Η είδηση του θανάτου Βόλγφγκανγκ Σόιμπλε, σε ηλικία 81 ετών, ασφαλώς και προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα στους Έλληνες. Από τη μια έφυγε ένας κορυφαίος Ευρωπαίος πολιτικός με σπουδαία διαδρομή στη χώρα του και προσωπικότητα παγκοσμίου βεληνεκούς και από την άλλη έφυγε ο άνθρωπος που υπήρξε ο μεγαλύτερος πολέμιος της Ελλάδας και υπέρμαχος του Grexit. Πώς να κλάψουν για εκείνον οι Έλληνες;
Ο Σόιμπλε, ήταν ο άνθρωπος που έχασε από τη Μέρκελ στην διεκδίκηση της αρχηγίας των Χριστιανοδημοκρατών. Αν νικούσε η μοίρα της Ευρώπης ίσως να ήταν διαφορετική και όχι πάντα προς το καλύτερο. Σίγουρα όμως, όλη η πολιτική του διαδρομή, μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να έχει για τη χώρα του. Ειδικά, αναφορικά με την περίοδο που ο ίδιος σχεδίασε και τελικά πέτυχε με εξαιρετικά αποτελέσματα, την ενοποίηση των δυο Γερμανιών, μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού. Αυτό το γεγονός τον είχε ανελκύσει ως το Νο2 των Χριστιανοδημοκρατών, πίσω μόνο από τον καγκελάριο Κολ.
Εκείνη την περίοδο, συνέβη και το γεγονός που άλλαξε τη ζωή του, κατά πολλούς τη διέλυσε. Ήταν 12 Οκτωβρίου 1990, όταν ένας ψυχοπαθής τον πυροβόλησε σε μια προεκλογική εκδήλωση. Τον άφησε ανάπηρο, τον καθήλωσε 34 χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι!
Κι όμως, επέδειξε απίστευτη θέληση και αυτοπειθαρχία κι έμεινε «όρθιος» στη ζωή και στην πολιτική. Όταν οι Χριστιανοδημοκράτες έχασαν την εξουσία από τους Σοσιαλδημοκράτες του Σρέντερ (1998), εκείνος έγινε αρχηγός τους, με γενική γραμματέα τη Μέρκελ. Κι όταν λίγο αργότερα ξέσπασε το περιβόητο σκάνδαλο διαφθοράς στο κόμμα του, εκείνος παραιτήθηκε. Κάποιοι ισχυρίζονται ακόμη, ότι άνθρωποι του περιβάλλοντος Μέρκελ είχαν βάλει το χεράκι τους για να «κοντύνει» το πολιτικό μπόι του Σόιμπλε. Άλλωστε, εκείνη τον διαδέχθηκε στην προεδρία και τελικά όταν έγινε Καγκελάριος, τον τοποθέτησε υπουργό Οικονομικών. Μάλλον για να έχει τα κεφάλι της ήσυχο, τόσο για τις επιδόσεις της γερμανικής Οικονομίας, όσο και για την σαφή παρακολούθηση των οικονομικών της Ευρώπης. Έγινε ο «μπαμπούλας» των χωρών που δεν είχαν πολύ καλή σχέση με την δημοσιονομική συνέπεια κι ευνομία. Κυρίως της Ελλάδας, που είχε βρεθεί στον κυκλώνα της κρίσης, με τη χρεοκοπία της. Κι όταν εκείνος εξασφάλισε τη θωράκιση της γερμανικής οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος από τις συνέπειες μιας άτακτης ελληνικής χρεοκοπίας, έγινε ο κορυφαίος υπέρμαχος του Grexit. «Πάρτε 50 δις και φύγετε», είχε πει στον Βαρουφάκη, το 2015. Υπέθετε, αν δεν ήξερε ήδη, ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν υπέρ της εξόδου από το ευρώ, σε συνδυασμό με την ιδεολογία της. Αυτό συνέβη λίγο πριν την εξαγγελία του φαιδρού δημοψηφίσματος Τσίπρα/ΣΥΡΙΖΑ.
Έπαιξε ρόλο η πρόταση Σόιμπλε; Δεν έπαιξε; Δεν θα το μάθομε ποτέ. Η ουσία είναι ότι στις στη σύνοδο της 12ης Ιουλίου 2015, ο Έλληνας πρωθυπουργός δούλεψε 17 ώρες, έβγαλε έρπη και τελικά δεν τόλμησε να πάρει τα χρήματα και να κτίσει δικό του χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τότε ήταν που ο Αλέξης Τσίπρας αποδέχτηκε τους σκληρότερους όρους που επέβαλλαν ποτέ πιστωτές σε δανειζόμενο κι έφερε το τρίτο μνημόνιο στην Ελλάδα, ενώ υποθήκευσε για έναν αιώνα τη δημόσια περιουσία…
Το γεγονός ότι ο Σόιμπλε προωθούσε το Grexit, επιβεβαιώθηκε αργότερα κι από τον Τίμοθι Γκάιντερ, υπουργό Οικονομικών, τότε, των ΗΠΑ. Είχε πει ότι ο Γερμανός πίστευε ότι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα τρόμαζε άλλες χώρες ώστε να ευθυγραμμιστούν στις πολιτικές λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας. Τότε ήταν που ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, είχε πει τότε ότι ο Σόιμπλε προσβάλλει το έθνος του!
Η αλήθεια είναι ότι πολλά από όσα ζητούσε ο Σόιμπλε ήταν αναγκαία για την ελληνική οικονομία, όπως οι μεταρρυθμίσεις και οι περικοπές στις απίστευτες σπατάλες, ειδικά πέριξ του δημοσίου. Μα ήταν κυνικά αν όχι βίαια διατυπωμένα και με ύφος κλασσικού Γερμανού, σαν εκείνους που βιαιοπράγησαν και σκόρπισαν θανατικό στους Έλληνες. Στην περίοδο της κατοχής.
Όπως και νάναι, η ιστορία δεν μπορεί παρά να τον κατατάξει στο πάνθεον των εξαιρετικών και κυρίως αποτελεσματικών Γερμανών πολιτικών. Εμείς, όμως, δύσκολα μπορούμε να κλάψουμε για εκείνον…
