Όταν έληξε ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος, στα 1878, μετά τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και το Συνέδριο του Βερολίνου, η Κύπρος μεταβιβάστηκε στη Βρετανία. Στην ουσία οι Βρετανοί συγκυβερνούσαν με τους Οθωμανούς και το Χεδιβάτο της Αιγύπτου, μέχρι το 1914. Οι Βρετανοί υποσχέθηκαν τότε στους Τούρκους να τους προστατεύουν από ρωσική εισβολή και χρησιμοποίησαν την Κύπρο ως την πιο καίρια βάση τους για τις επικοινωνίες με τις κτήσεις τους. Πολύ περισσότερο μετά την κατασκευή του λιμανιού της Αμμοχώστου, το 1906, όπου υπήρχε πια απευθείας επικοινωνία με τη Διώρυγα του Σουέζ., όπου έγινε ο θαλάσσιος δρόμος των Βρετανών προς την Ινδία.
Προσέξτε: Όταν ξέσπασε ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος, οι Τούρκοι συμμάχησαν με τους Γερμανούς (Νοέμβριος 1914) κι οι Άγγλοι έδιωξαν παντελώς τους Τούρκους από την Κύπρο και την προσάρτησαν, αφού ταυτοχρόνως κατήργησαν το Χεδιβάτο της Αιγύπτου και δημιούργησαν ως βρετανικό προτεκτοράτο, το Σουλτανάτο της Αιγύπτου.
Προσέξτε και το πιο σημαντικό, την μεγάλη χαμένη ευκαιρία για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα: Τότε, 1914, οι Άγγλοι προσέφεραν την Κύπρο στην Ελλάδα με αντάλλαγμα την έξοδό της στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο , στο πλευρό τους. Κι όμως, αυτός ο βασιλιάς που δημιούργησε συνεχή κτυπήματα στη χώρα επί της βασιλείας του, ο Κωνσταντίνος Α’, αρνήθηκε. Γερμανόφιλος ως ήταν, μίλησε για… ουδετερότητα της Ελλάδας, κάτι που ευνοούσε τους Γερμανούς!
Η αλήθεια είναι ότι οι Τούρκοι κι οι Τουρκοκύπριοι έβλεπαν την μικρή κοινότητά τους (20%) ως ξεχωριστή εθνική ενότητα και διεκδίκησαν τη δημιουργία δικού τους κράτους στο νησί. Ο Τούρκος ηγέτης Μεντερές δήλωσε μάλιστα τότε (1950), ότι «η Κύπρος είναι Τουρκική» και άλλα παρόμοια εθνικιστικά κι ακολουθούσαν από τότε το δόγμα «Διαίρεση ή θάνατος».
Τους Τούρκους τους έβαλαν πάλι στο παιγνίδι οι Βρετανοί, μετά το «ενωτικό» δημοψήφισμα που διοργάνωσε η κυπριακή εκκλησία , το 1950. Οι τουρκοκύπριοι δεν έλαβαν μέρος και το αποτέλεσμα ήταν 96% υπέρ της Ένωσης. Κάτι που δεν έγινε, αφού οι Άγγλοι τον απέτρεπαν κι η Ελλάδα είχε αδύναμες κυβερνήσεις μετά τον θλιβερό εμφύλιο που είχαν προκαλέσει οι Έλληνες κομμουνιστές. Τότε οι Βρετανοί πρότειναν την δημιουργία μιας ημιαυτόνομης τουρκικής επαρχίας στα βόρεια του νησιού, που δεν αποδέχτηκαν οι τουρκοκύπριοι.
Τότε ήταν που ιδρύθηκε η ΕΟΚΑ (1955) με στόχο τον ένοπλο αγώνα εναντίον Βρετανών και Τούρκων, που στόχευε στην ένωση με την Ελλάδα. Μάλιστα, ως αντίβαρο οι Τουρκοκύπριοι ίδρυσαν την οργάνωση ΤΑΞΙΜ, υπό την μυστική ενίσχυση των Άγγλων, που είχαν δώσει εντολή στον κυβερνήτη του νησιού να μην ενεργεί εναντίον της!
Κάπου εκεί, οι Άγγλοι έβαλαν πάλι στο «παιγνίδι» της Κύπρου την Τουρκία. Μάλλον προβοκατόρικα. Κι όταν αργότερα ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για το μέλλον του νησιού και κατέληξαν στις περίφημες συνθήκες της Ζυρίχης και Λονδίνου, με τις οποίες η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος, μπήκαν εγγυήτριες δυνάμεις η Βρετανία, η Ελλάδα και η Τουρκία!
Ως εγγυήτρια δύναμη η Τουρκία πλέον, βρήκε την ευκαιρία να εισβάλει στο νησί, μετά τις άφρονες ενέργειες της χούντας των Αθηνών, το 1974. Παρά το γεγονός ότι αποκαταστάθηκε η τάξη στο νησί αμέσως και δεν υπήρχε λόγος επέμβασης.
Την επέμβαση ακολούθησαν δράματα. Αίμα! Νεκροί! Αγνοούμενοι! Άνθρωποι που έμειναν ζωντανοί νεκροί! Καταστροφές, λεηλασίες και μια πόλη φάντασμα, η Αμμόχωστος, που εδώ και μισό αιώνα είναι περιτριγυρισμένη με συρματοπλέγματα κι ακατοίκητη.
Ναι, πενήντα χρόνια από τότε, η Κύπρος είναι η μοναδική χώρα της Δύσης και της ΕΕ που στα εδάφη της υπάρχει στρατός κατοχής και χιλιάδες έποικοι από την Τουρκία. Και το δράμα συνεχίζεται, παρά την σαφή πρόοδο της ελληνοκυπριακής κοινότητας, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Προχθές, στη μια πλευρά του νησιού ακούγονταν αλαλαγμοί και παρελάσεις και στην άλλη οδυρμοί και προσκλητήρια νεκρών και αγνοουμένων. Ο Ερντογάν είπε ότι το κυπριακό έχει λυθεί στην πράξη, δηλαδή με τα όπλα κι ο Μητσοτάκης απάντησε με τη διαχρονική ελληνική θέση περί ενιαίου κυπριακού κράτους στα πλαίσια των αποφάσεων του ΟΗΕ, Διεθνών Οργανισμών και του Διεθνούς Δικαίου.
Μιλάμε για γόρδιο δεσμό! Αυτός δεν κόβεται ούτε με το σπαθί του Μέγα Αλέξανδρου. Δεν μπορεί να υπάρξει συναινετική λύση.
Μπορούσε ίσως να υπάρξει με το σχέδιο Ανάν, αλλά τορπιλίστηκε από τις εθνικιστικές φωνές και στις δυο χώρες! Κι έτσι διαιωνίζεται μια εισβολή και κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους, ντροπή για τη Δύση και την Ευρώπη!
Έτσι πορευόμαστε και θα πορευόμαστε. Κι αν θεωρήσουμε, λέω αν, ρεαλιστική τη λύση αυτή των δυο κρατών, ποιος Έλληνας πολιτικός θα την υπέγραφε, αφού οποιαδήποτε τέτοια πράξη θα θεωρείτο εθνική μειοδοσία και προδοσία;
Εξ ου και μιλάω για άλυτο Γόρδιο δεσμό!
