Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν και οι μεγαλύτεροι ίσως να μη θυμούνται ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’80, σαράντα τόσα χρόνια πίσω, άνθιζαν τα «πράσινα καφενεία», οι κλαδικές του ΠαΣοΚ κι οι πρασινοφρουροί. Πας μη ΠαΣοΚ ή Αριστερός ή μη ανήκων στις … δημοκρατικές δυνάμεις, ουσιαστικά ήταν αποκλεισμένος από το δημόσιο βίο.
Σεπτέμβριος 1983. Η ΟΝΝΕΔ καλεί στο φεστιβάλ της στο Παγκράτι τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς. Εξαιρετική προσωπικότητα των μουσικών δρώμενων και μέλος των Poll που εύστοχα είχαν αποκληθεί ως οι Beatles της Ελλάδας. Είναι η εποχή που οι Σοβιετικοί είχαν καταρρίψει ένα κορεάτικο τζάμπο κι είχαν βρει τραγικό θάνατο 269 άνθρωποι. Ανάμεσά τους Αμερικανοί γερουσιαστές καθώς και 22 παιδιά κάτω των 12 ετών. Ο Ρόμπερτ ευαισθητοποιείται στο έπακρο και γράφει ένα τραγούδι με τίτλο «Οι κόκκινοι σκότωσαν την Ειρήνη». Το ερμηνεύει στο φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ και γίνεται χαμός.
Λίγες ημέρες αργότερα, έρχεται η ιδέα να γραφούν από τον ίδιο μια σειρά απλών πολιτικών τραγουδιών, βασισμένα στην υπέρτατη ιδέα της ελευθερίας. Μεταξύ αυτών γράφεται και το τραγούδι που καθιερώθηκε ως ο ύμνος της Νέας Δημοκρατίας και ερμήνευσαν ο Βίκτωρας Πολυδώρου και η Λία Βίσση.
Εκατομμύρια άνθρωποι είδαν τον ενθουσιασμό τους να εκτοξεύεται στα ύψη μαζί με τις σημαίες τους στα ουράνια, στο άκουσμα της φράσης «Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία». Εκατομμύρια άνθρωποι τραγούδησαν τα λόγια του Ρόμπερτ, ανεξαρτήτως αν ήταν τόσο απλοϊκά κι έβαζαν στην πολιτική ενός ευρωπαϊκού κόμματος τη θρησκεία. Όμως, ας μη ξεχνάμε ότι στη χώρα μας η θρησκεία ασκεί πολιτική, παρεμβαίνει παντού, διαμορφώνει ακόμη και εκλογικά ψηφοδέλτια. Άρα ο Ρόμπερτ, κατά τους περισσότερους, σωστά σκέφτηκε και έγραψε ό,τι έγραψε.
Ο ύμνος της Νέας Δημοκρατίας, ουσιαστικά σηματοδότησε το τέλος της καριέρας του Ουίλιαμς. Το ΠαΣοΚ τον εξαφάνισε από την ΕΡΤ (μόνο εκείνη υπήρχε τότε) και ταυτοχρόνως καταστράφηκαν οι δίσκοι του που βρίσκονταν στις δισκοθήκες της ΕΡΤ και της ΥΕΝΕΔ. Ο ίδιος ένιωσε στο πετσί του τους καθεστωτικούς αποκλεισμούς. Μα δεν υποχώρησε λεπτό, δεν διαπραγματεύθηκε ποτέ, δεν έκανε καριέρα μέσω Αριστερών τσιτάτων και ιδεολογημάτων. Είχε πάντα αξιοπρεπή και περήφανη στάση ζωής.
Κι όταν ήρθε η άνοιξη της ελεύθερης ραδιοφωνίας (1987)οι Έλληνες τον ξαναθυμήθηκαν και τα καλύτερά μας χρόνια αναβίωναν συστηματικά σε μεγάλες παρέες σε όλη την Ελλάδα…
Ναι, ο Ρόμπερτ είτε με τους Poll είτε στη μοναχική του πορεία σημάδεψε μια εποχή…. Τη δική του και τη δική μας. Ακόμη και των παιδιών μας…
Α, μη ξεχάσουμε να πούμε ότι η ΝΔ δεν τον κάλεσε ποτέ να του πει ένα ευχαριστώ… Να του δώσει μια αναμνηστική πλακέτα βρε αδελφέ… Ουδείς εξ όσων ήταν αρχηγοί της και τώρα, νεκρό, τον υμνολογούν…
