Τη δεκαετία του 1980 ο Γιώργος Γεννηματάς, συνεπικουρούμενος από τον Παρασκευά Αυγερινό εμπνεύστηκε το Ε.Σ.Υ., συντελέστηκε επομένως το μεγαλύτερο μεταρρυθμιστικό άλμα στον τομέα της υγείας.
Στήθηκαν κέντρα υγείας καλύπτοντας όλο το γεωγραφικό μήκος και πλάτος του ελληνικού χώρου.
Επειδή οι κτιριακές υποδομές από μόνες τους δεν προωθούν τα προβλήματα υγείας, με διαδικασίες πρωτόγνωρες για το ελληνικό κράτος, έγινε προκήρυξη, επιλογή και μαζική πρόσληψη τέτοιου αριθμού γιατρών, νοσηλευτών, τεχνικού προσωπικού κ.α. Αποτέλεσμα να εκτιναχθεί η ποιότητα παροχής υπηρεσιών υγείας. Για παράδειγμα στο νοσοκομείο Βέροιας πριν το Ε.Σ.Υ. υπηρετούσαν 30 γιατροί και μετά την εφαρμογή του πάνω από 100.
Όσοι από εμάς είχαν την τύχη να ζήσουν αυτή την προσπάθεια δεν φανταζόμασταν ότι θα έρθουν στιγμές που θα παρακολουθήσουμε μία συνεχή πορεία υποβάθμισης και υπονόμευσης του εθνικού συστήματος υγείας. Τότε κανείς δε πειθαναγκάστηκε να υπηρετήσει τη Δημόσια Υγεία γιατί οι εμπνευστές του συστήματος φρόντισαν να είναι ελκυστικοί οι όροι πρόσληψης. Έχοντας κατά νου τα παραπάνω δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι με αλλοπρόσαλλες αποφάσεις μπορεί να λυθούν προβλήματα στελέχωσης.
Παρακολουθούμε με αγωνία τη φαεινή ιδέα του Υπουργού να καταργήσει την ηλεκτρονική συνταγογράφηση για να υποχρεωθούν οι γιατροί να πλαισιώσουν τα νοσοκομεία. Πόση “σοφία” άραγε κρύβει μία τέτοια σκέψη;
Το φάρμακο, ως είδος πρώτιστης ανάγκης, με κάθε τρόπο κύριε Υπουργέ θα γραφτεί, είτε στο ιατρείο του γιατρού που απαγορεύεται να κάνει την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, είτε στο κέντρο υγείας, είτε στο νοσοκομείο, είτε πληρώνοντας τον ιδιώτη γιατρό. Ποιός είναι εκείνος που θα τιμωρηθεί στην περίπτωση που καταργήσετε την ηλεκτρονική συνταγογράφηση; Προφανώς ο πολίτης που θα στήνεται είτε στο ιδιωτικό ιατρείο, είτε στο Κ.Υ., είτε στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου, προσθέτοντας μία ακόμη ταλαιπωρία στον εαυτό του.
Όχι κύριε Υπουργέ τα αυγά δεν τα αλωνίζουν τα τηγανίζουν ούτε τα βάφουν…..όπως νομίζετε εσείς. Όταν το 35% συνολικών δαπανών για την υγεία προέρχονται από τις ιδιωτικές τσέπες, όταν 1 στα 10 νοικοκυριά κάθε χρόνο υφίσταται καταστροφικές δαπάνες για να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, όταν το ποσοστό των γενικών γιατρών στην Ελλάδα είναι 6% και στην Ευρώπη είναι 20%, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα στελέχωσης των Τ.ΟΜ.Υ. Όταν, παρά τις θριαμβολογίες, η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, στην Ελλάδα φτάνει δε φτάνει το 15% ενώ στην Ε.Ε. είναι 50-60%
Δεν μπορούμε να μιλάμε για δημόσια υγεία.
Ούτε για θεσμό προσωπικού γιατρού .
Ούτε βέβαια και για πρόληψη.
Τις λύσεις φαντάζομαι τις γνωρίζετε .
Πολιτική βούληση υπάρχει;
Σε κάθε άλλη περίπτωση θα τρίζουν τα κόκκαλα του Γιώργου Γεννηματά και η δημόσια υγεία θα χρειάζεται ανάνηψη.
Τηλέμαχος Χατζηαθανασίου
