Αύριο Πέμπτη 29/5/2025, επέτειος «Μνήμης της Άλωσης της Πόλης», στις 11.00 π.μ.,
θα κατατεθεί ενώπιον της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών έγκληση-μήνυση
του ανεξάρτητου Βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης Νικόλαου Παπαδόπουλου
Κατά των :
- Του Φωτίου Ντουίτση, διοικητού της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος
- Της Υποδιευθύντριας της Διεύθυνσης Αρχαιοκαπηλίας (ΓΑΔΑ) κ. Μαρκίδη
- Των αστυνομικών οργάνων που υλοποίησαν την εντολή κράτησής μου
- Της Διευθύντριας του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου «Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου» Συραγώς Τσιάρα
- Των μελών του Δ.Σ. της Εθνικής Πινακοθήκης
- Της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη
- Του καλλιτέχνη Χριστόφορου Κατσαδιώτη και παντός άλλου υπευθύνου προσώπου.
για την έκθεση των βλάσφημων πινάκων
και για την παράνομη κατακράτησή μου μέσα στον χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης.
Βαθιά μέσα μου, ως Έλληνας βουλευτής και Ορθόδοξος Χριστιανός, ένιωσα πως δεν μπορούσα να σιωπήσω μπροστά στη βεβήλωση που επιτελέστηκε στους τοίχους της Εθνικής Πινακοθήκης.
Όταν οι μορφές της Παναγίας και του Αγίου Γεωργίου, του προστάτη του Στρατού μας, παραμορφώνονται και ονομάζονται «τέχνη», δεν έχουμε πια να κάνουμε με ελευθερία, αλλά με ασυδοσία μεταμφιεσμένη.
Η πράξη μου να κατεβάσω τα έργα δεν ήταν θυμός, ήταν ύστατη κραυγή για σεβασμό.
Η Πινακοθήκη, αντί να αναλογιστεί το χρέος της απέναντι στην Ιστορία και το φρόνημα του λαού, επέλεξε να δικαιολογηθεί με σκοτεινά λόγια. Μίλησε για «εκτεταμένες φθορές» και μίλησε για «συντήρηση» ενώ αναφερόταν σε σπασμένα τζάμια.
Δεν θέλησε να αποκαταστήσει τα βέβηλα έργα, θέλησε να τα επιβάλει.
Κι επειδή δεν μπόρεσε να πείσει, τότε τα σήκωσε από το πάτωμα και τα περιέβαλε με γυαλί ασφαλείας — σαν να τα ανύψωνε σε καθεστώς λατρείας.
Γιατί ναι. Η Πινακοθήκη δεν προστάτεψε απλώς τα έργα — τα εξύψωσε, τα ανέδειξε ως τα «ιερά» μιας νέας τάξης πραγμάτων. Αυτός δεν είναι πολιτισμός, αλλά μια πίστη αντεστραμμένη, χωρίς Θεό, χωρίς ταυτότητα, χωρίς πατρίδα.
Μια ιδεολογία που χλευάζει το Άγιο, παίζει με τα σύμβολα και βαφτίζει την ύβρη «πρόοδο». Δεν είναι τέχνη αυτή — είναι σκοτεινή τελετουργία. Και το ερώτημα πια είναι σαφές. Ποια «ιερότητα» υπηρετεί αυτός ο θεσμός; Όχι εκείνη του ελληνικού λαού που προσκυνάει το Σταυρό. Αλλά εκείνη που εξυφαίνεται σε σκιές, από εκείνους που μοιάζουν να δέχονται εντολές όχι από τον λαό, αλλά από σκοτεινά κέντρα — αλλότρια προς την ψυχή μας, μα επίμονα παρόντα σε κάθε μορφή εξουσίας.
Όσο για τις δηλώσεις της κ.Τσιάρα ότι «Κανένας από τους πίνακες που αναρτήθηκαν στην Εθνική Πινακοθήκη δεν απεικονίζει τον άγιο Γεώργιο»
μπαίνοντας στην ιστοσελίδα με τις ανακοινώσεις της Εθν.Πινακοθήκης, βλέπουμε το «ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ 1ο», «ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ 16ο» και το «ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ 17ο» (προσέξτε ότι τα αποκαλεί «Εικονίσματα», όχι χαρακτικά, ούτε έργα, ούτε εικόνες).
Κάνοντας κλικ στο «ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ 1ο» είναι εμφανής η παραμορφωμένη μορφή του Αγίου Γεωργίου. Το όνομα «ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ» είναι γραμμένο με ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ στο ασημένιο περίγραμμα. Εμφανή και τα κέρατα τα οποία με ασέβεια φόρεσε στον Άγιο (προστάτη του Πεζικού και του Ελληνικού Στρατού).
Όπως βλέπετε στις φωτογραφίες που επισυνάπτω, «κέρατο» έχει βάλει και στον Χριστό ο «μέγας χαράκτης» στο «ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ 17ο» που απεικονίζεται παραμορφωμένη η Παναγία μας, το οποίο επίσης εκτίθεται στην Εθν.Πινακοθήκη.
