Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει)
Το ατίθασο τσουλούφι – Μια καλή δικαιολογία για δολοφονία
Η Μαχσά δολοφονήθηκε από ένα θεοκρατικό καθεστώς γιατί ένα τσουλούφι από τα μαλλιά της δεν ήταν επαρκώς καλυμμένο από τη μαντήλα, το χιτζάμπ, που πρέπει να φοράνε οι γυναίκες για να μην σκανδαλίζουν τους άντρες.
Η Μαχσά έγινε ένα ακόμη θύμα της θεοκρατίας και της πατριαρχικής αντίληψης για τη ζωή, που φυσικά την αξίζουν μόνο όσοι και κυρίως όσες υπακούουν πιστά αυτό που οι άντρες θέλουν.
Έχουν δολοφονηθεί κι άλλες «Μαχσά» από τη μέρα του δικού της θανάτου που άρχισαν οι διαδηλώσεις στο Ιράν.
Χθες είδα στις ειδήσεις τον πατέρα της που ούτε λίγο ούτε πολύ έδιωξε τον μουλά, τον παπά τους δηλαδή, που πήγε στον τάφο της να χύσει κροκοδείλια δάκρυα. Με συγκλόνισε η ατάκα του που σύμφωνα με την μετάφραση ήταν: να πάρεις το Ισλάμ σου και να φύγεις.
Οι «ατίθασοι» είναι αυτοί που ονειρεύονται έναν διαφορετικό κόσμο από αυτό που κατήντησε να είναι σήμερα ο κόσμος μας. Ένας κόσμος που γυρίζει πίσω και δολοφονεί είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά οποιονδήποτε, οποιαδήποτε, οτιδήποτε ξεφεύγει από τις νόρμες και τους κανόνες που βάζουν οι κάθε λογής «μουλάδες» αυτής της γης.
Η μαντήλα δεν είναι η ελεύθερη επιλογή μιας γυναίκας στο Ιράν. Είναι το σύμβολο της υποταγής της σε μια κοινωνία που ζει με το φόβο.
Τη Μαχσά και την κάθε Μαχσά αυτού του άγριου κόσμου που ζούμε τις δολοφονούν εκείνοι που έχουν τη δύναμη να επιβάλλουν τη δική τους άποψη ως θέσφατη, εκείνοι που κυβερνούν με όπλο το φόβο.
Οι ατίθασοι της κανονικότητας καταδικάζονται σήμερα, στον 21ο αιώνα, σε θάνατο.
Η εσχάτη των ποινών έχει γίνει πολύ εύκολη υπόθεση και εν δυνάμει πρωτίστως οι γυναίκες και δευτερευόντος οι υπόλοιποι ατίθασοι είναι τα πρώτα, τα εύκολα θύματα.
Η θεοκρατία, ο συντηρητισμός, η κοινωνική οπισθοδρόμηση είναι πλέον παντού.
Όποιος διαφωνεί, όποιο άτομο παραβεί τους κανόνες είναι πολύ εύκολο θύμα κάθε «δυνατού», κάθε ομάδας που έχει τον τρόπο να επιβάλει ως νόμο τις δικές της απόψεις.
Το έχουμε γράψει με πολλές αφορμές ότι γυρίζει πολλά χρόνια πίσω ο κόσμος μας.
Γίνεται λιγότερο ανεκτικός, περισσότερο απόλυτος και τελικά πιο δολοφονικός.
Τώρα η αφορμή ήταν ένα ατίθασο τσουλούφι, αύριο ποιος ξέρει;
Γιάννης Καφάτος
