Ως γνωστόν, πρόσφατα υπερψηφίστηκε από την πλειοψηφία του σώματος της Βουλής των Ελλήνων το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο και ως εκ τούτου, έγινε Νόμος του κράτους (4997/2022, «Εξορθολογισμός ασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής νομοθεσίας, ενίσχυση ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και άλλες διατάξεις», Φ.Ε.Κ. 219, της 25ης Νοεμβρίου 2022).
Ο Νόμος, σε γενικές γραμμές, προβλέπει την παραγραφή οφειλών προς τα διάφορα Ασφαλιστικά Ταμεία, σε βάθος πέραν της τελευταίας δεκαετίας, θέτοντας όμως ως προϋπόθεση, ότι οι εν λόγω οφειλές δεν έχουν βεβαιωθεί εντός δεκαετίας από την δημιουργία τους.
Η συγκεκριμένη προϋπόθεση που τίθεται, όμως, και μάλιστα αυθαίρετα, έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με πρόσφατη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), η οποία εκδόθηκε, λαμβάνοντας υπ’ όψιν βεβαιωθείσα οφειλή προς τον ΕΦΚΑ. Τοιουτοτρόπως, ακόμη και εάν μία οφειλή έχει βεβαιωθεί, έχει γίνει αποδεκτή και εξυπηρετείται σε δόσεις από τον οφειλέτη, η εν λόγω παραγράφεται, το δε χρηματικό ποσό που έχει, εν τω μεταξύ, καταβληθεί, για περίοδο παρελθούσα της τελευταίας δεκαετίας, δύναται να συμψηφισθεί με επόμενες οφειλές. Κοντολογίς, η απόφαση του ΣτΕ ουδεμία διάκριση πραγματοποίησε μεταξύ βεβαιωμένων και μη βεβαιωμένων οφειλών, παρά έκρινε και αποφάσισε επί τούτου για όλες απολύτως τις οφειλές, οι οποίες υφίστανται πέραν της παρελθούσας δεκαετίας.
Πρέπει σε αυτό το σημείο να τονισθεί ότι, η συγκεκριμένη απόφαση του ΣτΕ: α) αποτελεί νομολογία, συνεπώς, ως δικαστική ερμηνεία του Νόμου, που είναι ισοδύναμη με Νόμο του κράτους, β) ευθυγραμμίζεται πλήρως με την Οδηγία (ΕΕ) 2019/1023 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019: «Περί πλαισίου για την προληπτική αναδιάρθρωση, την απαλλαγή από τα χρέη και τις ανικανότητες ή την έκπτωση οφειλετών, καθώς και περί μέτρων βελτίωσης των διαδικασιών αυτών και με την τροποποίηση της οδηγίας (ΕΕ) 2017/1132 (Οδηγία για την αναδιάρθρωση και την αφερεγγυότητα)», η οποία αποδέχεται την μικρότερη των 20 ετών «φορολογική μνήμη», εν προκειμένω, αυτήν της δεκαετίας, ούτως ώστε να δίνεται στον οφειλέτη η δεύτερη ευκαιρία ενεργής επανόδου του στην επιχειρηματική δραστηριότητα και γ) έγινε αποδεκτή από εσάς προσωπικά, ως αρμοδίου Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με την από 13ης Αυγούστου 2022 δημόσια δήλωσή σας, ότι δηλαδή: «θα υπάρξει συμμόρφωση με την απόφαση του ΣτΕ, που μειώνει τον χρόνο παραγραφής των οφειλών από την 20ετία στη 10ετία».
Εν κατακλείδι, συνιστά κατάφωρη παράβαση του πνεύματος και του γράμματος του Νόμου η όποια μη συμμόρφωση του ανωτέρω σχετικού νομοθετήματος με τα προαναφερθέντα. Πέραν τούτου, με τη μη εφαρμογή των ισχυρών νομικών εργαλείων που προαναφέρθηκαν, εκατοντάδες χιλιάδες ηλικιωμένοι ασφαλισμένοι, που έχουν ήδη διογκωμένες ασφαλιστικές οφειλές, συμπεριλαμβανομένων προστίμων και τόκων, της τάξεως των 20.000 ευρώ και άνω, κρατούνται εγκλωβισμένοι σε μία ακατανόητη ταλαιπωρία, όντας όμηροι μίας μη πιστής ερμηνείας και μη τήρησης της κοινά αποδεκτής νομικής καθεστηκυίας τάξης.
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω,
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1. Για ποιον λόγο το προσφάτως ψηφισθέν από το ελληνικό κοινοβούλιο ασφαλιστικό νομοθέτημα, 4997/2022, δεν έλαβε υπ’ όψιν την ανωτέρω αναφερθείσα Απόφαση-νομολογία του ΣτΕ, ως επίσης και την ανωτέρω αναφερόμενη Ευρωπαϊκή επί τούτου Οδηγία;
2. Προτίθεσθε να επεναξετάσετε / αναθεωρήσετε το συγκεκριμένο εδάφιο, του ως άνω Νόμου, έτσι ώστε να επέλθει δικαιοσύνη για εκατοντάδες χιλιάδες ηλικιωμένους, κατά βάση, ασφαλισμένους;
Η ερωτώσα Βουλευτής
Αναστασία – Αικατερίνη Αλεξοπούλου
