Ομιλία του Κωνσταντίνου Μπούμπα με θέμα ημερήσιας διάταξης τη συνέχιση της επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού «Διατάξεις για τη θωράκιση του θεσμικού πλαισίου του αθλητισμού και τον εξορθολογισμό της αθλητικής νομοθεσίας» (4Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ)
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Πρόεδρε. Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τις επιφυλάξεις και τους αστερίσκους που έχουμε βάλει εμείς ως Ελληνική Λύση τις έχουμε αναλύσει και κατ’ άρθρο. Τα πιο επίμαχα άρθρα αυτού του νομοσχεδίου είναι το άρθρο 4, το άρθρο 14 και το άρθρο 26. Θα περίμενα τουλάχιστον από τον Υπουργό αναλυτικά αν θέλει αυτό να το τεκμηριώσει, να επιχειρηματολογήσει και να αναλύσει τις σκέψεις του. Ο απώτερος σκοπός, ο πραγματικός ερασιτεχνικός χαρακτήρας του αθλητισμού, που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος και στυλοβάτης,βέβαια, πρέπει να διασφαλιστεί. Διότι, αθλητισμός και πολιτισμός πάνε αντάμα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όμως δημιουργώντας αυτή τη νέα σχέση ανάμεσα σε ένα ερασιτεχνικό αθλητικό σωματείο και μια εμπορική επιχείρηση, ελλοχεύει ο κίνδυνος να πάμε σε μια πιο στείρα εμπορευματοποίηση ιδιωτικών συμφερόντων μέσω ενός μάρκετινγκ αθέμιτου ανταγωνισμού και να διαχωρίσουμε αθλητές και οικογένειες ανάμεσα στους έχοντες και στους μη έχοντες. Οπότε, αν πάμε σε τέτοιες διαφορετικές ταχύτητες προνομιούχων και μη προνομιούχων αξιοποίησης ανθρώπινων πόρων και δη της νεολαίας στον αθλητισμό, θα χάσουμε τη σκέψη.
Για ποιο λόγο, δηλαδή, κύριε Υπουργέ, εσείς θέλετε να μην υπάρχει αυτή η πειθαρχία – ιεραρχία μέσω των ομοσπονδιών; Δεν διοργανώνονταν καλά κάποιες αθλητικές διοργανώσεις; Υπήρχαν κάποιες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις.; Είδατε κάτι άλλο; Θέλετε να κάνετε πιο ευέλικτα σχήματα; Να καθίσουμε να το συζητήσουμε, να το αναλύσουμε επιχειρηματολογώντας με κάποια στοιχεία ενδεχομένως, αλλά πάνω από όλα πρέπει να διασφαλιστεί η λεγόμενη πειθαρχία σώματος και ψυχής. Διότι, αν δεν υπάρχει πειθαρχία, δεν υπάρχει αθλητισμός πέρα από το ομαδικό πνεύμα, πέρα από τη συνέργεια, πέρα του ότι γαλουχεί χαρακτήρες. Ένα κράτος σίγουρα που επενδύει στον αθλητισμό, έχει ένα καλύτερο προφίλ, μια καλύτερη εικόνα, μια καλύτερη κοινωνική υπόσταση, μια καλύτερη αίγλη, κύρος ως κράτος. Αυτό είναι αλήθεια. Πρέπει να γίνουν τομές στον αθλητισμό; Σαφώς. Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.
Πρέπει να διορθωθούν λάθη του παρελθόντος; Σαφώς και πρέπει. Πρέπει να δούμε τα κακώς κείμενα και εδώ είμαστε να το συζητήσουμε. Αλλά, ξέρετε, όταν αυτή τη στιγμή δεν τηρούνται κάποιοι κανόνες ή τουλάχιστον από θεσμοθετημένα όργανα επίσημα αναγνωρισμένα και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια μετάλλαξη – ας μου επιτραπεί η λέξη εντός εισαγωγικών – σε κάποια ζητήματα που αφορούν τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, αυτή την υπόσταση που πρέπει να έχει ένα ερασιτεχνικό αθλητικό σωματείο γιατί κακά τα ψέματα, το ερασιτεχνικό αθλητικό σωματείο είναι αυτό και μέσω των γονέων που θα αφιερώσουν χρόνο και χρήμα βέβαια, για να μπορέσει το παιδί αυτό να αγκαλιάσει γενικότερα τον αθλητισμό και να τον αποτρέψει από άλλου είδους κακοτοπιές της καθημερινότητας, θα πρέπει να αναβαθμιστούν οι χώροι γύμνασης σαφώς με μεγαλύτερη ασφάλεια βέβαια.
Έτσι, απέναντι στις απαιτήσεις των καιρών και θα πρέπει να εναρμονιστούμε και να εγκλιματιστούμε με τη νέα τεχνολογία που τη θέλουμε δίπλα στον αθλητισμό, για να μπορέσει να ξεπεράσει ο αθλητής κάποια εμπόδια του παρελθόντος με καλύτερους χώρους γύμνασης, αλλά, μην βάζουμε μόνο βέβαια τον επαγγελματικό αθλητισμό πρωτίστως και τον πρωταθλητισμό. Είναι διαφορετικές έννοιες. Πάνω από όλα, πρέπει από πολύ μικρή ηλικία να δώσουμε ίσες ευκαιρίες, κυρίως στους γονείς και στην οικογένεια, που βάλλεται πανταχόθεν οικονομικά για να μπορέσει το παιδί να απολαύσει τον αθλητισμό.
Εάν όμως – σας είπα – τα τρία άρθρα που μας ανησυχούν και με επιφύλαξη πάμε στην Ολομέλεια, διότι, πρέπει να στηρίξουμε γενικότερα την αγνότητα ενός αθλητισμού εκτός κι αν πειστούμε από μια επιχειρηματολογία που δεν την ακούσαμε όμως από εσάς κύριε Αυγενάκη, να μου πείτε για ποιο λόγο διοργανώσεις μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που και η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι αρωγός και κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό, διότι αυτή αφουγκράζεται τα τοπικά προβλήματα και τις τοπικές ανάγκες, αλλά για ποιο λόγο να μην υπάρχουν κάποιες Ομοσπονδίες, κάποια θεσμοθετημένα επίσημα αναγνωρισμένα όργανα. Για ποιο λόγο, σε μια εμπορική επιχείρηση να συστεγάζεται ένα ερασιτεχνικό σωματείο. Εκεί, θα θέλαμε να έχουμε μια πειθώ από μέρους σας για να δούμε ακριβώς και εμείς, ώστε να το επεξεργαστούμε, να το σκεφτούμε να δούμε τι θα κάνουμε. Όταν όμως δεν υπάρχει αυτή επιχειρηματολογία να το τεκμηριώνει αυτό, μας βάζει σε πάρα πολλές σκέψεις.
Για αυτό, ως Ελληνική Λύση, θέλουμε να κρατήσουμε ίσες ευκαιρίες αθλητικής φύσεως για όλους από τα ερασιτεχνικά πρώτα βήματα και ουαί και αλίμονο να μην βάλουμε αυτό το αθέμιτο μάρκετινγκ ανταγωνισμού σε κάποιους ημέτερους και μη, γιατί για μία ακόμη φορά, όπως το είπαμε, βλέπουμε εξουσίες να συγκεντρώνονται στα χέρια υπουργικών στελεχών. Είναι μια τακτική από πλευράς της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αυτό και ότι αυτό συνεπάγεται. Δεν μπορεί, δηλαδή, ένας να αποφασίζει για καίρια ζητήματα όσο και αν είναι σε υψηλά αξιώματα. Θα πρέπει να υπάρχει μία καλύτερη θα λέγαμε σκέψη και σ αυτό το ζήτημα για να παίρνονται οι τελικές αποφάσεις.
Από κει και πέρα, λοιπόν, κατεβαίνουμε με επιφυλάξεις – επαναλαμβάνω, κύριε Πρόεδρε – για τους λόγους που προαναφέραμε. Γιατί, πρέπει να κρατήσουμε τον αθλητισμό πραγματικά σε ένα στερέωμα που θα έχει ένα γαλουχημένο αθλητικό πνεύμα έξω από εμπορικά οικονομικά συμφέροντα. Τα τρία αυτά άρθρα που επαναλαμβάνω, 4, 14 και 26 μας προβληματίζουν πάρα πολύ. Σας ευχαριστώ.
