Προχθές, με αφορμή την ελληνική ψήφο στο ψήφισμα για την ανθρωπιστική βοήθεια του ΟΗΕ, είδαμε κι ακούσαμε τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ Νίκο Ανδρουλάκη, να επιτίθεται στην κυβέρνηση, επειδή ψήφισε λευκό! Για το ίδιο θέμα έκαναν επίθεση στην κυβέρνηση κι ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ, αλλά όπως και να το κάνουμε άλλη βαρύτητα έχει η γνώμη κι άποψη του ΠαΣοΚ.
Ο Κασσελάκης με τη γνωστή ελαφρότητα που εξαπολύει μύδρους, μπορεί να μιλάει για νύχτες ντροπής της ελληνικής διπλωματίας, μα ουδείς τον λαμβάνει σοβαρά. Είναι άλλος ένας όψιμος επαναστάτης, ντουντούκα του Τσίπρα και του Πολάκη. Ο Κουτσούμπας, με τα γνωστά κενά μνήμης του ΚΚΕ και τον Αριστερό λαϊκισμό, μπορεί να λέει ότι θέλει, ακόμη και να ρίχνει ροπαλιές στη λογική και την αλήθεια., αφού το ΚΚΕ συμμαχεί με οτιδήποτε «πληγώνει» τη Δύση και τον πολιτισμένο κόσμο.
Όμως, ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί με τέτοια επιπολαιότητα να υποστηρίζει πράγματα που πλήττουν τη χώρα και κυρίως την πάγια ελληνική διπλωματία, την οποία στήριξε το κόμμα του εδώ και χρόνια. Συνελήφθη πάλι απληροφόρητος. Ή φέρθηκε επιπόλαια, γεγονός αδιανόητο για έναν άνθρωπο που θέλει να κυβερνήσει.
Ακούστε: Το ψήφισμα για τη Γάζα, ζητά να κηρυχθεί αμέσως ανθρωπιστική εκεχειρία στη Λωρίδα της Γάζας. Το κείμενο είναι μια έκθεση ιδεών, που υποστηρίχτηκε από τις μουσουλμανικές χώρες, τον Πούτιν, τον Ερντογάν, τον Κιμ και άλλες αραβικές χώρες.
Δηλαδή, τι ήθελε ο Νίκος Ανδρουλάκης; Να συνταχθεί η Ελλάδα με τον Κιμ; Να αδιαφορήσει για το γεγονός ότι τέσσερις αλληλοδιάδοχες ελληνικές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ) έχουν επιλέξει το Ισραήλ ως στρατηγικό εταίρο στην Ανατολική Μεσόγειο;
Τι ήθελε ο Νίκος Ανδρουλάκης; Να υπογράψει η χώρα ένα ψήφισμα που θα άφηνε εκτός κάδρου ευθυνών τη Χαμάς; Αυτό θα υποστήριζε αν ήταν πρωθυπουργός; Αν ναι , είναι επικίνδυνος. Αν όχι, είναι λαϊκιστής…
Θα πει κάποιος ότι με την πρώτη ματιά αυτό το ψήφισμα είχε τρία χαρακτηριστικά: Ανθρωπιστική εκεχειρία. Παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και προστασία αμάχων στη Γάζα.
Ουδείς διαφωνεί. Αλλά η διπλωματία δεν είναι μόνο η … πρώτη ματιά, δεν είναι μόνο η επιδερμική προσέγγιση που κάνουν μονίμως ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Η πρώτη ματιά μπορεί να είναι αποδεκτή (που δεν πρέπει να είναι) στις έρευνες κοινής γνώμης και το αποτέλεσμά τους, αλλά όχι στο ΠαΣοΚ!
Στις έρευνες της κοινής γνώμης είναι διάχυτη κι ορατή η άγνοια της ελληνικής κοινωνίας. Είναι ορατή κι η συναισθηματική προσέγγισή της στο θέμα. Αυτό όμως δεν μπορεί να επηρεάζει την πολιτική και τη διπλωματία. Αλίμονο αν καθοριζόταν η εξωτερική πολιτική από το συναίσθημα όσων συμμετέχουν σε έρευνες τέτοιου είδους.
Στη Χαριλάου Τρικούπη γνωρίζουν ότι η διπλωματία –και μέσω των ψηφισμάτων του ΟΗΕ- επιβάλλει πολλάκις τετελεσμένα, έστω κι αν δεν είναι δεσμευτικά.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ελληνική διπλωματία ενήργησε συνετά.
Προσέξτε, το τονίζουμε πάλι, αυτό που αγνόησε ο Ανδρουλάκης: Στο ψήφισμα δεν υπήρχαν αναφορές σε δυο κορυφαία ζητήματα που αφορούν κεφαλαιώδεις αξιακούς κώδικες του Δυτικού –και όχι μόνο– πολιτισμού.
Α. Δεν καταδικάζεται ρητά η Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση. Βέβαια, πώς θα την καταδικάσει, για παράδειγμα, η Τουρκία, όταν είναι ο ίδιος ο Ερντογάν αυτός που τη χαρακτηρίζει «απελευθερωτική οργάνωση»; Ή το Κατάρ, που είναι ο βασικός χρηματοδότης της; Ή ο Λίβανος, όπου στεγάζεται η Χεσμπολάχ, άλλη –τρομοκρατική κι αυτή– οργάνωση, που θέλει τον αφανισμό του Ισραήλ; Τουρκία, Κατάρ, Λίβανος είναι μόνον ορισμένοι που υπογράφουν το ψήφισμα. Μαζί και η Ρωσία, η Βόρεια Κορέα, το Σουδάν, η Υεμένη, το Πακιστάν.
Ήθελε ο Νίκος Ανδρουλάκης να συνταχθεί η Ελλάδα μ’ αυτούς; Ψάχνει περιπέτειες για τη χώρα; Θα μπορούσε να ζήσει έστω και πέντε λεπτά σε μια ισλαμική χώρα, σαν εκείνες με τις οποίες ήθελε να συνταχθούμε;
Β. Από το ψήφισμα λείπει οποιαδήποτε αναφορά στην επιστροφή των απαχθέντων από τη Χαμάς. Υπάρχει μια γενικόλογη πρόταση περί απελευθέρωσης όλων των πολιτών που κρατούνται, χωρίς όμως να διευκρινίζεται η εθνικότητα ή το πού, και κυρίως από ποιους, κρατούνται.
Αυτό επιθυμεί ο Νίκος Ανδρουλάκης;
Είναι κι άλλα που διέλαθον της προσοχής ή της γνώσης Ανδρουλάκη.
Στη συζήτηση στον ΟΗΕ, κατέθεσε τροπολογία ο Καναδάς, στην οποία αναφερόταν η ρητή καταδίκη της Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση. Η Ελλάδα την υπερψήφισε, αλλά δεν έλαβε την απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3, αφού 88 υπερψήφισαν την τροπολογία και 55 την καταψήφισαν. Ήταν ολοφάνερο ότι οι πολλοί δεν θεώρησαν τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση. Ήθελε κάτι τέτοιο ο Νίκος Ανδρουλάκης;
Εξ ου και μιλάμε για βαθιά άγνοια που καταδεικνύει πολιτική ανεπάρκεια του. Και έτσι εξηγείται εν πολλοίς, η καθήλωση του ΠαΣοΚ, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει…
