Για ακόμα μια φορά το Υπουργείο Παιδείας κινείται στο πεδίο της επικοινωνιακής πολιτικής.
Αδυνατεί να θέσει τις βάσεις για την αντιμετώπιση της σχολικής βίας. Νομοθετεί λέξεις και όχι πράξεις. Το νομοσχέδιο είναι νομοσχέδιο επικεφαλίδων. Δείχνει ότι λαμβάνει μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας, στην πραγματικότητα όμως δεν παρεμβαίνει ουσιαστικά. Συγκεκριμένα:
- Πρόκειται για ένα θεωρητικό Ν/Σ με βασικούς απόντες τους κοινωνικούς φορείς (Σύλλογο Διδασκόντων, Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων).
- Υπάρχει μέριμνα για την καταγραφή των περιστατικών, αλλά δεν υπάρχει μέριμνα για την αντιμετώπισή τους.
- Οι ομάδες δράσης λειτουργούν σε επίπεδο Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, αλλά η παρουσία ψυχολόγων και εξειδικευμένων συμβούλων σε επίπεδο σχολικής μονάδας είναι ανεπαρκής.
- Οι εκπαιδευτικοί θα επωμισθούν το βάρος της διαχείρισης και των παρεμβάσεων και ιδιαίτερα με την πίεση των καταγγελιών, επώνυμων και ανώνυμων. Το υπουργείο για μια ακόμα φορά (όπως και στην πανδημία) μεταφέρει την ευθύνη στους εκπαιδευτικούς και στους Διευθυντές των σχολικών μονάδων. Εκτιμά λανθασμένα ότι οι εκπαιδευτικοί, με κάποιες επιμορφώσεις, θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις και να οργανώσουν παρεμβάσεις στις τάξεις.
- Παράλληλα, ο αριθμός των ψυχολόγων παραμένει μικρός (ακόμα και μετά τις προσλήψεις που έχουν εξαγγελθεί), και φυσικά δεν θα είναι δυνατή η άμεση παρέμβαση σε κάθε περιστατικό στη σχολική μονάδα.
- Στη διαδικασία δεν εμπλέκονται μαθητικές κοινότητες και γονείς. Η οικογένεια επηρεάζει σημαντικά την συμπεριφορά των παιδιών και η εμπλοκή της μπορεί να βοηθήσει σημαντικά. Με τη διαδικασία του υπουργείου, εμπλέκεται ο θύτης και το θύμα και η υπόλοιπη μαθητική κοινότητα παραμένει ουδέτερη απέναντι στα γεγονότα. Αλλά ουδετερότητα σημαίνει αποδοχή της βίας.
- Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τα φαινόμενα διαδικτυακής βίας. Το μεγαλύτερο ποσοστό φαινομένων βίας στο σχολείο αφορά ή ξεκινά από τα κοινωνικά δίκτυα. Χαρακτηριστικό είναι ότι εκτός από τις γνωστές (Facebook, Instagram, tik – tok) υπάρχουν πλατφόρμες, όπου επίσημα μπορείς να διατηρείς την ανωνυμία σου.
- Είναι κοινή παραδοχή ότι σε πολλές περιπτώσεις, η βία εισάγεται στον σχολικό χώρο (επισκέψεις εξωσχολικών, ζητήματα που γεννιούνται στις γειτονιές). Για αυτά δεν υπάρχει καμία αναφορά ή πρόβλεψη.
- Το Ν/Σ δεν αναφέρεται πουθενά σε άσκηση βίας ή απαξιωτικής συμπεριφοράς σε βάρος των καθηγητριών/τών.
- Δεν καθορίζει το πλαίσιο για την αντιμετώπιση περιστατικών ενδοσχολικής βίας. Το πειθαρχικό κομμάτι παραμένει στο ανεπαρκές – ελλειμματικό πλαίσιο Γαβρόγλου.
Η σχολική βία μπορεί να «σημαδεύει» και να επηρεάζει σημαντικά τη ζωή και την εξέλιξη των μαθητών/τριών. Είναι σύνθετο εκπαιδευτικό πρόβλημα, εν πολλοίς εξωγενές και ως εκ τούτου απαιτούνται συγκεκριμένα μέτρα επί του πεδίου της εφαρμοσμένης πολιτικής
