Πάντα είχα τη πεποίθηση ότι ο Στρατός κι η εκκλησία δεν έχουν καμιά δουλειά στην πολιτική.
Κι ο ένας θεσμός και ο άλλος, όσες φορές αναμίχθηκαν –συστηματικά δηλαδή- είχαμε καταστροφικά αποτελέσματα.
Τι να θυμηθούμε;
Τις εξαλλοσύνες του 1896-97 (πρωτοστατούσε η «Εθνική Εταιρεία», μια οργάνωση στην οποία δέσποζαν στρατιωτικοί και παππάδες) που οδήγησαν τη χώρα στον ατυχή πόλεμο με τους Τούρκους;
Τα συνεχή προσκόμματα του Μεταξά – όταν ήταν εν ενεργεία αξιωματικός- στον Βενιζέλο;
Τα πραξικοπήματα μετά την καταστροφή της Μικράς Ασίας, που με ελάχιστα διαλείμματα δημοκρατικού πολιτεύματος (στην ουσία βασιλευομένης δημοκρατίας) οδήγησαν στην Ελλάδα σε δικτατορίες;
Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για το κυπριακό αμέσως μετά την πρώτη εκλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1955), με την Αριστερά και τους παπάδες στην πρώτη γραμμή; Τη στιγμή που υπό νηφάλιες συνθήκες το ζήτημα μπορούσε να διευθετηθεί ανάμεσα στην ελληνική και την βρετανική κυβέρνηση;
Την πορεία του Κυπριακού που θα ήταν παντελώς διαφορετική χωρίς την παρουσία στην εξουσία της Κύπρου του Μακάριου;
Τη χούντα;
Τα συλλαλητήρια του 1992 για τα Σκόπια, με παπάδες στους δρόμους να διαδηλώνουν και να «διδάσκουν» μισαλλοδοξία; Τα οποία έκαναν την τότε κυβέρνηση ν’ ανακρούσει πρύμνα και τελικά όλη η υφήλιος ν’ αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία;
Την συνεχή «επιχείρηση» στρατιωτικών εν αποστρατεία και παπάδων ν’ αποκτούν πανελλαδικό ακροατήριο με φρασεολογία άκρατου εθνικισμού;
Τον σχεδιασμό πραξικοπήματος που κατήγγειλε ο υπουργός Άμυνας του Γιώργου Παπανδρέου, Παν. Μπεγλίτης, (Νοέμβριος 2010), και την άμεση αποστράτευση του αρχηγού ΓΕΣ Φραγκούλη Φράγκου;
Δεν είναι γενίκευση και τσουβάλιασμα αυτό που αναφέρω, ότι στρατός κι εκκλησία δεν έχουν καμιά δουλειά στην πολιτική.
Φυσικά και υπήρχαν, φυσικά κι υπάρχουν άνθρωποι από το στράτευμα και την εκκλησία που διαθέτουν την αναλυτική και διεξοδική σκέψη και χαίρουν της απόλυτης εκτίμησης της κοινωνίας. Θυμάμαι, πρόχειρα, πόση εκτίμηση έτρεφε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για τον στρατηγό Αγαμέμνονα Γκράτσιο ή και τον εξόχως εγκεφαλικό στρατηγό Σόλωνα Γκίκα, τον οποίο έκανε και υπουργό του στις πρώτες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης.
Μα ο κανόνας δεν είναι αυτός. Δυστυχώς.
Ο κανόνας είναι η γραφικότητα, η πολιτική αφέλεια, η απουσία κριτικής σκέψης, διπλωματίας κι ευελιξίας.
Όσοι ασχολούμαστε με την ανάλυση της πολιτικής επικαιρότητας έχουμε παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς μπόλικη γραφικότητα κι έλλειψη κριτικής σκέψης κι εξαλλοσύνης μέσα στα έδρανα της Βουλής από διάφορους πολιτικάντηδες. Μα αυτούς τους ψήφισαν κάποιοι άνθρωποι.
Αυτό το απειλητικό κι άκρως αντιδημοκρατικό ψήφισμα που υπέγραψαν όσοι διοργάνωσαν το προχθεσινό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, ποιος τους νομιμοποίησε να το συγγράψουν και να το στείλουν όπου δει; Από την άλλη πλευρά, άλλος ο ρόλος της στρατού και της εκκλησίας. Ο καθείς εφ ω ετάχθη.
Ας μη στρουθοκαμηλίζουμε.
Αυτός ο στρατηγός Φράγκος που ήταν κεντρικός ομιλητής στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης (αλήθεια ποιος τον όρισε;) λέγεται ότι ήταν όντως ικανότατος αξιωματικός.
Μα λέει πράγματα επικίνδυνα. Επικίνδυνα κι ακραία. Όπως το γελοίο ψήφισμα που έβγαλε και με το οποίο ουσιαστικά ακυρώνει το πολίτευμα της χώρας.
Είναι κι άλλα.
Όταν ένας αξιωματικός βγαίνει και λέει σε μεταμεσονύκτια τηλεοπτική εκπομπή …«βούλωσέ το μωρή αδελφή», αναφερόμενος στον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, απλώς επιβεβαιώνει ότι είναι επικίνδυνος και δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά για τη δυνατότητά του σε διπλωματία.
Όταν ένας αξιωματικός που θεωρείται ικανός κι έφτασε στα ανώτατα κλιμάκια του στρατεύματος (με αιφνιδιαστική απόφαση του Βαγγέη Μεϊμαράκη και μάλιστα σε περίοδο που δεν υπήρχαν κρίσεις στο στράτευμα), έλεγε ότι στην κρίση των Ιμίων έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ως… βομβαρδιστικά τα …πυροσβεστικά αεροσκάφη (!!!), μόνο ως γραφικό (για να μη πω άλλη λέξη) μπορών να τον εκλάβω.
Όταν ως συνομιλητής του Καμμένου και του Καρατζαφέρη (και με κύκλους της Νέας Δημοκρατίας) προέτασσε σε συζητήσεις για …νέο κόμμα την απαραίτητη προϋπόθεση να ηγείται ο ίδιος, μόνο ως αλαζόνα, που δεν έχει επίγνωση και μέτρο μπορώ να τον χαρακτηρίσω.
Κι όσα άκουσα να λέει από το βήμα του συλλαλητηρίου, με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με έναν ακόμη ανερμάτιστο κι επικίνδυνο λαϊκιστή.
Είπε μεταξύ άλλων:
– Γυφτοσκοπιανούς, τους γείτονες!
Δείγμα, ότι είναι ρατσιστής.
– Πράκτορα του… Σόρος τον Μπουτάρη!
Δείγμα ότι έχει ασκηθεί δεόντως στις ψεκασμένες θεωρίες συνωμοσίας.
– Όταν το αλαλάζων πλήθος άρχισε να φωνάζει «πουτάνας γιε» για τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, ο στρατηγός έδειχνε να επικροτεί! Αφού ουδόλως το αποδοκίμασε.
– Ότι μπορούμε να πάρουμε 20 νησιά από την Τουρκία!!!
Υπερεθνικισμός του αισχίστου είδους. Όμοιος με εκείνον των έξαλλων υπερεθνικιστών της Τουρκίας.
– Όταν το πλήθος άρχισε να φωνάζει το χρυσαυγίτικο σύνθημα «αλήτες –προδότες- πολιτικοί», εκείνος κάγχαζε αν δεν υποδαύλιζε με το σύνθημα «ζήτω οι ένοπλες δυνάμεις, ζήτω ο στρατός»!!!
Ανατριχίλα! Σύνθημα από τη βαθειά χούντα.
Προαλείφεται για αρχηγός του νέου ακροδεξιού κόμματος που επωάζεται στη Βόρειο Ελλάδα με τις ευλογίες επιφανούς επιχειρηματία της Βορείου Ελλάδας και στενού του φίλου;
Ο ίδιος, ανεβασμένος στον κάλαμο της δόξας του συλλαλητηρίου, ανέφερε ότι … αν του ζητηθεί θα το πράξει!!!
Ώπα, μεγάλε!
Αφιππεύσατε τον …Βουκεφάλα σας (όρα κάλαμο)!
