Αν κάποιος πολιτικός αναλυτής κληθεί ν’ αναφέρει κάποια κομβικά σημεία της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν μπορεί παρά να σταθεί σε τέσσερα χαρακτηριστικά σημεία:
Α. Στο ότι φύλαξε αποτελεσματικά και χωρίς ίχνος κωλυσιεργίας τα σύνορα της Ελλάδας σε Έβρο και Αιγαίο.
Β. Το ότι σήκωσε και πάλι ψηλά την εθνική αξιοπρέπεια, αποκατέστησε το κύρος της χώρας στα διεθνή φόρα της Δύσης, ενώ άνοιξε δρόμους επωφελών συνεργασιών με την Ανατολή.
Γ. Το ότι έβαλε τη χώρα σε ράγες μέλλοντος, κρατώντας διδάγματα από την ιστορία του παρελθόντος.
Γ. Στο ότι μέσα σε συνεχείς αναποδιές (πανδημία, πόλεμος στην Ουκρανία, συνεχείς απειλές Ερντογάν κλπ) κατάφερε να δημιουργήσει εξαιρετικό υπόστρωμα στην Οικονομία, ούτως ώστε να μπορέσει να στηρίζει συνεχώς την κοινωνία, με δεκάδες δισεκατομμύρια.
Ειδικά με το τελευταίο ζήτημα, ο Μητσοτάκης έδειξε και κάτι ακόμη, γκρεμίζοντας τους μύθους της Αριστεράς. Έδειξε ότι ο φιλελευθερισμός μπορεί να παράγει πλούτο κι εν συνεχεία να τον μοιράζει στην κοινωνία, χωρίς ιδεοληψίες. Δηλαδή, ο Μητσοτάκης κι η κυβέρνησή του δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να δουλέψει ο τουρισμός, να έρθουν επενδύσεις, να δημιουργηθούν στη χώρα νέες δουλειές, καινοτομία και προοπτική. Τα αποτελέσματα έχουν αρχίσει κι είναι ορατά.
Είναι όλα καλά; Φυσικά κι όχι. Φυσικά και απαιτείται συνεχής εγρήγορση. Όχι μόνο για να αποφεύγονται οι εκ των έσω (κυρίως) «πισώπλατες μαχαιριές», αλλά και για να αντιμετωπιστούν όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται ζητήματα, όπως οι αυξημένες τιμές στην κατανάλωση.
Από την άλλη πλευρά, στην αξιωματική αντιπολίτευση κυριαρχεί η άγνοια, η τσαπατσουλιά, η λαγνεία της ήσσονος προσπάθειας, η επιμονή σε στερεότυπα περασμένων δεκαετιών, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, το διαχεόμενο πολιτικό μίσος και τα πολιτικά φαντάσματα. Με κορύφωση την υποδοχή του Αλέξη Τσίπρα στις συγκεντρώσεις του, υπό τους ήχους του ύμνου του ΕΑΜ!
Στη δε μείζονα αντιπολίτευση και στο ΠαΣοΚ, φαίνεται ότι κομβικό σημείο αποτέλεσε η εκλογή Ανδρουλάκη στην ηγεσία του, πολύ περισσότερο που ημέρα με την ημέρα αποδεικνύεται όλο και με λιγότερο πολιτικό ειδικό βάρος.
Τα αναφέρουμε αυτά για να καταδείξουμε την εικόνα της χώρας σήμερα.
Όμως, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ή και να αγνοούμε τι συμβαίνει στο πολιτικό παρασκήνιο. Καλές οι πίτες στις οποίες τρέχουν οι βουλευτές και τα στελέχη της ΝΔ, καλό και το κυνήγι του σταυρού, μα απαιτείται μεγαλύτερη εγρήγορση αναφορικά με το τι διαδραματίζεται γύρω τους.
Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως στα «παιγνίδια» που παίζονται προκειμένου να μείνει εκτός κυβέρνησης ο Μητσοτάκης. Έχουμε γράψει για πρόσωπα στα οποία κάποιοι έχουν… υποσχεθεί την …πρωθυπουργία… Ήδη κυκλοφορούν … 3-4 υποψήφιοι πρωθυπουργοί. Κάποιοι μάλιστα το έχουν πιστέψει και με τις πράξεις τους γίνονται καταγέλαστοι.
Προσέξτε: Ο πρωθυπουργός σε τηλεοπτική του συνέντευξη το βράδυ της τσικνοπέμπτης επιβεβαίωσε όσους ελάχιστους γράφουμε αυτό που βγαίνει από το ρεπορτάζ. Ότι δηλαδή, κάποιοι ψάχνονται παντοιοτρόπως για το πώς θα σχηματίσουν «κυβέρνηση ηττημένων», μετά τις εκλογές. Δηλαδή, ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα επιχειρήσει να κάνει «κόλαση» τη χώρα, με επιχειρηματίες και πολιτικά «ημιθανείς» προσωπικότητες. Είτε με αμφισβήτηση του αποτελέσματος, ως να είμαστε στα 1961, είτε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΚΙΝΑΛ – Βαρουφάκη.
Τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση ηττημένων; Συμφώνως με όσα λένε εδώ κι εκεί κάποιοι λαλίστατοι παράγοντες, θα επαναφέρει την απλή αναλογική, θα παραπέμψει τον Μητσοτάκη σε ειδικό δικαστήριο και μετά θα κάνει εκλογές! Τουτέστιν, χώρα κόλαση!
Βγαίνουν οι αριθμοί για κάτι τέτοιο; Πολύ πολύ δύσκολα, αλλά δεν είναι απίθανο.
Στην κυβέρνηση αυτή θα …πρωθυπουργεύει, όπως λένε, είτε ο Βενιζέλος, είτε ο Γιώργος Παπανδρέου ή κάποιος συνταγματολόγος. Κι αποτελεί σχέδιο… Λαλιώτη!
Να πούμε κι αυτό. Για την κυβέρνηση αυτή των «Φρανκεστάιν», που ξεκάθαρα θ’ αγνοεί την θέληση της πλειοψηφίας (έχουν τεχνογνωσία περί τούτου στην Αριστερά, από την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος), συγκεκριμένοι … έγκυροι δημοσιογράφοι προσφέρουν ακόμη και τα σπίτια τους για συναντήσεις όσων ονειρεύονται. Όπως η συνάντηση ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Γιώργο Παπανδρέου ή όπως εκείνη ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που τελικά δεν έγινε ή έγινε σε άλλο μέρος.
Θα διασπάσει πάλι ο Παπανδρέου το ΠαΣοΚ; Λίγο ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, αφού το πρώτιστο είναι η μη ανακοπή της πορείας του τόπου από πρόσωπα που όλοι γνωρίζουμε ότι δεν μπορούν στο παραμικρό να προσφέρουν στην υπόθεση «Ελλάδα και μέλλον»!
Πώς αποτρέπεται αυτό το ενδεχόμενο; Πώς αυτά τα σχέδια θα παραμείνουν στα συρτάρια εκείνων που τα σκέπτονται; Πώς δεν θ’ ανατραπεί η πορεία της χώρας κι η επαναφορά εκείνων που προσφάτως την έριξαν στα βράχια κι είπαν ένα σωρό ψέματα στην κοινωνία;
Η απάντηση είναι απλή. Με συμμετοχή στις εκλογές. Όσο μεγαλύτερη συμμετοχή τόσο πιο ισχυρό είναι το ενδεχόμενο ν’ αποτελέσει παρελθόν η συμμαχία των αποτυχημένων και ηττημένων…
Έχουμε πει: Βασικό δίλημμα των εκλογών είναι το «Μητσοτάκης ή Τσίπρας»! Ίσως όμως πρέπει να προστεθεί κι αυτό: «Κυβέρνηση αποτυχημένων κι ηττημένων ή Μητσοτάκης»;
