Το τελευταίο χρονικό διάστημα, όσο κι ο Νίκος Ανδρουλάκης δηλώνει ότι εκείνος θα είναι νικητής των εκλογών, το εσωτερικό του ΠαΣοΚ «βράζει». Κι αρκετά στελέχη με σημαντική κομματική διαδρομή κι εμβέλεια, αποχωρούν ή δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να λάβουν μέρος στις εκλογές. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι περιπτώσεις των Β. Γάκη, Δ. Κατσικάρη, Γ. Πετρουλάκη, Π. Περιβολάρη και Λ. Χρυσοφάκη. Χαρακτηριστικότερο, επίσης παράδειγμα αποτελεί η παραίτηση του συμβούλου του Νίκου Ανδρουλάκη επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, καθηγητή Σωτήρη Σέρμπου, που αποτελούσε προσωπική επιλογή του προέδρου του ΠαΣοΚ. Με την παραπολιτική φιλολογία να κάνει λόγο για αντίθεσή του στην προσέγγιση και ρητορική υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
Το κερασάκι στην τούρτα των ηχηρών αποχωρήσεων από θέση ευθύνης του ΠαΣοΚ, ήταν η αποχώρηση της Αναστασίας Σιμητροπούλου, αναπληρώτριας εκπροσώπου Τύπου, θέσης που της είχε δοθεί από τον ίδιο τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Η κατάσταση στο εσωτερικό της Χαριλάου Τρικούπη δεν είναι η καλύτερη. Κι η εσωστρέφεια άρχισε να παίρνει τη θέση της αισιοδοξίας που είχε δημιουργήσει η εκλογή νέου αρχηγού. Μια αισιοδοξία που μαζί μ’ ελπίδα δημιούργησαν κλίμα ευφορίας, που είχε ως αποτέλεσμα να δούμε κάποια στιγμή ακόμη και δημοσκοπικά ποσοστά της τάξης του 15%. Όλο αυτό είναι φανερό ότι έχει αντιστραφεί, με τη συνεχή καθοδική δημοσκοπική πορεία και κατήφεια. Για την οποία υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί στις δεύτερες εκλογές να πέσουν κάτω από τα αποτελέσματα των προηγούμενων εκλογών.
Όταν σε εγκαταλείπουν οι δικοί σου, τότε τα πράγματα δεν είναι καλά, αναφέρουν κάποιοι στο εσωτερικό της Χαριλάου Τρικούπη. Με μεγεθυμένους πια προβληματισμούς για την πολιτική επάρκεια του Νίκου Ανδρουλάκη, ώστε να οδηγήσει ένα τέτοιο σκαρί.
Ταυτοχρόνως, μεγεθύνονται οι σκέψεις για τις συνεχείς αλληλοαναιρούμενες θέσεις του. Σκέψεις που λίγο απέχουν από ανοικτές διαφωνίες και δημιουργία αναταράξεων. Ο Ανδρουλάκης μπορεί να είναι σχετικά νέος αρχηγός, λένε, αλλά είναι παλιός στο κόμμα, έχει διατελέσει γραμματέας του και τόσα χρόνια ευρωβουλευτής. Δηλαδή πολύ περισσότερα απ’ όσα κομματικά και πολιτικά ένσημα διέθετε ο Μητσοτάκης, που όμως διέθετε κρυστάλλινες θέσεις και κυρίως φρέσκο λόγο.
Του καταλογίζουν και κάτι ακόμη: Παρ’ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να πολιτεύεται διαιρώντας την κοινωνία, ενίοτε και με «πολεμικά» ανακοινωθέντα, παρ’ ότι αδυνατεί να εκφράσει σύγχρονο και πειστικό πολιτικό λόγο, παρ’ ότι οι θέσεις του είναι αλλοπρόσαλλες και βρίσκεται σε άλλο σύμπαν, το ΠαΣοΚ ΔΕΝ ξεκαθαρίζει ότι δεν μπορεί να συνυπάρξει μαζί του σε καμιά…. προοδευτική προοπτική. Αυτό το γεγονός, ισχυρίζονται, δεν μπορεί να προσελκύσει πολίτες με κεντρογενή χαρακτηριστικά, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να θεωρείται… προοδευτική δύναμη.
Η ουσία είναι ότι οι αποχωρήσεις στελεχών αλλά και η εσωστρέφεια, αποτελούν υπαρκτά γεγονότα και εκτός όλων των άλλων, εξαφανίζουν ένα βασικό χαρακτηριστικό που διέθετε παραδοσιακά το ΠαΣοΚ: Τον ζωογόνο ενθουσιασμό για προσφορά…
