Το 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου έλαβε 48%. Ουδείς τον χαρακτήρισε επικίνδυνο.
Το 1990, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλαβε 47%. Ουδείς διανοήθηκε να τον χαρακτηρίσει επικίνδυνο!
Το 1996 ο Κώστας Σημίτης έλαβε 45%, αργότερα ο Κώστας Καραμανλής έλαβε το ίδιο, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου 44%! Ουδείς τους χαρακτήρισε επικίνδυνους επειδή οι κυβερνήσεις τους ήταν παντοδύναμες. Ουδείς έκρουσε δήθεν κώδωνα κινδύνου επειδή οι κυβερνήσεις τους τάχα θα ήταν … ανεξέλεγκτες.
Κι όμως, το είπε ο ΣΥΡΙΖΑ, το επανέλαβε το ΠαΣοΚ. Μόλις προχθές ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε ότι πρέπει να ψηφιστεί το κόμμα του για το ενδεχόμενο η κυβέρνηση Μητσοτάκη να είναι «παντοδύναμη και ανεξέλεγκτη»!
Σοβαρά τώρα; Η ιστορία των εκλογών, μας δείχνει ότι καμιά κυβέρνηση από εκείνες που έλαβαν τεράστια ποσοστά, ήταν επικίνδυνη. Όπως δεν θα είναι και η αυτοδύναμη της Νέας Δημοκρατίας, αν η κοινωνία την εμπιστευθεί.
Κι αν εκείνοι δεν πείθουν την κοινωνία για τις ικανότητές τους, γιατί πρέπει να αποτελεί μομφή η ικανότητα του αντιπάλου τους; Γιατί αποτελεί δημοκρατικό κίνδυνο η υπεροχή του Μητσοτάκη και η δική τους αδυναμία; Γιατί μια αυτοδυναμία που επιλέγει ο λαός, πρέπει κατά την αντιπολίτευση να θυμίζει… Όρμπαν; Γιατί πρέπει να φταίει ο λαός (τα έβαλαν και μαζί του) που τα δυο πρώτα κόμματα της αντιπολίτευσης μαζί, δεν φτάνουν καν το πρώτο;
Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν το παραμικρό απ’ όσα συμβαίνουν δίπλα τους. Εξακολουθούν να σκορπούν τοξικότητα κι αρνητισμό για τα πάντα, τη στιγμή που η κοινωνία καταδίκασε ηχηρά την τακτική και την πολιτική τους κουλτούρα. Τα βάζουν με τους δημοσκόπους, με τους ψηφοφόρους που ψήφισαν υπό το… καθεστώς του συνδρόμου της Στοκχόλμης, με τα ΜΜΕ που προωθούν Μητσοτάκη… Κι ας ξημεροβραδιάζονται στα κανάλια… Είναι σαφές ότι δεν κατανοούν για ποιους λόγους δεν αρέσουν…
Κι είναι παράνοια να φοβίζουν την κοινωνία ότι μια εκλεγμένη κυβέρνηση θα είναι… επικίνδυνη.
