Στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής για το Νομοσχέδιο με τίτλο «Σπίτι μου», τοποθετήθηκε η Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής και Βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη.
Εισαγωγικά, εστίασε στο food pass, καταθέτοντας σχετικά αποσπάσματα δηλώσεων του Πρωθυπουργού, με τα οποία στηλίτευε τα επιδόματα. «Συμφωνούμε απόλυτα, κε Μητσοτάκη, η ψήφος δεν εξαγοράζεται ούτε με τα “κουτσουρεμένα αντίδωρα”, όπως τα ονομάζατε όταν τα μοίραζε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με αυτά που μοιράζετε εσείς τώρα, ακολουθώντας ακριβώς τα βήματα του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου στο δημοσιονομικό λαϊκισμό και τη θεσμική αγυρτεία, μοιάζοντας όλο και περισσότερο στο ήθος και τα πεπραγμένα των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Πως αλλιώς, αφού το ακροδεξιό κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων αποτελεί γέννημα θρέμμα της Ν.Δ., ο κ. Καμμένος είναι πολιτικός σας “αδελφός” από την ίδια Κ.Ο. Πριν, λοιπόν, κουνήσετε ξανά το δάχτυλο στο ΠΑΣΟΚ, καλό θα ήταν να κοιταχτείτε στον καθρέφτη», υπογράμμισε η Ε. Λιακούλη.
Όσον αφορά το Νομοσχέδιο, επισήμανε πως «το δικαίωμα στη στέγη βρισκόταν εκτός ιδεολογικού ενδιαφέροντος του κ. Μητσοτάκη, μέχρι τον Απρίλιο, όταν άκουσε τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και αναγκάστηκε να τον αντιγράψει. Αλλά και στην αντιγραφή “μαντάρα” τα έκανε. Διότι και για να αντιγράψεις, χρειάζεται στοιχειωδώς να νοιάζεσαι. Η μοναδική απτή πραγματικότητα είναι πως στο Ταμείο Ανάκαμψης, ο κ. Μητσοτάκης είχε συμπεριλάβει την ανακαίνιση 100 διαμερισμάτων με συνολικό κόστος 1,3 εκατ. ευρώ. Όλα τα υπόλοιπα είναι προεκλογικά πυροτεχνήματα».
Η Γραμματέας της Κ.Ο. χαρακτήρισε το Νομοσχέδιο «μνημείο πολιτικής εξαπάτησης και υπόδειγμα αλαζονικής ασέβειας», αναδεικνύοντας ενδεικτικά τα κάτωθι:
« – Ασέβεια είναι να εκμεταλλεύεστε την πιο ιερή λέξη της ζωής και της καρδιάς κάθε Ανθρώπου, το “σπίτι μου”, ως προεκλογικό σλόγκαν.
– Ασέβεια είναι να φέρνετε άρον – άρον γραμμένα “στο πόδι” δέκα άρθρα για την κοινωνική κατοικία, μπας και “μπαλώσετε” επικοινωνιακά τη μακρόχρονη αδιαφορία σας.
– Ασέβεια είναι να εμπαίζετε το λαό καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες.
– Ασέβεια είναι να επεκτείνετε την επιδοματική σας πολιτική ακόμα και στη στέγαση.
– Ασέβεια είναι να εξασκήστε στο real estate, πατώντας πάνω στην αγωνία αναρίθμητων συνανθρώπων μας για ένα “κεραμίδι” πάνω από το κεφάλι τους.
– Ασέβεια είναι να επικαλείστε νούμερα που δεν βγαίνουν και παραπέμπονται αόριστα στο μέλλον.
– Ασέβεια είναι να υποστηρίζετε ότι πολύτεκνη οικογένεια θα βρει σπίτι με 55.000 ευρώ, εκτός και εάν παραδέχεστε ότι το όραμά σας για τους Έλληνες, είναι να στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο ή και κάποιοι με ράντζο στην κουζίνα.
– Ασέβεια είναι μετά από 3,5 χρόνια διακυβέρνησης, να έχετε ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό όσον αφορά τα πεπραγμένα σας στο πεδίο της στεγαστικής πολιτικής
– Ασέβεια τη στιγμή που η Χώρα μας είναι πρώτη στην Ε.Ε. σε δαπάνες για κατοικία
– Ασέβεια στους ενοικιαστές που δαπανούν άνω του 50 % του εισοδήματος τους για το κόστος στέγασης.
– Ασέβεια στους νέους που αναγκάζονται να μένουν μαζί με τους γονείς τους, ακόμα και μετά τα 30.
– Ασέβεια στο 48% των ενοικιαστών που δυσκολεύονται ή αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιό τους
– Ασέβεια στους χιλιάδες φοιτητές που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το κόστος στέγασης.
Η προεκλογική καπηλεία της κατοικίας, αποδεικνύει ότι μπροστά στις εκλογές δεν έχετε “ούτε ιερό ούτε όσιο”.
Για το ΠΑΣΟΚ το δικαίωμα στη στέγη είναι πρώτιστο κοινωνικό δικαίωμα. Η ιστορία της δικής μας Παράταξης στον τομέα της κοινωνικής στεγαστικής πολιτικής είναι μακρά και με απτά αποτελέσματα υπέρ των συνανθρώπων μας.
Ξεκινά ήδη από την Ιδρυτική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, όπου ρητά -και μάλιστα με δύο σαφείς αναφορές- ο Ανδρέας Παπανδρέου έθετε ως προτεραιότητα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας “να εξασφαλιστεί η κατοικία σε όλους τους Έλληνες, σε κάθε ελληνική οικογένεια”.
Φθάνει μέχρι σήμερα, που ο Νίκος Ανδρουλάκης, βαδίζοντας με σεβασμό στις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ, ανέλαβε την πρωτοβουλία τον Απρίλιο να ανοίξει πρώτος το φάκελο της κοινωνικής κατοικίας. Καταθέτω στα Πρακτικά την από 13 Απριλίου 2022 δημόσια παρέμβαση του Προέδρου μας, με τη δέσμη προτάσεων, μιας ολιστικής και συνεκτικής πολιτικής για τη στέγαση, με βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παρεμβάσεις.
Ο αγώνας μας δεν θα σταματήσει μέχρι κάθε νέος να κρατά τα κλειδιά του δικού του σπιτιού και όχι των γονιών του, μέχρι η “φωτιά” της “εστίας” να μην κάνει πια “στάχτη” το μισθό. Με τη δύναμη των πολιτών, η αξιοπρεπής διαβίωση μπορεί να γίνει από προεκλογικό σλόγκαν, πραγματικότητα.»
