Διάβαζα ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης εστίασε τις τελευταίες ημέρες τον προεκλογικό του λόγο σε κάποιο… ψηφιακό παρακράτος που έχουν δημιουργήσει ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κι αναρωτιόμουν το κλασικό σε τέτοιες περιπτώσεις… πού πας ρε Καραμήτρο! Είναι δυνατόν σε μια χώρα με μια κυβέρνηση που διέθετε Πιερρακάκη και απάλλαξε τον πολίτη από τον βραχνά της επικοινωνίας του με το δυσκίνητο κι ενίοτε διαφθαρμένο δημόσιο, να μιλάς για ψηφιακό παρακράτος;
Ο Ανδρουλάκης εξακολουθεί ν’ ακροβατεί. Αντί ν’ αποκηρύξει τον λαϊκισμό και την ουτοπία της Αριστεράς και να εμφανιστεί η συμπληρωματική λύση διακυβέρνησης και σταθερότητας δίπλα σε όποιο κόμμα έρθει πρώτο, προτίμησε έναν ατελέσφορο μετωπικό σεχταρισμό. Αρχικά είπε … ούτε με τον Τσίπρα, ούτε με τον Μητσοτάκη κι έδιωξε όσους έβλεπαν την περιπέτεια να έρχεται. Τώρα επέλεξε να μιλά για ψηφιακό παρακράτος, όταν η κυβέρνηση έχει κάνει θαύμα σ’ αυτόν τον τομέα.
Αυτά, αποτελούν συνέχεια της συνεχούς πολιτικής γκάφας του στο ζήτημα των παρακολουθήσεων. Αντί ο ίδιος να συναινέσει στην πρόθεση της κυβέρνησης να ενημερωθεί ατύπως για ποιον λόγο τον παρακολουθούσε η ΕΥΠ, αρνήθηκε επιχειρώντας να παρουσιαστεί ως θύμα και να εκμαιεύσει συμπάθειες. Το μόνο που κατάφερε είναι να γεμίσει φημολογία το διαδίκτυο. Ειδικά με τη δημοσιοποίηση του ζητήματος Καϊλή και αυτού του Γεωργούλη…
Μια προσεκτική ανάγνωση των δημοσκοπήσεων, δείχνει το ΠαΣοΚ καθηλωμένο. Κι ο Ανδρουλάκης έχει την κύρια ευθύνη γι αυτό. Πολιτεύεται ως πολιτικός επαρχιώτης στην Ομόνοια που έλεγε ο Νιόνιος. Λες και θέλει το κόμμα του να συμπιεστεί ανάμεσα στα δυο μεγαλύτερα. Λες και θέλει να ζει στη μιζέρια της επιβίωσης.
Όμως για ποια επιβίωση μπορούν να μιλάνε εκεί στην Κουμουνδούρου, όταν στις δεύτερες εκλογές θα συμπιεστούν τα μάλα;
Προσέξτε: Οι δημοσκοπήσεις –εκτός της συνεχούς ανόδου της ΝΔ σε ποσοστά προ Τεμπών- δείχνουν ότι η απλή αναλογική δεν οδηγεί πουθενά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ας δούμε:
Σενάριο 1: Για να σχηματιστεί κυβέρνηση απλής αναλογικής ανάμεσα σε ΝΔ και ΠαΣοΚ – ακόμη κι αν υποτεθεί ότι ξεπερνιέται το πρόβλημα ποιος θα είναι πρωθυπουργός- πρέπει τα δυο κόμματα να έχουν συνολικά ποσοστά άνω του 47% για κυβέρνηση 151 βουλευτών! Δηλαδή να πιάσει η ΝΔ ταβάνι πρώτης Κυριακής, περίπου 35% και το ΠαΣοΚ δικό του ταβάνι, πέριξ του 12%. Όμως, αν η ΝΔ ακουμπήσει αυτό το ταβάνι στην πρώτη Κυριακή, γιατί να πάει σε συγκυβέρνηση με το ΠαΣοΚ του Ανδρουλάκη κι όχι να επιχειρήσει την αυτοδυναμία ή μια συγκυβέρνηση ενισχυμένης αναλογικής, με όρους ασυγκρίτως καλύτερους; Δηλαδή περισσότερους δικούς της βουλευτές από το πλεονέκτημα του εκλογικού συστήματος;
Σενάριο 2: Για να σχηματιστεί κυβέρνηση ηττημένων ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΜέΡΑ25, πρέπει το άθροισμα των τριών να υπερβαίνει το άθροισμά ΝΔ-ΠαΣοΚ. Συμφώνως με τον ΜΟ των δημοσκοπήσεων που παρουσιάστηκε στην ΕΡΤ, το άθροισμα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ανέρχεται στο 38,5% και υπερβαίνει το άθροισμα ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΜέΡΑ25 που φτάνει το 37,8%. Οριακά μεν, αλλά κι εδώ «καίγεται» η απλή αναλογική!
Υπάρχει κι ένα τρίτο σενάριο σχηματισμού κυβέρνησης απλής αναλογικής, το οποίο προωθούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αυτό με ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ! Τώρα, έχει μηδενικές πιθανότητες υλοποίησης.
Άρα, οι πολιτικές Ανδρουλάκη οδηγούν το κόμμα του στην πολιτική περιθωριοποίηση και μοιραία το υποβαθμίζουν και το συμπιέζουν. Κι αυτό το αντιλαμβάνονται όλοι πλέον, ειδικά όσοι κατοικοεδρεύουν στην Χαριλάου Τρικούπη και δεν αποτελούν περίγυρο του αρχηγού του ΠαΣοΚ.
