Αν κάποιος πολιτικός αναλυτής θέλει να διεισδύσει στα πολιτικά δρώμενα και αν είναι τίμιος με τον εαυτό και τους αναγνώστες του, δεν μπορεί να γράψει τίποτα άλλο από το γεγονός ότι εδώ και καιρό και με διάφορα θέματα της καθημερινότητας, συγκεκριμένοι οικονομικοί παράγοντες –από αυτούς που η Αριστερά και τον ΠαΣοΚ αποκαλούσαν ολιγάρχες- υποσκάπτουν τα θεμέλια της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η δε αντιπολίτευση προσδοκά από αυτούς να εξασφαλίσουν τη δική της οντότητα, αν όχι ύπαρξη.
Ο ένας ηγέτης εμφανίζεται ως ο… θείος από το Σικάγο, ως πλουμιστό παγόνι και καταφεύγει σε δηλώσεις που προσβάλλουν βάναυσα τη χώρα, όπως αυτές περί… εκλογών με διεθνείς παρατηρητές! Μιλάμε για ντροπή, την οποία παρακολουθούν σιωπηλοί οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ! Μιλάμε για αμφισβήτηση της δημοκρατίας και του αδιάβλητου δεκάδων εκλογικών αναμετρήσεων, που δεν αμφισβήτησαν ποτέ ηγέτες ως οι Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Χαρίλαος Φλωράκης, Κύρκος, Τσίπρας κι ένα σωρό άλλοι.
Ο άλλος, εμφανίζεται ως ορεσίβιος που κατέβηκε στον πολιτισμό και νομίζει ότι είμαστε στη δεκαετία του ’80. Τι να πει κάποιος; Απλά όλο και πιο φωναχτά ακούγεται το ερώτημα αν μπορεί κάποιος να ζητήσει από έναν νάνο να ψηλώσει πιο πολύ από το ύψος του….
Η αλήθεια είναι ότι πάντα οι ολιγάρχες είχαν στα χέρια τους τα ελληνικά ΜΜΕ. Πάντα επιχειρούσαν να παρεμβαίνουν στα πολιτικά δρώμενα, ενίοτε να ρίχνουν και κυβερνήσεις, όπως είχε γίνει με την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ενίοτε «εξαφάνισαν» και πολιτικούς με οντότητα και όραμα, όπως είχε συμβεί με τους Αντώνη Τρίτση, Στέφανο Μάνο, Ανδρέα Ανδριανόπουλο, μέχρι και τον Ανδρέα Λοβέρδο, προσφάτως.
Έχοντας συγκεντρώσει μεγάλη δύναμη –ποσοτικά κι ουσιαστικά- των ΜΜΕ της χώρας στην κατοχή τους, έχοντας συνάψει …ιερές κι ανίερες σχέσεις με φανατικούς ρασοφόρους κι έχοντας ακόμη και οπαδικούς στρατούς να τους στηρίζουν, επιδιώκουν να ρίξουν τον Μητσοτάκη, παρ’ ότι διαθέτει πρόσφατη ισχυρή λαϊκή πλειοψηφία και σαφές προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις . Και να αναστήσουν ταυτοχρόνως μια αντιπολίτευση με ελαφρά πολιτικά χαρακτηριστικά και αδύναμες ηγεσίες,
Οι λόγοι; Από αστείοι… ποδοσφαιρικοί, μέχρι απαιτήσεις για δουλειές που αποφέρουν δισεκατομμύρια.
Μέχρι τώρα δεν τα είχαν καταφέρει. Ελάχιστοι τους πίστευαν ή ακολουθούσαν –μάλλον ακουσίως- κι ακόμη πιο λίγοι τους έπαιρναν σοβαρά. Μέχρι που κτύπησαν τη συναισθηματική φλέβα των Ελλήνων με τα Τέμπη. Ναι, έκαναν τα Τέμπη υπομόχλιο για να κτυπήσουν τον Μητσοτάκη, ένα χρόνο μετά το τραγικό συμβάν. Κι άρχισαν μέσω των δικών τους ΜΜΕ να κτυπούν ακόμη και κάτω από τη ζώνη. Δημιούργησαν την πεποίθηση σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας ότι επιχειρείται συγκάλυψη. Κι οι κακοί χειρισμοί ανεπαρκών βουλευτών της ΝΔ στην εξεταστική της Βουλής, έδωσε το δικαίωμα στους …ηθοποιούς του ανθρωπισμού και της ευαισθησίας να δίνουν τις παραστάσεις τους. Με σπέκουλα και παραμύθια. Μάλιστα, η μη παράταση των εργασιών της εξεταστικής μεγέθυνε την κριτική των ολιγαρχικών ΜΜΕ. Έτσι, δημιουργήθηκε ένα σκηνικό με την ηθελημένη ή όχι συμμετοχή χαροκαμένων ανθρώπων. Κάποιοι εκ των οποίων –στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ- χωρίς καμιά εξουσιοδότηση ζητούν παραπομπή πολιτικών, κατάργηση νόμων και κατηγορούν τη χώρα! Λες και δεν υπάρχουν φυσικοί δικαστές στη χώρα.
Προσέξτε: Τα ίδια έγιναν και με τον Καραμανλή του Αχ. Όλοι –με την αντιπολίτευση συνεπικουρούσα- στόχευσαν στην λαϊκή οργή, επειδή δεν παραιτείται της ασυλίας του, παρά το γεγονός ότι σε κανένα πόρισμα –ακόμη και των κομμάτων της αντιπολίτευσης – δεν υπάρχει το παραμικρό για ενδεχόμενες ποινικές του ευθύνες.
Κι έρχεται η αποκάλυψη για μια … μονταζιέρα των διαλόγων των πρώτων στιγμών μετά το δυστύχημα, που ήταν ως να περίμενε ο Ανδρουλάκης για να ζητήσει πρόταση μομφής. Κι ακολούθησε ο Κασσελάκης, που προχώρησε περισσότερο: Να φύγει ο Μητσοτάκης και να γίνουν εκλογές με διεθνείς παρατηρητές!!! Ναι αυτό είπε, λες κι η Ελλάδα είναι χώρα της υποσαχάριας Αφρικής!
Προσέξτε κι αυτό: Όσα δήθεν αποκαλύφτηκαν από το δημοσίευμα περί μονταζιέρας, δεν είναι τίποτα νέο. Είναι όντως μια παραποίηση διαλόγων, άγνωστο από ποιους, που αποκαλύφτηκε, τότε, αμέσως και ΔΕΝ παραπλάνησε τη Δικαιοσύνη.
Ξαναλέμε λοιπόν ευθέως τα πράγματα και με το όνομά τους: Με συγκεκριμένα ΜΜΕ που ανήκουν σε συγκεκριμένους εκδοτικούς ομίλους (εφημερίδες, ραδιόφωνα και κανάλια), επιχειρείται πολιτική ανατροπή στη χώρα. Βλέπετε ο διαμοιρασμός των ευρωπαϊκών κονδυλίων είναι το ζητούμενο, πασπαλισμένος με γηπεδικό γρασίδι φθοράς και πρόσχημα τα Τέμπη. Οι δε Ανδρουλάκης και Κασσελάκης, ταυτισμένοι με τα επιχειρήματα της ψεκασμένης Δεξιάς κι Ακροδεξιάς, παίρνουν φιλί ζωής.
Το οξύμωρο κι αστείο της υπόθεσης; Ότι όλοι αυτοί που βρήκαν πατερίτσες σ’ ένα δημοσίευμα ενός ΜΜΕ, μέχρι προχθές έβγαζαν πύρινους λόγους ότι ο Τύπος στην Ελλάδα είναι …υπόδουλος στην κυβέρνηση!
Ναι, διακυβεύεται η πολιτική σταθερότητα. Κάποιοι θέλουν πάλι την επιστροφή λαϊκών δικαστηρίων και κυμάτων αγανάκτησης. Κι ας μην υπάρχει απάντηση στο ερώτημα «μετά τον Μητσοτάκη, τι;».
Η χώρα όμως πρέπει να προχωρήσει. Να γίνουν κι άλλες μεταρρυθμίσεις, να ενισχυθούν κοινωνικά τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, να ενισχυθούν κι άλλο οι διεθνείς συμμαχίες και δη σ’ ένα εκρηκτικό διεθνές περιβάλλον.
Εκτός αν θεωρείται από κάποιους ότι όλα αυτά μπορούν να τα κάνουν ο Ανδρουλάκης, ο Κασσελάκης κι όποιον από το παρελθόν τους επιβάλλουν ως συνοδοιπόρους…
Για φανταστείτε κυβέρνηση με… Κασσελάκη, Ανδρουλάκη και Βελόπουλο; Και πρωθυπουργό έναν δοτό που θα έρθει από το παρελθόν; Χάρμα, ε;
