Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ηφαιστίωνας & το φιλί στο Netflix – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Σκέφτομαι ότι αν ερχόταν ποτέ η περιβόητη γοργόνα και με ρωτούσε αν ζει ο Μεγαλέξανδρος, θα τη ρωτούσα κι εγώ αν ο στρατηλάτης ήταν gay.

Νίκος Σακελλαρόπουλος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η αλήθεια είναι ότι αναφέρονται στην ιστορία διάφορα για τον Μέγα Αλέξανδρο αλλά και για τον πατέρα του βασιλιά Φίλιππο. Άλλωστε οι σεξουαλικές επαφές ανάμεσα σε άνδρες ήταν γεγονός συχνό και κυρίως αποδεκτό στην εποχή τους. Άλλωστε, ο Φίλιππος ήταν ονομαστός για τα οργιώδη πάρτι με άτομα και των δυο φίλων. Ο δε Κλαύδιος Αιλιανός, στην περίφημη  «Ποικίλη Ιστορία» αναφέρει ότι στην επίσκεψη του Αλέξανδρου στην Τροία, ο ίδιος στεφάνωσε  τον τάφο του Αχιλλέα και ο Ηφαιστίωνας αυτόν του Πατρόκλου. Προσθέτει δε ότι ο Ηφαιστίωνας ανέφερε τότε,  ότι ήταν «εραστής του Αλέξανδρου, ακριβώς όπως ο Πάτροκλος ήταν για τον Αχιλλέα»!

Αυτός ο πρόλογος αποτελεί εισαγωγικό σημείωμα για ν’ αναφερθούμε στη σειρά του Netflix με τίτλο  «Alexander, the Making of a God», η οποία έχει προκαλέσει σάλο.

Ο σάλος δημιουργήθηκε επειδή η σειρά ξεκινά με το παθιασμένο φιλί του Αλέξανδρου με τον Ηφαιστίωνα, καταγράφοντας ότι στην αρχαία Ελλάδα η ομοφυλοφιλία ήταν αποδεκτή και δεν υπήρχε καν λέξη να την χαρακτηρίζει.

Τη σειρά δεν την είδα. Είδα όμως το περιβόητο φιλί, όπως μεταδόθηκε στην τηλεόραση και είμαι βέβαιος ότι ξεκινά άσχημα αφού προκαταβάλει τον θεατή.

Θέλω να πω ότι ακόμη κι αν ο Αλέξανδρος ήταν με τα σημερινά δεδομένα  gay, δεν ήταν αυτό το χαρακτηριστικό που έχει γραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία και τον μνημονεύει η ανθρωπότητα τόσους αιώνες.  Άρα είναι κουταμάρα του σεναριογράφου και του σκηνοθέτη της σειράς να προτάξουν την κλειδαρότρυπα της κάμαράς του κι όχι τα αδιανόητα επιτεύγματά του. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να κρύβεται το αλατοπίπερο της ζωής κάθε επωνύμου, μα δεν είναι αυτό το ζητούμενο.

Επιπλέον, το ποιος κοιμάται με ποια ή ποιον, δεν ήταν ζήτημα της εποχής του Αλέξανδρου αλλά σημερινό . Τότε, ουδείς έδινε σημασία.

Ξέρετε κάτι; Όποιος παρακολουθεί τέτοιες σειρές, οφείλει να γνωρίζει ότι δεν εστιάζουν σε κάποια ακριβή ιστορική καταγραφή και τελικά περιέχουν ανακρίβειες κι ενίοτε ιστορικές υπερβάσεις. Ποιος είδε τις αμερικανές του «Ηρακλή», της «Ζήνα» ή των «300» και δεν βλαστήμησε την ώρα και τη στιγμή;

Η συγκεκριμένη σειρά λοιπόν, είναι γεμάτη ανακρίβειες και αμερικανιές. Όπου μεταξύ άλλων ο Πτολεμαίος αποκαλεί τον Αλέξανδρο «Άλεξ» κι ο Αλέξανδρος τον Πτολεμαίο… «Πτολ»!

Οι ίδιες ακροβασίες έγιναν με τη σειρά –πάλι από το Netflix- που παρουσίασε τη  ζωή του Μωάμεθ Β’ του Πορθητή.  Μόνο που αυτή ήταν τουρκικής καταγωγής και ήθελαν να καταγράψουν ηρωισμούς και φτιασίδια για την ιστορία.

Η ουσία είναι ότι όσοι ειδικοί, κυρίως κριτικοί, είδαν τη σειρά «Alexander, the Making of a God», κάνουν λόγο για μια φολκλόρ κουταμάρα. Μόνο το τζατζίκι και τα τσολιαδάκια λείπουν. Ο δε Αλέξανδρος εμφανίζεται με ένα μάτι καστανό κι ένα γαλανό. Λες κι είναι …χάσκι!

Τώρα, μένει να δημιουργηθεί μια άλλη σειρά, όπου ο Αλέξανδρος θα είναι το μήλο της έριδος ανάμεσα στον Ηφαιστίωνα, στη γυναίκα του Δαρείου Γ’ Στάτειρα τη Β’ , που ήταν ερωμένη του στρατηλάτη, αλλά  και της θυγατέρας τους Στάτειρας Γ’ ή Βαρσίνης που την παντρεύτηκε. Ποιος ξέρει; Μπορεί να δημιουργήσουν και σκηνή  ερωτικών περιπτύξεων όλων μαζί. Αλέξανδρου – Ηφιστίωνα – Στάτειρας μάνας κα Στάτειρας κόρης. Με τον Δαρείο να φτιάχνει τα υδραυλικά…

Μου λένε ότι η σειρά θα ξεχαστεί στο άψε σβήσε. Κι ότι ενώ το Netflix έχει λεφτά, τα πέταξε αντί να τα επενδύσει για να δημιουργηθεί μια σειρά αντάξια του στρατηλάτη. Είτε ήταν gay, είτε όχι. Κάτι που ουδείς έχει δημιουργήσει, ούτε καν ο Όλιβερ Στόουν.

Και πώς να δημιουργηθεί άλλωστε μια τέτοια ταινία ή σειρά, όταν ο Αλέξανδρος είναι μεγαλύτερος από την ίδια την ιστορία και δεν είναι εύκολη η προσέγγισή του;

Η ουσία είναι για το τίποτα σηκώνεται αχός, αλλά αυτό  αποτελεί άλλο ένα σημείο των καιρών μας…

Προηγούμενο άρθροΠρωτοσέλιδοι βασικοί τίτλοι εφημερίδων της Κυριακής 4 Φεβρουαρίου 2024
Επόμενο άρθροΝ. Δένδιας: «Εφόσον η χώρα διεκδικεί ρόλο παρόχου ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή, οφείλει και να αποδεικνύει ότι έχει τη δυνατότητα να υπερασπίζει τα εθνικά της συμφέροντα»