Λίγες εβδομάδες πριν τις κρίσιμες ευρωεκλογές, έχει ανοίξει και πάλι συζήτηση για τα πρόσωπα που είναι υποψήφιοι, κυρίως αναφορικά με ποιους ψηφίζουν οι Έλληνες. Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος σκεφτεί ή θυμηθεί εκείνους που έχουν διατελέσει ευρωβουλευτές –σε όλα τα κόμματα- και ποιους ψηφίζουν σήμερα, θα πάθει πολιτικό, πολιτισμικό και πνευματικό σοκ!
Για σκεφτείτε και θυμηθείτε: Στην Ευρωβουλή έχουν υπηρετήσει την Ελλάδα προσωπικότητας ως τον Ευάγγελο Αβέρωφ, τη Μαριέττα Γιαννάκου, τον Λεωνίδα Κύρκο, τον Γιάννη Μπούτο, τον Γιώργο Ρωμαίο, τον Παναγιώτη Λαμπρία, τον Μανόλη Γλέζο, τον Παρασκευά Αυγερινό, τον Γιάγκο Πεσμαζόγλου, τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη και άλλοι αντίστοιχης πολιτικής εμβέλειας και κύρους πολιτικοί. Προσωπικότητες που είχαν τη δυνατότητα να σταθούν με άνεση στα ευρωπαϊκά φόρα και να υποστηρίξουν τα συμφέροντα της χώρας με ευρωπαϊκά επιχειρήματα κι όχι επιχειρήματα /πυροτεχνήματα εσωτερικής κατανάλωσης.
Η διαφορά λοιπόν του χθες με το σήμερα είναι πολλές φορές χαώδης. Θυμόμαστε επί παραδείγματι ότι και παλιότερα είχαν εκλεγεί πρόσωπα από τον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά ήταν προσωπικότητες σαν τον Σταύρο Ξαρχάκο ή τη Νάνα Μούσχουρη κι όχι «αστεράκια» φτηνών και σαχλών τηλεοπτικών σειρών…
Η ουσία είναι ότι έχουμε φτηνύνει! Με κυριότερες αιτίες τον σταυρό προτίμησης με τον οποίο δεν ψηφίζονται οι ικανοί και γνώστες αλλά οι …γνωστοί, αλλά και τις «επιχειρήσεις» των κομμάτων να προσελκύουν ψηφοφόρους από την αναγνωρισιμότητα των υποψηφίων τους. Τα κόμματα ευτελίζουν κι απομονώνουν όσους ικανούς και γνώστες βάζουν στα ψηφοδέλτιά τους, αφού είναι άνιση η μάχη ανάμεσα στον γνώστη διπλωμάτη ή πανεπιστημιακό ή τεχνοκράτη και την τηλεπερσόνα ή τον αθλητή.
Έχουμε φτηνύνει και με άλλο τρόπο. Με την ανεπάρκεια προσώπων που ψηφίζουμε. Το είδαμε με την υπόθεση της μικρής που δήθεν την δάγκωσε σκορπιός και πέθανε στον Έβρο, αφού την ψεύτικη είδηση υιοθέτησαν –αν δεν παρήγαγαν- Έλληνες βουλευτές της Αριστεράς. Το είδαμε και με σοβαρά ζητήματα ηθικής αλλά ακόμη και σοβαρές παρανομίες ευρωβουλευτών. Μέχρι καταγγελία για βιασμό είχαμε, εναντίον ευρωβουλευτή!!
Το βέβαιο είναι ότι στις προσεχείς εκλογές πρέπει να φροντίσουμε να στείλουμε στο ευρωκοινοβούλιο γνώστες κι όχι γνωστούς. Δηλαδή τι έχει να προσφέρει ο αξιότατος ως ποδοσφαιριστής αλλά πολιτικά ελαχιστότατος πρώην αρχηγός της εθνικής μας, το 2004; Τι είχε να προσφέρει στη χώρα, μέσω της ευρωβουλής ο χωρίς πολιτικό ειδικό βάρος, πανελίστας Παπανώτας, που τελικά εξεδιώχθη από το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ; Ή ο δημοσιογράφος Αυτιάς που αποτελεί την επιτομή του λαϊκισμού και συνετέλεσε τα μέγιστα στην αντιμνημονιακή κι αντιευρωπαϊκή υστερία; Τι προσέφερε ο Ανδρουλάκης ή η Καϊλή ή κάποιος Επιτήδειος; Αντίστοιχα παραδείγματα μπορούμε να καταθέσουμε ουκ ολίγα και να γεμίσουμε σελίδες…
Ξέρετε κάτι; Τα επόμενα χρόνια το ευρωκοινοβούλιο θα λάβει κορυφαίες και κρίσιμες αποφάσεις, γύρω από την άμυνα, την πορεία της ΕΕ και πολλά άλλα που θ’ αφορούν ζωτικά την Ελλάδα. Ποιους θα στείλουμε; Τους αθλητές, τις τηλεπερσόνες κι εκείνους που πάνε στις Βρυξέλλες για να περιτριγυρίζουν στα μπαρ και στα ελληνικά στέκια ή εκείνους που έχουν γνώση, άποψη, λόγο και επιστημονική κατάρτιση;
Ναι, είναι τεράστιο λάθος η εκλογή ευρωβουλευτών με σταυρό προτίμησης. Ίσως ένα μεικτό σύστημα να ήταν αναγκαίο, όπως γίνεται με τους βουλευτές Επικρατείας. Μα αυτό είναι αντικείμενο συζήτησης για το μέλλον.
Τώρα, πρέπει να στείλουμε ικανούς και γνώστες. Κι αυτό αποτελεί δική μας υποχρέωση. Να μάθουμε ποιοι είναι οι ικανοί και να τους εμπιστευθούμε. Να στείλουμε όσους μπορούν να υψώσουν τη χώρα κι όχι όσους γνωρίζουμε από τις τηλεοράσεις.
Τουλάχιστον ας το πράξουν όσοι βρίσκονται στη φωτεινή πλευρά της σκεπτόμενης Ελλάδας, εκείνοι που γνωρίζουν, κατανοούν και διαβάζουν. Και δεν εννοώ … Μίκυ Μάους… Ας γίνει κατανοητό προς όλους τους Έλληνες, ότι οι ευρωεκλογές δεν έχουν σχέση με τη Eurovision, ούτε είναι ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, στίβου, πάλης ή παλαιμάχων καλαθοσφαιριστών…
