” Η Τρίπλα ” 2013, 14ες Στιχουργικοί Όγκοι Μανώλη Ρασούλη
Μουσικές: Leon Y. Poliker (3), Βάσω Αλαγιάννη (3), Χρήστος Νικολόπουλος (3), Ορφέας Περίδης (2), Πέτρος Βαγιόπουλος (2), Χάρις Αλεξίου (1)
Του Ηλία Τσέχου
Η Χάρις Αλεξίου είναι μαζί μας! Παντός καιρού, κουβαλώντας όλες τις εποχές, εκατοντάδες ζωντανές εμφανίσεις, χιλιάδες άσματα ερμηνεύοντας, άρα δεν υπάρχει αποχώρηση από τα μουσικά σκηνικά πλάνα και τις ενδυματολογικές νότες, τα Αντίο της γης. Ο σιδηρόδρομος, οι φωνές ράγες της, δεν έχουν σταθμούς αποβίβασης και τραγουδούν το εσώτερο σύμπαν των όντων σαν σύνορο χαράς και πίκρας, του ναι, του όχι, της ποίησης, που μόνο τις λύσεις να δένει και να λύνει φέρνει, μερακλίδικα. Τιμά λέξη τη λέξη, στίχο τον στίχο, το χώμα που διψά τη θύελλα, με άνεση η Χάρις της μες στις συνθέσεις, ατέλειωτη αγκάλη στις ευαισθησίες και στις θεραπείες…
Ο ογκόλιθος στίχος του Μανώλη Ρασούλη, φιλοσοφικότερος και λαϊκότερος δεν γίνεται, ορμά αρματωμένο άλογο, ράβοντας για όλους μας συννεφιαστό κοστούμι, χορεύει τους αντικριστούς χορούς, τους μπάλους, τους καρσιλαμάδες, τις μπαλάντες… ” Όταν οι Κινέζοι πουν το Ρο ”, ” Χρυσή καμπάνα ηχήσου ” , ” Θάνατε αν με λυπηθείς, θάνατος δεν λογιέσαι ”, ” Έρωτα μέγα εραστή και μόνε ριζοσπάστη ”, ”Κι εγώ έχω κάνει λάθη ”…
Ακούστε την ”Τρίπλα” γράφεται και ”ντρίμπλα” , ένας ”ερασιτεχνικός” δίσκος θα λέγαμε, μα τα μάλα μπροστά από χιλιάδες άλλους επαγγελματικούς, ένας ηλεκτρικός και ηλεκτρονικός ήχος την διαπερνά, μία σιωπή του χθες μέχρι το αύριο, είναι παρέα μας κι Ελλάδα, και που τυχαία ανακάλυψα, ο πτωχός, εδώ και δύο μέρες!!! Τα άσματα, τα μαγικότερα… Εν τούτης, Τουμπεκιστάν, θα ξανάρθω, ο Λεωνίδας, Η πρώτη αγάπη δεν νικιέται, Του έρωτα και του θανάτου, Ένεκα βύθισης του πλοίου, Το δεδομένο, Αγάπη σημαίνει.
