Το Αφρίν και οι επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού στην περιοχή μπήκαν στη ζωή μας για να μας δείξουν για μια ακόμη φορά την αποφασιστικότητα της Άγκυρας και την απαράδεκτη συμπεριφορά της Ρωσίας στους συμμάχους της. Οι επιχειρήσεις στο Αφρίν εξελίσσονται αρκετά ικανοποιητικά για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, παρά τα περί του αντιθέτου υποστηριζόμενα από τα ελληνικά μέσα πληροφόρησης ή παραπληροφόρησης.
Οι Τούρκοι έχουν ενώσει τα 6 αρχικά τους προγεφυρώματα και ελέγχουν πλήρως την μεθόριο μεταξύ της χώρας τους και της Συρίας στη συγκεκριμένη περιοχή. Οι τακτικές κινήσεις των Τούρκων προς το κέντρο της επαρχίας συνεχίζονται κανονικά σε ένα αργό και σταθερό ρυθμό. Η κατάληψη της επαρχίας είναι θέμα χρόνου. Εκτιμάται ότι σε δύο ή τρείς μήνες θα έχει ολοκληρωθεί, εκτός απροόπτου. Οι 175 χιλιάδες Κούρδοι που ζουν στο Αφρίν θα ζήσουν την τουρκική θηριωδία και κατοχή, όπως και τόσοι άλλοι λαοί. Απομονωμένοι, αβοήθητοι και προδομένοι θα συνεχίσουν τον άνισο αγώνα τους, Η υποστήριξη των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων είναι μικρή και οι δυνάμεις που έχει εμπλέξει ο Άσαντ ούτε τον κατάλληλο οπλισμό διαθέτουν, ούτε την αρμόζουσα εκπαίδευση και για αυτό το λόγο είναι αναποτελεσματικές μέχρι στιγμής.
Εκείνο όμως που προκαλεί κατάπληξη και απογοήτευση είναι η συμπεριφορά των Ρώσων. Στην περιοχή στάθμευαν ρωσικές δυνάμεις που εγγυόντουσαν την ασφάλειά της. Το Αφρίν ήταν πριν την τουρκική εισβολή ίσως η πιο ήρεμη περιοχή της Συρίας, στην οποία έβρισκαν καταφύγιο οι διωκόμενοι από τις γύρω περιοχές. Οι Ρώσοι αποχώρησαν «ξεπουλώντας» ουσιαστικά τους δύστυχους Κούρδους στους Τούρκους. Πρόβατα επί σφαγή. Για την Μόσχα, η Άγκυρα είχε μεγαλύτερη σημασία, άλλωστε με την κίνησή τους επιδίωκαν τη σύγκρουση Τούρκων και Αμερικανών. Η τελευταία σύγκρουση δεν φαίνεται να πραγματοποιείται και το μόνο που θα γίνει είναι η «απορρόφηση» και αυτή της περιοχής από την Τουρκία. Μια νέα τουρκική γενοκτονία προ των πυλών με την ανοχή Ρωσίας και Δύσης.
Η συμπεριφορά των Ρώσων δεν είναι καινούργια. Δυστυχώς είναι μια πάγια πολιτική της να «πουλάει» τους συμμάχους της όταν δεν τους χρειάζεται. Τρανταχτό παράδειγμα τα περίφημα «Ορλωφικά» το 1770, όταν χρησιμοποίησαν τους Έλληνες για τους σκοπούς τους (Ρωσοτουρκικός Πόλεμος 1768-1774), και όταν δεν τους χρειαζόντουσαν πλέον τους άφησαν έρμαια στο έλεος των Οθωμανών. Η Πελοπόννησος, η Κρήτη και άλλες περιοχές γνώρισαν σφαγές και λεηλασίες. Οι Έλληνες προδόθηκαν τότε από τους Ρώσους, όπως και οι Κούρδοι σήμερα. Το ίδιο συνέβη και το 1974 στην Κύπρο. Ενώ η τότε πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση γνώριζε τι θα γίνει στη μεγαλόνησο και μπορούσε να το αποτρέψει παρέδωσε τους Κύπριους αδελφούς μας στη σφαγή. Σκοπός της ήταν να προκληθεί ελληνοτουρκικός πόλεμος που θα είχε σαν αποτέλεσμα την παράλυση και διάλυση της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Και τότε, όπως και τώρα τα ρωσικά σχέδια διαψεύστηκαν, το μόνο που έμεινε ήταν μια πικρία και απογοήτευση για τους «ομόδοξους» Ρώσους, από τους οποίους θα περίμενε κανείς μια πιο αξιοπρεπή και αξιόπιστη συμπεριφορά. Ας ευχηθούμε στους δύστυχους Κούρδους του Αφρίν να αντέξουν όσο μπορούν την τουρκική επιθετικότητα και βαρβαρότητα.
Ενημερωτικό σημείωμα:
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «ΑΠΟΨΕΙΣ» δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του emvolos.gr.
