Ομιλία του Βουλευτή Σερρών Κωνσταντίνου Μπούμπα στην επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, , με θέμα ημερήσιας διάταξης την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Πλαίσιο για την προώθηση της παραγωγής βιομεθανίου, κανόνες για την οργάνωση της αγοράς παραγωγής υδρογόνου και τα γεωγραφικά περιορισμένα δίκτυα υδρογόνου – Μερική ενσωμάτωση Οδηγίας (ΕΕ) 2024/1788 και άλλες διατάξεις για την προστασία του περιβάλλοντος». (1η Συνεδρίαση)
Σας ευχαριστώ θερμά, κυρία Πρόεδρε. Δεν είναι ο Υπουργός εδώ, είναι οι επιστημονικοί συνεργάτες. Κατ’ αρχάς αυτό το οποίο ζητήσαμε εμείς, άκουσα τώρα από αναγνώσατε τους φορείς, το δεύτερο Υπουργείο που σχετίζεται με το σημερινό νομοσχέδιο, δεν είναι μόνο το Υπουργείο Ενέργειας, είναικαι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Και αυτό δεν το λέμε εμείς, το λέει ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Παραγωγών Βιοαερίου, ο κύριος Υφαντής. Παρακολούθησα και διάβασα με προσοχή τη συνέντευξη του γιατί ανήκει στους επαΐοντες, είναι άνθρωπος ο οποίος εκπροσωπεί αρκετούς φορείς από τις 75 Μονάδες Παραγωγής Βιοαερίου τούτη την ώρα στην Ελλάδα Κυρία Πρόεδρε θα θέλαμε και τους νέους αγρότες εμείς γι’ αυτό το ζητήσαμε ως «Ελληνική Λύση», πέρα από την ΕΘΕΑΣ που είπατε και τους Κτηνοτρόφους, γιατί οι νέοι αγρότες αποτελούν και το μέλλον στην ύπαιθρο καθώς τα ποσά είναι δυσανάλογα. Δηλαδή αυτή τη στιγμή η αντιστοιχία ενός νέου αγρότη ηλικίας μέχρι 39 ετών, αυτός θεωρείται νέος αγρότης, σε σχέση με αυτούς τους αγρότες που είναι άνω των 55 ετών, είναι 1 προς 17. Άρα, λοιπόν, είναι δυσοίωνο το μέλλον στον αγροτικό τομέα, αλλά το λέμε διότι πολλοί αγρότες σχετίζονται και θα πρέπει να σχετίζονται με τις καθαρές μορφές ενέργειας μελλοντικά, όπως είναι το καθαρό Βιοαέριο που μετατρέπεται σε Βιομεθάνιο, γιατί παράγεται και μέσα από αγροτικά υπολείμματα και κτηνοτροφικά υπολείμματα. Άρα, λοιπόν, θα ήταν καλό να δούμε την επόμενη μέρα, το μέλλον αυτού του τόπου μέσα από τους νέους αγρότες, πώς αντιλαμβάνονται αυτή την ενεργειακή μετάβαση στη μείωση του αποτυπώματος του διοξειδίου του άνθρακα και ότι αυτό συνεπάγεται στην πράσινη κυκλική οικονομία και στη λεγόμενη Αειφόρο Βιώσιμη Ανάπτυξη.
Τώρα, σε ότι αφορά για να κατανοήσει κάποιος αυτό το νομοσχέδιο που φέρνετε προς ψήφιση, θα πρέπει να δούμε τι δυνατότητες έχει η χώρα σε ότι αφορά την παραγωγή Βιομεθανίου σε σχέση και με την Ευρώπη, καθώς σίγουρα η Ευρώπη είναι πρωταγωνιστής της εξέλιξης παραγωγής Βιομεθανίου.Η Γηραιά, δηλαδή, είναι η Ήπειρος που έχει επενδύσει στο Βιομεθάνιο εδώ και χρόνια, κυρίως το έχει κάνει η Ιταλία σ έναν πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά και το Ηνωμένο Βασίλειο. Από εκεί και πέρα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της εκτός ηλεκτροδότησης μέχρι και 70% μελλοντικά. Τα ποσά είναι μεγάλα. Εμείς έχουμε μείνει αρκετά πίσω. Διαβάζοντας τη δεκαετία του 2010 οι Μονάδες Παραγωγής Βιοαερίου ήταν περίπου 12 με 15, έχουν πάει στις 75, αλλά θέλουμε ακόμη πολύ δρόμο. Κατ’ αρχάς η αξιοποίηση αποβλήτων είναι κάτι θετικό. Εκεί που τα απόβλητα δηλαδή φαίνονται άχρηστα, εδώ μετατρέπονται σε ενέργεια με αυτή τη διάσπαση οργανικής ύλης άνευ οξυγόνου, έτσι τουλάχιστο έχω διαβάσει, που μετατρέπεται το Βιοαέριο, καθαρίζεται και γίνεται Βιομεθάνιο.
Μελετώντας, όμως το νομοσχέδιο βλέπουμε και θα έχουμε την ευκαιρία να πάμε κατ’ άρθρων, ότι υπάρχουν πάλι κάποιες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις σε ότι αφορά και το Βιομεθάνιο αλλά και την παραγωγή στο λεγόμενο Οικολογικό Πράσινο Υδρογόνο απέναντι στους μικρούς επενδυτές. Να θυμίσω ότι οι νέοι αγρότες, γι’ αυτό το ζητάμε σε ότι αφορά τον πρωτογενή τομέα, είχαν πάρει κάποια δάνεια κάποτε στις αρχές λίγο μετά το 2000 για να προχωρήσουν σε κάποια μικρά Φωτοβολταϊκά Πάρκα και επειδή ο ΔΕΔΔΗΕ είχε μεγάλο φόρτο ηλεκτρικής ενέργειας από μεγάλες εταιρείες, έμειναν με τα δάνεια «στο χέρι» παρά τις διαβεβαιώσεις ότι θα επιδοτούνταν μέχρι 44 λεπτά από την Commissionη κιλοβατώρα. Το λέω αυτό ως παράδειγμα, γιατί δεν θα πρέπει να αποτρέψουμε στο μέλλον μιας λεγόμενης έξυπνης γεωργίας, η οποία θα αξιοποιεί μελλοντικά και τα απόβλητα παράγοντας Βιομεθάνιο μέσα από τα κτηνοτροφικά απόβλητα, να έχουμε ενδεχομένως και εξατομικευμένα κάποιους αγρότες που θέλουν να πάνε σε παραγωγή, αλλά και κάποιους μικρούς ευέλικτους Συνεταιρισμούς κατά τα πρότυπα της Ιταλίας που θα μπορούσαν να παράξουν αυτές τις νέες μορφές ενέργειας. Τώρα σε ότι αφορά το Περιβαλλοντικό Αποτύπωμα, μπαίνει μια ερώτηση και ένας προβληματισμός σε ότι αφορά το Βιομεθάνιο σε κάποιες περιοχές που θα γίνουν αυτοί οι σταθμοί παραγωγής, αν θα υποβαθμίσει τις περιοχές και το λέω αυτό διότι και στο θέμα της διαχείρισης απορριμμάτων που συνεχίζουμε να είμαστε πίσω, δεν θα έλεγα ουραγοί, αλλά είμαστε αρκετά πίσω με μια ολοκληρωμένη κομποστοποίηση στο κύτταρο των απορριμμάτων, περιοχές έχουν υποβαθμιστεί όπως για παράδειγμα και στη δική μου περιοχή στις Σέρρες αλλά και στη Μαυρούδα της Θεσσαλονίκηςπου υπάρχει έντονη δυσοσμία. Μπορεί κάποιος να μας διαβεβαιώσει, γιατί και οι τοπικές κοινωνίες δικαίως έχουν τη δική τους αγωνία σε καθετί νέο που έρχεται και το οποίο είναι μία βιομηχανική έστω επεξεργασία, ότι θα υπάρχει δυσοσμία; Θα υποβαθμίσει τις περιοχές; Υπάρχει αγωνία των κατοίκων και σε πολλές περιπτώσεις, όπως και στα Φωτοβολταϊκά, στα Αιολικά Πάρκα, στο θέμα ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ δεν λαμβάνονται υπόψιν οι τοπικές κοινωνίες. Πρώτον είναι ανενημέρωτοι, αυτό είναι αλήθεια, αλλά και δεύτερον δεν λαμβάνουμε και πολύ την κρίση και την άποψη και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κατ’ επέκταση των κατοίκων. Άρα, λοιπόν, πιθανή ρύπανση ενδεχομένως. Συγκέντρωση των Μονάδων και λόγω μιας υπερβολικής γραφειοκρατίας σε λίγους και εκλεκτούς. Αυτό βλέπουμε και αυτό πρέπει να αποφύγουμε. Διότι όταν σήμερα και στο θέμα της ηλεκτρικής ενέργειας έχει γίνει ένα μονοπώλιο για μεγάλες εταιρείες που αυτό το ηλεκτρικό ρεύμα το πληρώνει ο ελληνικός λαός ακριβά, παρά τις ΑΠΕ, εδώ, λοιπόν, εύλογα θα προκύψει ότι το καθαρό Βιοαέριο που θα μετατρέπεται σε Βιομεθάνιο ή το υδρογόνο, θα περάσει σε μία ολιγαρχικήκάστα επιχειρηματικών συμφερόντων και θα αποτρέψει αυτό που λέμε ραχοκοκαλιά της οικονομίας, μικρομεσαία επιχείρηση.
Εδώ η άδεια λειτουργίας για τις μονάδες Βιομεθανίου, όπως το βλέπουμε, θα ισχύει για 20 χρόνια από την έκδοσή της με δυνατότητα ανανέωσης για ίσο χρονικό διάστημα, άρα πάμε 20 συν 20 40 χρόνια. Δεν θα υπάρχει επανεξέταση;Αυτό είναι ένα ερώτημα. Θα δίνεται έτσι δηλαδή μια λευκή επιταγή; Η διαπίστωση της παράβασης και η επιβολή των ως άνω κυρώσεων θα γίνονται από το αρμόδιο Όργανο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας κατόπιν μιας αιτιολογημένηςεισήγησης της Αδειοδοτούσας Αρχής. Θα είναι αντικειμενικό; Εδώ έχουμε επιφυλάξεις εμείς κύριοι. Έχουμε επιφυλάξεις με βάση και τους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας. Ο πρότερος βίος , δηλαδή, δεν θα έλεγα ότι είναι και «έντιμος» απέναντι στον μικρό και δη στον Έλληνα βιοπαλαιστή, ο οποίος δεν βλέπει να έχει μια φθηνή ηλεκτρική ενέργεια. Το να υπάρχουν κάποιοι ανταγωνιστές και να μπούμε στη λογική, όπως κάνουμε και στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος διαφόρου χρωματισμού και στην παραγωγή τέτοιων μορφών ενέργειας για να μειώσουμε το φαινόμενο του θερμοκηπίου και να συνδράμουμε σε αυτό που λέγεται περιβάλλον, δεν παίρνουμε αυτή τη διαβεβαίωση.
Στην εγκατάσταση και λειτουργία των Μονάδων Υδρογόνου προβλέπεται ότι η παραγωγή υδρογόνου αφού ολοκληρώσουν την περιβαλλοντική αδειοδότηση υποβάλλουν μία αίτηση στους αρμόδιους διαχειριστές για την ενεργοποίηση των συνδέσεων. Οι παραγωγοί πρέπει να πληρώσουν για την κατασκευή του αγωγού σύνδεσης και να παραχωρήσουν χώρο για τις εγκαταστάσεις του διαχειριστή ενώ ο διαχειριστής αναλαμβάνει τη λειτουργία των μονάδων ελέγχου και μέτρησης. Σε περιπτώσεις τώρα που απαιτούνται επιπλέον υποδομές, όπως σταθμοί συμπίεσης, αυτές αξιολογούνται και υλοποιούνται από τους διαχειριστές με το κόστος να περιλαμβάνεται στις ρυθμιζόμενες δαπάνες. Μιλάμε, δηλαδή, για ένα ακόμα νομοσχέδιο,που φορτώνει τις ελληνικές επιχειρήσεις με κάποια γραφειοκρατικά εμπόδια. Για να υπερκεράσουμε αυτά τα γραφειοκρατικά εμπόδια, πρέπει να απλοποιήσουμε αρκετά πράγματα.
Το νομοσχέδιο επιτρέπει στους Διαχειριστές να ελέγχουν την παραγωγή, να ρυθμίζουν τις τιμές, να παίρνουν όλα τα έσοδα από τις συνδέσεις, αφήνοντας τους Έλληνες παραγωγούς και τις επιχειρήσεις να πληρώνουν. Αυτό μας βάζει σε σκέψεις. Μας βάζει σε σκέψεις για ξένα συμφέροντα που μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα για πολυεθνικές. Βλέπω μια μεγάλη δραστηριότητα στον όμιλο της ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ που έχει κληθεί κιόλας στους Φορείς και καλώς έχει κληθεί, διότι έχει κάνει και ένα μεγάλο εργοστάσιο στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας στον Βόλο. Αν θυμάμαι καλά, με υπολείμματα του ελαιολάδου για παραγωγή ενέργειας και υπάρχει ενδιαφέρον από τον όμιλο της ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ σε ό,τι αφορά το βιομεθάνιο, αλλά και την παραγωγή υδρογόνου.
Το πλεονέκτημα βέβαια είναι ότι μπορεί να υγροποιηθεί και το βιομεθάνιο και να αποθηκευτεί. Προχθές στην Επιτροπή Περιφερειών είχαμε ένα σημαντικό θέμα καθώς η Αιολική και η ενέργεια μέσω του ήλιου δεν μπορεί να αποθηκευτεί και αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα, να έχεις ενέργεια, να μην μπορείς να την αξιοποιήσεις, να μην μπορείς να την αποθηκεύσεις. Σίγουρα έχουμε ανάγκη από νέες μορφές ενέργειας και σε αυτό πρωτοστατεί και πρωταγωνιστεί η Ευρώπη. Το λέγαμε πριν παρακολουθώντας τα όσα έχει πει ο κ. Υφαντής. Βέβαια μην προσδοκούμε να έχουμε παραγωγική διαδικασία πριν το 2030, γιατί τώρα να ξεκινήσουμε θέλει κάποια χρόνια να πάμε σε παραγωγή με τα λεγόμενα του Προέδρου των Ελλήνων Παραγωγών Βιοαερίου. Δεν τα λέμε εμείς, είναι οι επαΐοντες, είναι οι ειδικοί, είναι οι άνθρωποι που το ζούνε το βιώνουν. Άρα μιλάμε για μετά το 2030. Θα υπάρχει δηλαδή ένα μεταβατικό χρονικό διάστημα εναρμόνισης, αλλά και προσαρμογής σε αυτό το νέο τρόπο ενεργειακής μετάβασης. Απλά έχουμε τις επιφυλάξεις επαναλαμβάνω για μία ακόμη φορά ως «Ελληνική Λύση» με βάση και την κατανομή και διανομή του δικτύου από τους Παρόχους. Σε ό,τι αφορά και το ηλεκτρικό ρεύμα. Αν το ηλεκτρικό ρεύμα τώρα προερχόταν από ΑΠΕ τότε το παραγόμενο υδρογόνο ή αέριο θα ήταν ανανεώσιμα. Αν όμως η κινητήριος ηλεκτρική ενέργεια δεν προέρχεται από ΑΠΕ δεν μπορούμε να βαπτίσουμε και το παραγόμενο υδρογόνο ή το αέριο ότι είναι ανανεώσιμα. Θα μπούμε σε άλλες διαδικασίες σε αυτό, θα έχουμε την ευκαιρία ενδεχομένως. Εκείνο όμως που μας ενδιαφέρει πρωτίστως είναι ότι θα πρέπει να ωφεληθούν οι τοπικές κοινωνίες σε περιοχές που θα γίνουν οι σταθμοί μετατροπής, καθαρισμού δηλαδή, διύλισης για να το καταλάβει ο κόσμος. Όταν καθαρίζουμε το βιοαέριο από διοξείδιο του άνθρακα και από άλλα κατάλοιπα, η καθαρή μορφή που παίρνει λέγεται βιομεθάνιο. Στο βιομεθάνιο η Ελλάδα δεν έχει επενδύσει -τώρα κάνετε αυτό το εγχείρημα- σε σχέση με την Ευρώπη η οποία έχει επενδύσει αρκετά. Αυτό είναι αλήθεια. Εδώ οι έρευνες δείχνουν ότι θα πάμε σε 29.000 αυτοκίνητα καθημερινά σε κάποιες χώρες που θα κινούνται μέσω του βιομεθανίου το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως καύσιμο μετακίνησης.
Υπάρχουν όμως ερωτηματικά, υπάρχουν προβληματισμοί σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους που θα ωφεληθούν από αυτό. Και επειδή όπως είπαμε με βάση τους Έλληνες παραγωγούς βιοαερίου λένε ότι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι με βάση τα κτηνοτροφικά και αγροτικά απόβλητα είναι οι ίδιοι οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι. Άρα εκτός από το Υπουργείο το οποίο εκπροσωπείται, το Ενέργειας, είναι και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης που πρέπει και αυτό να σχεδιάσει πάνω σε αυτό το ζήτημα. Σε ό,τι αφορά την παραγωγή αυτής της καύσιμης ύλης μέσω της οργανικής ύλης άνευ οξυγόνου μέσα δηλαδή και από τα απόβλητα.
Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του νερού θα μπορούσαμε να μιλάμε πάρα πολύ ώρα, διότι πάλι σχετίζεται το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αυτό που είπε ο κ. Υπουργός. Δεν υπάρχει λελογισμένη διαχείριση των υδάτων στη Χώρα. Απτό παράδειγμα είναι η άρδευση των χωραφιών μέσω των ΤΟΕΒ που γίνεται με τρόπους μη ενδεδειγμένους και γίνεται μια σπατάλη, μη εξορθολογιστική διαχείριση των υδάτων που θα μπορούσαμε να το έχουμε λύσει κατά τα πρότυπα του Ισραήλ στο θέμα της άρδευσης.
Στο θέμα της ύδρευσης υπάρχουν ανησυχίες περί ιδιωτικοποίησης του νερού με πεπαλαιωμένα δίκτυα αμιάντου και ούτω καθεξής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα και οι αναλύσεις του νερού που και εγώ και η Πρόεδρος που είμαστε από τις Σέρρες που υπάρχει και το λεγόμενο ουράνιο στην περιοχή με τις νέες αναλύσεις. Εκεί δεν έχουν γίνει βήματα. Για παράδειγμα θα μπορούσε να μας απαντήσει το Υπουργείο που «τρέχει» ένα Πρόγραμμα αν δεν με απατά η μνήμη μου εδώ και τρία χρόνια τοHORIZONEUROPE που μιλούσε για ταμιευτήρεςεξοικονόμησης βρόχινου νερού κυρίως σε περιοχές λειψυδρίας όπως είναι τα νησιά. Τι έχει γίνει: Έχουμε εκμεταλλευτεί καθόλου αυτό το Πρόγραμμα έχουμε δημιουργήσει ταμιευτήρες αποθήκευσης βρόχινου νερού; Μπαίνει ένα ερώτημα.
Κλείνοντας για να μην υπερθεματίσω υπερκεράσω τον χρόνο γιατί δεν θέλω να μακρηγορώ άλλο πέρα από του 15λέπτου που είναι ο χρόνος για να αγορεύσει ο καθείς από όλα τα Κόμματα.
Για το θέμα με τα περιπατητικά μονοπάτια για να πλαισιώσουμε τη φύση με τον πολιτισμό το βλέπουμε καλό, γιατί η χαρτογράφηση σε τουριστικά μονοπάτια συνδράμει πάρα πολύ σε αυτό που λέμε τουριστικό πακέτο, αλλά και γενικότερα στην προστασία των δασών. Απτό παράδειγμα είναι το Μονοπάτι του Δήμου Αριστοτέλη που δέχεται κυρίως Σκανδιναβούς αλλά και οι επισκέπτες υψηλού βιοτικού επιπέδου αφήνοντας έσοδα στην ευρύτερη περιοχή στο περιβόητο Μονοπάτι στην πατρίδα του Αριστοτέλη τα Στάγειρα εκεί στο Δήμο Αριστοτέλη της Χαλκιδικής. Είναι ένα καλό παράδειγμα και πρέπει να χαρτογραφηθούν περιοχές, πρέπει να γίνουν περιπατητικά τουριστικά μονοπάτια τα οποία εκτός από τουριστικές περιηγήσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν και μια δίοδο για να γίνεται φύλαξη των δασών.
Θα έχουμε την ευκαιρία να πάμε κατ άρθρον. Στο νερό απλά το ουσιαστικό άρθρο είναι για εμάς το άρθρο 55, όπου πολλές περιοχές λόγω λειψυδρίας μετατρέπονται σε περιοχές υψίστου έκτακτης ανάγκης. Το θέμα είναι όμως γιατί φτάνουμε μέχρι εκεί και δεν έχουν γίνει και τα απαιτούμενα αντιπλημμυρικά έργα εν Ελλάδι και κυρίως σε περιοχές όπου επλήγησαν από την πύρινη λαίλαπα.
Κυρία Πρόεδρε, σας ευχαριστώ πολύ.
