Είχαμε δεν είχαμε διχαστήκαμε πάλι, ακόμη και για τον θάνατο ενός ανθρώπου, έστω κι αν αυτός ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Ελλάδας. Χάλασε ο κόσμος στα social media αναφορικά με το αν πρέπει ή όχι να ταφεί με τιμές αρχηγού κράτους ο Κωνσταντίνος ή αν πρέπει να ταφεί ή όχι δημοσία δαπάνη. Κι αν η αντιπολίτευση έχει τις δικές της εμμονές και συμπλέγματα, ουδείς μπορεί να κατανοήσει για ποιον λόγο η κυβέρνηση σύρθηκε πίσω της και αποφάσισε να μη τιμηθεί ο Κωνσταντίνος, όπως επιτάσσει η λογική μα και οι νόμοι.
Τι θα συνέβαινε δηλαδή, αν η σωρός του Κωνσταντίνου ετίθετο σε λαϊκό προσκύνημα; Και γιατί «όχι» ο Κωνσταντίνος που σε τελική ανάλυση ήταν νόμιμος αρχηγός του κράτους , αλλά «ναι» σε κάθε Αριστερό ή Δεξιό ηγετίσκο ή ποιητή ή αοιδό; Το πολύ πολύ να είχαμε γραφικότητες να βλέπαμε και να γελάμε. Σίγουρα δεν θα είχαμε πάντως, την παραμικρή επίπτωση στη δημοκρατία μας. Την πιο σταθερή που ζει η Ελλάδα από το 1974 κι ύστερα.
Η Αριστερά, γεμάτη συμπλέγματα και συνεχή στρεβλή ανάγνωση της ιστορίας, επιχειρηματολογεί, ότι με το δημοψήφισμα του 1974, τέθηκε τέλος στη Μοναρχία, άρα δεν πρέπει να τιμηθεί ως νεκρός ο Κωνσταντίνος. Όμως η τιμή σε κάποιον που διετέλεσε αρχηγός του κράτους ορίζεται από την πραγματικότητα κι όχι από αξιολογικές κρίσεις σε σχέση με τον βίο και την πολιτεία του. Κι ουδείς διανοείται τι μπορούσε να συμβεί αν το δημοψήφισμα εκείνο το είχε διεξαγάγει ο Αλέξης Τσίπρας…
Η Αριστερά, επίσης , ισχυρίζεται ότι ο Κωνσταντίνος, ήταν ξενόφερτος. Άρα μη Έλληνας. Αν αφήσουμε στην άκρη την ανοησία του επιχειρήματος, πρέπει κάποιος να τους πει ότι τη στιγμή που ζητούν απόδοση ελληνικής υπηκοότητας σε όσους εισέρχονται στη χώρα παράνομα, τη στιγμή που οι ίδιοι παρέδωσαν εθνότητα και γλώσσα στους Σκοπιανούς, δεν μπορεί να διατυπώνουν τέτοιες ανιστόρητες γραφικότητες. Πρέπει να τους πει κάποιος, ότι ο Δανός Γεώργιος Α’ δεν ήρθε μόνος του κι έγινε βασιλιάς της Ελλάδας. ‘Όταν καθαιρέθηκε ο Όθωνας, η εθνοσυνέλευση τον εξέλεξε βασιλιά της Ελλάδας. Έστω κι ως πρόταση των μεγάλων δυνάμεων. Πρέπει κάποιος να τους πει ότι εμείς στείλαμε τον ήρωα Κωνσταντίνο Κανάρη στη Δανία, για να τον προσκαλέσει.
Πρέπει να τονίσουμε κι αυτό. Είναι άλλο πράγμα οι συνεχείς παρεμβάσεις της δυναστείας, ειδικά μετά το 1912 που ανέλαβε βασιλιάς ο Κωνσταντίνος Α’, στην προσπάθεια ομαλής πορείας του τόπου κι άλλο η εθελοτυφλία ότι ο εγγονός του δεν υπήρξε αρχηγός της Ελλάδας.
Να πούμε και κάτι ακόμη; Αποτελεί μέγιστη γραφικότητα του ελληνικού κράτους εν συνόλω, η εγκατάλειψη του Τατοϊου, στο οποίο υπάρχουν οι βασιλικοί τάφοι.
Δηλαδή τι νομίζουμε ότι κάνουμε; Ότι εκδικούμαστε τους πεθαμένους; Μα δεν μπορούμε να σβήσουμε την ιστορία, ούτε να μη τη σεβόμαστε. Αυτό δεν το τόλμησαν ούτε καν οι μπολσεβίκοι με τους Τσάρους κι ανέδειξαν τα θερινά τους ανάκτορα .
Ναι, είναι λάθος της κυβέρνησης να κηδευτεί ο Κωνσταντίνος ως απλός ιδιώτης. Μπορεί να φοβήθηκαν ότι θα τους κατηγορούσε η Αριστερά για… σπέκουλα στους φιλοβασιλικούς, μπορεί να σκέφτηκαν ότι στη Μητρόπολη θα έφταναν εστεμμένοι και στο Σύνταγμα, ταυτοχρόνως, να έπεφτε το ξύλο της αρκούδας.
Όμως, ήδη η κυβέρνηση κι ο πρωθυπουργός έχουν ξεκινήσει προσπάθεια για την ριζική ανακαίνιση και αξιοποίηση του κτήματος στο Τατόι, στα πρότυπα του περίφημου Dumfries House στην Αγγλία. Με μουσείο που θ’ αποτυπώνεται μέρος της ιστορίας της χώρας. Τι να πει η Αριστερά κι ο κάθε ανιστόρητος;
Τελικά οι εμμονές μας ως κομματικό και πολιτικό σύστημα, είναι μεγαλύτερες απ’ ότι νομίζουμε. Η δε Κεντροδεξιά και Δεξιά, διακατέχονται από ένα μόνιμο αίσθημα ενοχικότητας απέναντι στις γραφικότητες και ανοησίες της Αριστεράς, παρότι εκείνες κράτησαν όρθια τη χώρα, την ανόρθωσαν, την πρόδευσαν και την οδηγούν στο μέλλον της….
Κάτι τελευταίο: Τον Κωνσταντίνο δεν τον αποχαιρετούμε με τιμές αρχηγού κράτους, αλλά σε λίγους μήνες θα υποδεχτούμε ως τέτοια … το Άγιο φως!
