Η απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Σαλμάν Ρουσντί από έναν μανιακό δολοφόνο του Μωάμεθ, αποτελεί συγκλονιστικό γεγονός. Όχι μόνο για την πρωτοφανή αγριότητα που επέδειξε ο φανατισμένος θρησκόληπτος δράστης αλλά κι επειδή ο συγγραφέας ζούσε από το 1989 κρυμμένος, επειδή τότε ο Αγιατολαχ Χομεϊνί τον είχε επικηρύξει με φετφά (θρησκευτικό διάταγμα). Οι λέξεις που έγραψε, έγιναν επικίνδυνες για εκείνον.
Για σκεφτείτε: Ένας άνθρωπος γίνεται εχθρός του κάθε αφιονισμένου μόνο και μόνο επειδή είχε ή έχει διαφορετική άποψη ή άλλα θρησκευτικά αισθήματα. Κι ο αφιονισμένος δεν είναι τρόφιμος κάποιου φρενοκομείου από το οποίο απέδρασε. Τον υποστηρίζει μια ολόκληρη θρησκεία που διδάσκει τον θάνατο για τους αλλόπιστους. Τον υποστηρίζει κι ένα ολόκληρο κράτος. «Ας πρόσεχε», ήταν οι δυο λέξεις που εκστόμισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του Ιράν, για τον παθόντα.
Για σκεφτείτε: Να σε κυνηγάνε 1,5 δις μουσουλμάνοι επειδή μπήκες, λέει, στα χωράφια με τα πιλάφια και τις παρθένες τους!
Και δεν είναι μόνο ο Ρουσντί. Τόσοι και τόσοι συγγραφείς και δημοσιογράφοι κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν για τις αράδες τους σε βιβλία και εφημερίδες. Τόσοι και τόσοι άνθρωποι έγιναν τυφλά θύματα της θρησκευτικής βίας. Στη Γαλλία, στην Ισπανία, στη Μεγάλη Βρετανία, στη Σκανδιναβία, επειδή κάποιοι βαρεμένοι μουσουλμάνοι διαφωνούσαν με τις πολιτικές των κυβερνήσεών τους. Παράνοια!
Μα ας είμαστε ειλικρινείς. Ο θρησκευτικός παραλογισμός βρίσκεται παντού. Και στη δική μας θρησκεία. Μπορεί να μη βάφει με αίμα τα λόγια και τα χέρια της, αλλά υπάρχουν ουκ ολίγοι … Χρυσόστομοι. Οιμωγές και κατάρες στην ημερησία διάταξη. Ας θυμηθούμε τι υφίσταται στις ημέρες μας ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος από φανατικούς χριστιανοταλιμπάν επειδή δεν … σταυροκοπιέται. Ας θυμηθούμε αφορισμούς βιβλίων, θεατρικών έργων, ακόμη και προσώπων της εγχώριας διανόησης. Από τον Καζαντζάκη μέχρι τον Θεοδωρόπουλο. Και τόσους ακόμη.
Είναι αναμφισβήτητο δικαίωμα καθενός η πίστη του. Μα δεν είναι δικαίωμά του να σκοτώνει ή να προπηλακίζει όποιον είναι διαφορετικός.
Ξέρετε κάτι; Φρονώ ότι δεν χρειαζόταν η απόπειρα δολοφονίας κατά του Ρουσντί για να αναβιώσει το ερώτημα αν οι θρησκείες αποτελούν τον μέγιστο σκοταδισμό. Ο Βολταίρος κάτι ήξερε. Κι επειδή ζούμε σε μια εποχή που πρέπει να προασπίζουμε κάθε κύτταρο ελευθερίας της σκέψης και του λόγου, οφείλουμε να στεκόμαστε παντοιοτρόπως απέναντι στις σκοτεινές πλευρές του κόσμου μας. Κι ας κηρύξουμε, ο καθένας με τον τρόπο του και πολλά βιβλία δίπλα του, τον νέο διαφωτισμό. Τη νέα επανάσταση απέναντι στη βία του σκότους. Στους Χομεϊνίδες παντός είδους, εθνικότητας και θρησκείας.
