Μαζί με τα απορρίμματα θάβουμε και τις ελπίδες για ένα βιώσιμο μέλλον μας
Σταθερά προσηλωμένη στην ταφή και την καύση των αστικών απορριμμάτων της παραμένει η Ελλάδα τα τελευταία 5 χρόνια, αγνοώντας επιδεικτικά όλες τις ευρωπαϊκές οδηγίες, καθώς και την παγκόσμια εμπειρία στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος, είναι αδύνατο για τη χώρα μας, με το σημερινό πραγματικό ποσοστό ανακύκλωσης του 16%, να επιτύχει τον ευρωπαϊκό στόχο για ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση, που ανέρχεται στο 55% έως το έτος 2025.
Πλαστικές συσκευασίες, γυαλί και αλουμίνιο, όλα υλικά σημαντικής αξίας και μεγάλης ενσωματωμένης ενέργειας παραγωγής, εναποτίθενται αλόγιστα προκαλώντας τεράστια ζημία στο περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, αντί να αξιοποιούνται μέσα από συστήματα επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης. Τα οργανικά απόβλητα, αντί να μετατρέπονται σε κομπόστ, οδηγούνται στους ΧΥΤΑ.
Το χειρότερο όμως είναι ότι οι πολίτες καθίστανται αμέτοχοι και εθίζονται σε ανεύθυνες συμπεριφορές. Πριν από 20 χρόνια ξεκίνησε ο μπλε κάδος ανακύκλωσης ως ένα μεταβατικό στάδιο προς την πλήρη διαλογή των αστικών απορριμμάτων, και τίποτα στην ουσία δεν άλλαξε. Η πολιτεία φαίνεται να αγνοεί τον ευρωπαϊκό σχεδιασμό που θέτει ως προτεραιότητες τις φιλικές προς το περιβάλλον συσκευασίες προϊόντων, την επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση. Αντιθέτως, φαίνεται να στοχεύει απευθείας στη μηχανική διαλογή και την καύση υλικών, αφήνοντας επιδεικτικά εκτός από την αλυσίδα διαχείρισης των απορριμμάτων τον κρισιμότερο κρίκο της, την κοινωνία των πολιτών και τις πρωτοβουλίες της.
Σε αυτό το σκηνικό αν προσθέσει κανείς και τα ιδιατέρως αυξημένα μικροπλαστικά που εντοπίστηκαν σε πρόσφατη έρευνα στον Θερμαϊκό, θα καταλάβει πως η κατάσταση σε ότι αφορά την ανακύκλωση του πλαστικού δεν πλήττει μόνο το περιβάλλον και την οικονομία, αλλά αποτελεί πλέον κρίσιμο ζήτημα Δημόσιας υγείας.
