με τα πειστήρια των λόγων του, ήταν μαχαιριά στην κυνικότητα και το παραμύθι.
Έβλεπα κι άκουγα τον Σαμαρά να καταδεικνύει το δήθεν νέο που έφεραν ο ΣΥΡΙΖΑ κι οι ΑΝΕΛ.
Έβλεπα κι άκουγα τον Νίκο Βούτση να παρεμβαίνει απρεπώς την ώρα που Βενιζέλος, Σαμαρά, Λοβέρδος, Γεωργιάδης υπερασπίζονταν την τιμή και την αξιοπρέπειά τους προσβάλλοντας πρωτίστως το αξίωμά του και καταδεικνύοντας ότι δεν είναι πρόεδρος της Βουλής αλλά ένας υπερασπιζόμενος την αθλιότητα του κόμματός του.
Έβλεπα κι άκουγα την άθλια τούτη κυβέρνηση να εξευτελίζει τη Δικαιοσύνη, με συνειδητές και στοχευμένες παραλείψεις και καθεστωτική αντίληψη.
Έβλεπα κι άκουγα τους Πολάκηδες να φωνάζουν ότι ο κόσμος ρωτά αν θα πάει κάποιος φυλακή.
Και σκεφτόμουν ότι αφού ο κόσμος θέλει άρτο και θεάματα, τούτη η κυβέρνηση που αποτελεί την κορωνίδα του εθνολαϊκισμού του τα παρέχει στην αρένα.
Έβλεπα, άκουγα και συνειδητοποίησα για μια ακόμη φορά ότι είμαστε δυο Ελλάδες.
Αυτή του Παναγιώτη Πικραμένου κι αυτή του Παπαγγελόπουλου και του Τσίπρα.
Νομίζω ότι αυτή η υπόθεση θα καθορίσει ποια από τις δυο θα επιβιώσει…
