Όσα έγιναν γνωστά μέσω της επιστολής παραίτησης του καθηγητή των ΕΠΑΛ, με την οποία καταγγέλλει σημεία και τέρατα, σπάει ένα κακοήθες σπυρί του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Το γνωρίζαμε όλοι, μα ουδείς ασχολήθηκε στην ουσία κι εις βάθος. Γνωρίζαμε ότι πολλά ΕΠΑΛ αποτελούν κέντρα ανομίας και δεν μοιάζουν καν μ’ εκπαιδευτικά ιδρύματα. Κι εξ αυτού κάτι πρέπει να γίνει, κάτι πρέπει να αλλάξει.
Εξ ορισμού λέμε ότι πολύ καλά κάνει η Νίκη Κεραμέως και δίνει μεγάλη σημασία στην τεχνική/ επαγγελματική εκπαίδευση. Μα να είναι εκπαίδευση αυτή κι όχι ξέφραγο αμπέλι με βαριεστημένους ή «παραιτημένους» εκπαιδευτικούς, που το μόνο που κάνουν είναι να βάζουν προβιβάσιμους βαθμούς. Κι όπου ο μαθητής όποτε θέλει πάει κι όποτε δεν θέλει, δεν πάει. Κι όπου δεν λειτουργεί τίποτα, ενώ συχνά υπάρχουν εγκληματικές παραλείψεις εκπαιδευτικών και ποινικές μαθητών και εξωσχολικών που συχνά συχνάζουν εκεί.
Όλο και περισσότεροι πέριξ των ΕΠΑΛ επιζητούν παρεμβάσεις. Με πρώτιστη και κύρια την εφαρμογή των νόμων. Ελέγχει κάποιος, επί παραδείγματι, αν οι διευθυντές και καθηγητές είναι στην ώρα τους; Υπάρχουν απουσιολόγοι; Και πώς ελέγχονται; Υπάρχουν ποινές σε παραβατικές συμπεριφορές; Υπάρχει έλεγχος ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει στα ΕΠΑΛ; Καταρτίζονται επαρκώς οι νέοι τεχνικοί και επαγγελματίες; Έχουν τα εφόδια να σταθούν στην αγορά εργασίας; Ή ετοιμάζονται απλώς οι νέες γενιές επιδοματούχων;
Κάτι πρέπει να γίνει. Τώρα! Μόνο αυτή η κυβέρνηση μπορεί να παρέμβει ουσιαστικά. Κι ας φωνάζει ο Φίλης κι η Αριστερά που αναζητούν νέους πελάτες. Αποτελούν γροθιά στο στομάχι τα αναφερόμενα, μεταξύ άλλων, στην επιστολή παραίτησης του καθηγητή : «δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να γίνω συνένοχος στη παραγωγή εγκληματιών. Διότι αυτό συμβαίνει». Ή το άλλο , που αναφέρει ότι οι μαθητές ενός συγκεκριμένου τμήματος έφτασαν στο σημείο να του υπαγορεύσουν μέχρι και την βαθμολογία που θα τους βάλει λέγοντας του : «Εδώ μάθημα δεν κάνεις. Δεν κάνει κανείς. Θα μας βάλεις όλους ένα 12 όπως όλοι και άντε.. Εντάξει ρε;».
Κάτι ακόμη: Πόσο αξιοπρεπείς μπορεί να νιώθουν οι συνάδελφοι του εκπαιδευτικού που παραιτήθηκε από τις φιλικές, όπως καταγγέλλει, παροτρύνσεις του διευθυντή και άλλων για «υπομονή» με την αιτιολόγηση πως … «ΕΠΑΛ είμαστε» κι ότι «έτσι είναι όλα τα ΕΠΑΛ στην Ελλάδα»; Είναι δυνατόν να θεωρείται μια σάπια κατάσταση ως τετελεσμένο και να επιζητείται υπομονή κι όχι παρεμβάσεις;
Αυτά αποτελούν μέγιστες ντροπές του εκπαιδευτικού συστήματος.
Κάτι τελευταίο: Ελπίζω να μη γίνει αποδεκτή η παραίτηση του καθηγητή από το υπουργείο Παιδείας και να τοποθετηθεί σε άλλο σχολείο. Ως ένδειξη συγγνώμης της Πολιτείας που επιτρέπει τέτοια γεγονότα στα σχολεία.
