Να ξεκινήσουμε τις σημερινές σκέψεις μ’ ένα ερώτημα, χάριν της συζήτησης: Σωστά ή όχι συνασπίστηκαν οι Αριστερές δυνάμεις της χώρας και κατέθεσαν πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης;
Η απάντηση είναι εύκολη: Το σωστά ή όχι θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα με την κυβερνητική πλειοψηφία.
Όταν όμως καταθέτεις πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης, οφείλεις να καταθέτεις και την εναλλακτική σου πρόταση. Λες φύγε εσύ να έρθω εγώ που έχω καλύτερη πρόταση διακυβέρνησης της χώρας, έχω καλύτερα στελέχη και μεγαλύτερο όραμα. Υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο, χωρίς να γελάσουν ακόμη κι οι ακίνητοι εύζωνες της πλατείας Συντάγματος;
Αυτό λοιπόν είναι το μεγάλο πρόβλημα της αντιπολίτευσης. Ότι είναι παντελώς αναξιόπιστη, απούσα από τον συγχρονισμό της εποχής, με πολιτικούς αρχηγούς που βρίσκονται σ’ ένα δικό τους σύμπαν.
Αυτά που είπε ο Κασσελάκης περί διεθνών παρατηρητών, σημαίνουν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αδιάβλητες εκλογές κι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση αμφισβητεί τη νομιμότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Είναι ντροπή! Το δε ερώτημα που υπάρχει είναι αν μ’ αυτή τη θέση συμφωνούν στην Κουμουνδούρου. Συμφωνεί ο Φάμελος; Ή αν διαφωνήσει θα πάψει να είναι …προεδρεύων του ΣΥΡΙΖΑ; Συμφωνεί ο Παππάς, η Γεροβασίλη, όλοι οι άλλοι, βουλευτές ή στελέχη;
Για σκεφτείτε, το πιθανότατο ενδεχόμενο να χάσει ο Κασσελάκης από τον Μητσοτάκη στις ευρωεκλογές και μετά να φωνάζει εντός κι εκτός Ελλάδας ότι το αποτέλεσμα δεν το αναγνωρίζει, αφού είναι προϊόν νοθείας! Έχουν καταλάβει οι υπόλοιποι ότι ο πρόεδρός τους βάζει σε τεράστιους μπελάδες τη χώρα;
Ναι, κάποιοι θα ισχυριστούν ότι ο Κασσελάκης κάνει αγώνα δρόμου να προσπεράσει τον Ανδρουλάκη που του τη βγήκε με «κόκκινο» στις εντυπώσεις, καταθέτοντας την πρόταση δυσπιστίας. Μα δεν γίνεται έτσι δουλειά. Δεν μπορείς να ξεφτιλίζεις τη χώρα σου και να την παρομοιάζεις με χώρα της υποσαχάριας Αφρικής, μόνο και μόνο για να κερδίσεις εντυπώσεις στη εγχώρια αντιπολίτευση κι ανυπαρξία… Κι αυτό θα τον κυνηγά εσαεί, όσο διαρκέσει η πολιτική του διαδρομή…
Σημ.
Αλήθεια, πώς η ηγεσία του Στρατού επιτρέπει την συστηματική παραβίαση του Στρατιωτικού ποινικού κώδικα; Που στο άρθρο 25 παράγραφος 2 αναφέρει ότι αναστέλλεται η πολιτική ιδιότητα του στρατεύσιμου; Τι κάνει η ηγεσία του Στρατού όταν ο νεοσύλλεκτος στρατιώτης Στέφανος Κασσελάκης καλεί ΔΗΜΟΣΙΩΣ τον ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ Πρωθυπουργό της Ελλάδος «να παραιτηθεί ήρεμα» και ταυτοχρόνως ζητά διεθνείς παρατηρητές επειδή αμφισβητεί τις εκλογές στη χώρα του; Είναι δυνατόν ο στρατός να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης για τα social media και τους υπηρέτες σκοπιμοτήτων και του λαϊκισμού; Μπορεί κάποιος να μας πει από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας;
