Να λοιπόν κι η νέα συμφωνία που συνήψε η κυβέρνηση επί θύραις. Ότι ζητούσε το ΔΝΤ και οι δανειστές από πέρυσι το καλοκαίρι, μετά από πολύμηνη … διαπραγμάτευση το υπέγραψε η Πρώτη φορά Αριστερά.
Νέες μειώσεις στις συντάξεις, μείωση του αφορολόγητου…. νέες πατημένες «κόκκινες» γραμμές! Μαζί με νέα παραμύθια περί ανάπτυξης.
Φυσικά, ο νέος σανός άρχισε πάλι να μοιράζεται δια της διαρρεόμενης δικαιολογίας ότι για όλα φταίνε οι κακοί ξένοι.
Όμως, τα καύσιμα του αεροπλάνου που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ τελειώνουν.
Τα ψέματα τελείωσαν.
Αφήγημα πια δεν υπάρχει. Ούτε η ελπίδα που… ΘΑ ερχόταν. Ούτε όραμα υπάρχει. Κι αφού δεν υπάρχει ούτε ελπίδα ούτε όραμα, ο Αλέξης Τσίπρας κι η παρέα του δεν θ’ αργήσουν να περάσουν την πόρτα της λήθης με την υπόμνηση ότι ήταν η χειρότερη κυβέρνηση στην σύγχρονη ιστορία του έθνους.
Δηλαδή, τι θα πουν πια; Ότι θα σκίσουν τα μνημόνια; Ότι θα προστατέψουν συντάξεις; Ότι θα πάνε τον κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ; Ότι θα εφαρμόσουν τις κουταμάρες του προγράμματος της Θεσσαλονίκης; Ότι θα ανοίξουν πάλι τις τράπεζες; Ότι θα μειώσουν φόρους; Ότι θα μειώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές; Ότι θα παίζουν νταούλια και ζουρνάδες και θα χορεύουν οι κακοί ξένοι; Τι θα κάνουν; Θα βάλουν μέσα τα πουκάμισα ή θα φορέσουν γραβάτες και θα το παίζουν σοβαροί;
Θα το παίξουν τιμητές του δήθεν ηθικού τους πλεονεκτήματος; Θα κάνουν τη μια μετά την άλλη τις εξεταστικές για να στοχοποιούν τους αντιπάλους τους;
Και ποιος θα τους πιστεύει; Όλοι βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις ότι όσοι ακόμη τους πιστεύουν μειώνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Το κλείσιμο της αξιολόγησης, είναι σαφές ότι βρίσκει την κυβέρνηση χωρίς ακροατήριο. Κι όλο και περισσότερος κόσμος πιστεύει πια ότι η… επάρατη κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων ήταν ασυγκρίτως η καλύτερη μνημονιακή κυβέρνηση που είχε φτάσει τη χώρα μια ανάσα από το τέλος των μνημονίων.
Άρα; Άρα τι έχουν να πουν για το μέλλον ο Τσίπρας κι ο Καμμένος; Ότι θα φέρουν ανάπτυξη; Τρίχες! Πέρυσι τέτοιο καιρό, μας έλεγαν ότι το Πάσχα θα …έρθει η ανάπτυξη. Κι αντί ανάπτυξη διαλύθηκε το σύμπαν κι ότι είχε μείνει όρθιο. Πώς θα έρθει ανάπτυξη; Με τον κρατισμό που εμπνέει τους Αριστερούς; Με το ανηλεές κυνήγι του ιδιωτικού τομέα; Με τις ιδεοληψίες και την αντίθεσή τους σε κάθε μεταρρύθμιση και αποκρατικοποίηση;
Τι άλλο έχουν να πουν; Ότι θα τελειώσει το μνημόνιο; Μα αυτό ούτως ή άλλως λήγει στο τέλος του 2018 και όπως λένε τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί κι άλλο…
Είπαμε, τα καύσιμα τελειώνουν.
Τα χιλιόμετρα αναπόφευκτα λιγοστεύουν.
Διέξοδος δεν υπάρχει.
Μόνο έξοδος! Συντεταγμένη ή άτακτη.
Κάθε μέρα που θα περνά πλέον, θα είναι ένα βήμα επιδείνωσης.
Και για τους ίδιους μα κυρίως για τον τόπο.
Κι εμείς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μόνο ένας λαός χαμηλού iq μπορεί να πιστεύει ότι με την Αριστερά θα δει προκοπή.
Κι εμάς δεν μας αρμόζει….
