Χθες ήταν η παγκόσμια ημέρα των πόλεων, θεσπισμένη από τον ΟΗΕ με κύριο στόχο να εμβαθύνουμε τις σκέψεις μας αναφορικά με τους τρόπους που τις κάνουμε πιο όμορφες, πιο ανθρώπινες, πιο ενδιαφέρουσες, πιο πράσινες και πιο ορθολογικά αναπτυσσόμενες.
Ομολογώ ότι περίμενα τους Έλληνες δημάρχους να σημαιοστολίσουν, φωταγωγήσουν τις πόλεις τους και ν’ αναδείξουν τις ομορφιές και τα πλεονεκτήματά τους. Δεν το είδα. Προφανώς είχαν πιο σημαντικά πράγματα ν’ ασχοληθούν.
Κι όμως, είχαμε κι έχουμε κάθε λόγο να γιορτάζουμε τις πόλεις μας στην Ελλάδα, να τις αναδεικνύουμε, να τις καθιστούμε τουριστικούς προορισμούς δώδεκα μήνες το χρόνο. Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε, τόσο καλύτερα.
Ποια χώρα έχει Αθήνα; Πολλές φορές μιζεριάζουμε με την κίνηση, τις συνεχείς διαδηλώσεις της Αριστεράς που καθιστούν την πόλη ανυπόφορη, τα γκράφιτι που πνίγουν τους τοίχους της, το τσιμέντο και πολλά άλλα. Μα στην Αθήνα συναντά κάποιος την Ακρόπολη, μουσεία με αριστουργήματα, περπατά στου Φιλοπάππου, παίρνει βαθιές ανάσες στον εθνικό κήπο, στο Λυκαβηττό. Στην Αθήνα έχει μικρούς και μεγάλους περιπάτους, πάρκα τσέπης στις γειτονιές, υπέροχα στέκια για καφέ, φαγητό και ποτό, έχει εκατοντάδες θέατρα και στέκια πολιτισμού. Έχει και μια σπάνια ιδιαιτερότητα με όμορους δήμους που οδηγούν στη θάλασσα ή στο βουνό, αφού από το Σύνταγμα βρίσκεται κάποιος σε δέκα λεπτά στη θάλασσα ή στο βουνό! Αξία ανεκτίμητη.
Μια πόλη που μέσω της «Ανάπλασης Αθήνας ΑΕ» και του επιδοτούμενου προγράμματος «Πρόσοψη» (Μπακογιάννης – Χρόνης Ακριτίδης), δίνει χρώμα στα ιδιωτικά κτίρια (πολυκατοικίες και μονοκατοικίες) και τα αναβαθμίζει αισθητικά.
Ποια χώρα έχει Θεσσαλονίκη; Να δεσπόζει όλων των Βαλκανίων με θέα τη θάλασσα, με απίστευτες ομορφιές, με χιλιάδες στέκια, με ζωντάνια των κατοίκων και χαρά των φοιτητών; Με ανυπέρβλητο πολιτισμό, σταυροδρόμι φυλών και σταθερές στην Οικονομική ζωή της χώρας;
Ποια χώρα έχει Πειραιά; Με θέα που φτάνει τις Κυκλάδες και την Κρήτη; Με Πειραϊκή, Φρεαττύδα, Μικρολίμανο και τον ήλιο να ερωτοτροπεί συνεχώς με τον Σαρωνικό; Με το απίστευτο Δημοτικό θέατρο, στέκια παντού, ακόμη και στην περιθωριακή κάποτε Τρούμπα;
Ποια χώρα διαθέτει Χανιά, με την εναλλαγή ενετικών, οθωμανικών και βυζαντινών στοιχείων; Με βουνό και θάλασσα; Ποια διαθέτει Ναύπλιο με ενετικές πινελιές, το επιβλητικό Παλαμήδι και τεράστιες οσμές ιστορίας; Ποια διαθέτει την καλλονή της Μακεδονίας, Καβάλα; Ποια χώρα διαθέτει Γιάννινα, που όταν πάει ο επισκέπτης αναφωνεί αμέσως …«Τι πόλη έφτιαξες Θεέ μου;»! Ποια χώρα διαθέτει Καστοριά, που όσες φορές κι αν πάει κάποιος θα ανακαλύψει καινούργια πράγματα και θα μαγευτεί από την λίμνη Ορεστιάδα; Ποια χώρα διαθέτει Αλεξανδρούπολη, Πάτρα; Νάξο, Κέρκυρα. Ρόδο, Ρέθυμνο, Σαντορίνη;
Ας τα δούμε προσεκτικά αυτά. Ας πάψουμε να μεμψιμοιρούμε. Κι ας μη τα θυμόμαστε –άλλωστε ελάχιστοι αυτοδιοικητικοί θυμήθηκαν – στην παγκόσμια ημέρα των πόλεων…. Ας δούμε μπροστά μαζί με την νέα Ελλάδα που μας αξίζει.
