Τα «λέγαμε» και προχθές, η Αθήνα βρομάει καλοκαιριάτικα κι ο δήμαρχός της προτάσσει τις ανόητες ιδεοληψίες του και δεν δίνει λύσεις. Κι από την άλλη, ενώ δεν θέλει ή δεν μπορεί να δώσει λύσεις στην Αθήνα, θέλει να δώσει λύσεις στο ΠαΣοΚ και στην Ελλάδα. Εξ ου κι η νέα περιοδεία του (αλήθεια ασχολείται καθόλου με τον δήμο;) στην Κω κι εν συνεχεία όλη την εβδομάδα στην Κρήτη. Πρωτοφανής αμετροέπεια, κορυφαίο δείγμα πολιτικού αμοραλισμού κι αήθης περιφρόνηση των Αθηναίων, είτε τον ψήφισαν είτε όχι.
Γιατί ο Δούκας που εξελέγη δήμαρχος κι είναι αόρατος, δεν θα είναι αόρατος και θα προσφέρει στο ΠαΣοΚ και στη χώρα,; Πώς με τόση ασυνέπεια λόγων και έργων θα είναι φερέγγυος; Κι όσοι τον στηρίζουν δεν έχουν διδαχτεί το παραμικρό από την θέση που βρέθηκε το κόμμα τους, λιθοβολημένο σχεδόν απ’ όλη την κοινωνία για παρόμοιες συμπεριφορές κι ασυνέπεια;
Ξεκίνησα τις σκέψεις μου για την εκλογή προέδρου στο ΠαΣοΚ, επειδή ο Δούκας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα προς αποφυγήν, αφού πλην των άλλων δεν έχει καταθέσει την παραμικρή πολιτική ατζέντα, εντός κάποιων αόριστων παλαιολιθικών τσιτάτων.
Όμως, αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στο ΠαΣοΚ μειώνει το ίδιο το ΠαΣοΚ! Δεν γίνεται διαδικασία εκλογής νέου προέδρου με βάση θέσεις κι ικανότητες εκάστου, αλλά σχετικά με το ποιος θα συγκλίνει με το τάδε ή το δείνα κόμμα.
Ο μόνος που κατέθεσε σοβαρές σκέψεις για την πολιτική, είναι ο Γερουλάνος, ο οποίος πήρε μια μελέτη του 2007 για την αποκέντρωση της εξουσίας και την ανάπτυξη , την επικαιροποίησε και την κατέθεσε. Κάποιοι επιχειρούν να τον «κοντύνουν», ισχυριζόμενοι ότι είναι γόνος πλούσιας οικογένειας και «εισαγόμενος» στο ΠαΣοΚ από τον Γιώργο Παπανδρέου. Λες κι αυτό είναι… κακούργημα!
Ταυτοχρόνως, αναμένεται η πλατφόρμα της Άννας Διαμαντοπούλου , της μόνης που έχει την πολιτική εμπειρία και τα εχέγγυα για να προσδώσει πολιτικά χαρακτηριστικά στην εσωκομματική διαδικασία. Η εμπειρία της στην αυτοδιοίκηση, σε κυβερνητικούς θώκους (η θητεία της ως υπουργός Παιδείας έμεινε στην ιστορία) και στην Ευρώπη ως επίτροπος, της προσδίδει σαφές προβάδισμα σε επίπεδο γνώσης και κύρους.
Κι εκείνη όμως, άμα τη εμφανίσει της στην κούρσα εκλογής προέδρου, δέχεται συστηματικά εσωκομματικά κτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Πότε της καταλογίζουν ότι το think tank «Δίκτυο» για τη μεταρρύθμιση, είναι… Δεξιός μηχανισμός που αποτυπώνει τη… Δεξιά πρόθεσή της και πότε το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης της έδωσε το ελληνικό χρίσμα για την ηγεσία του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης). Παραγνωρίζουν φυσικά ότι δεν τη διόρισε ο Μητσοτάκης αλλά της έδωσε τη δυνατότητα να εκτεθεί και να ψηφιστεί και τελικά δεν εξελέγη για ελάχιστες ψήφους. Θα «χάλαγε» άλλωστε το ΠαΣοΚ να είχε εκλεγεί στον ΟΟΣΑ η Άννα Διαμαντοπούλου;
Όπως και νάναι, έχουν αρχίσει σοβαρά εσωκομματικά «πισώπλατα μαχαιρώματα». Κι αυτό δείχνει ότι οι κομματικοί μηχανισμοί είναι παντού και πάντα αδιόρθωτοι έναντι της αξίας και της εμβέλειας που μπορεί να διαθέτει κάποιος, ειδικά αν δεν είναι… κομματόσκυλο. Εξ ου και τον λόγο παίρνουν πολλές φορές οι δυνάμεις της κοινωνίας που βρίσκονται εκτός κομμάτων κι επιβάλλουν λύσεις που ωφελούν τη χώρα κι όχι τα κόμματα και τους συσχετισμούς τους. Αυτό έγινε άλλωστε και με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΝΔ, έναντι του κομματικού Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Θα έχει ενδιαφέρον πάντως η εσωκομματική διαδικασία του ΠαΣοΚ. Θα δούμε και θα ακούσουμε πολλά στο παρασκήνιο, ακόμη και μαζικές εγγραφές νέων μελών προκειμένου να ψηφιστεί συγκεκριμένος υποψήφιος που θα είναι πρόθυμος για συμπόρευση της Χαριλάου Τρικούπη με την Κουμουνδούρου…
