Ο Τύπος της Τουρκίας αναφέρει ότι ο Ερντογάν θα πάει στο ΝΑΤΟ και θα πει ότι η Ελλάδα κακώς έχει στρατικοποιήσει τα νησιά αφού αυτό αντίκειται στη συνθήκη της Λωζάννης. Κι ομολογώ ότι όσες φορές αναζήτησα τα περίφημα πρακτικά δεν τα βρήκα στη γλώσσα μας. Είναι αδιανόητο, δεν υπάρχουν! Ουδείς εκδότης σκέφτηκε ή θέλησε να τα κάνει κτήμα των Ελλήνων, με το αζημίωτο φυσικά.
Επιπλέον, ελάχιστοι είναι οι Έλληνες που έχουν ολοκληρωμένη γνώση και άποψη για τα σημαντικά αυτά πρακτικά. Στα οποία, φαίνεται ξεκάθαρα τι συνέβη και προέκυψε η ΜΕΡΙΚΗ αποστρατικοποίηση της Ικαρίας, της Λέσβου, της Χίου και της Σάμου. Όπου οι Τούρκοι ζητούσαν την πλήρη αποστρατικοποίηση που δεν αποδέχθηκε η επιτροπή εμπειρογνωμόνων, με επικεφαλής τον Γάλλο στρατηγό Μάξιμο Βεϊγκάντ, με το σκεπτικό ότι αν αυτό συνέβαινε θα έπρεπε να συμβεί και στις ακτές της Μικράς Ασίας, προκειμένου να μην είναι τα νησιά βορά στις ορέξεις της Τουρκίας. Επιπλέον, στα πρακτικά αναφέρεται ότι άλλο είναι η κυριαρχία κι άλλο η αποστρατικοποίηση των νησιών.
Μα τόσο στην Τουρκία, όσο κι εδώ, πολλές φορές γινόταν εξωτερική πολιτική με κραυγές. Ας μη ξεχνάμε ότι κι εμείς σκούζαμε για την Αγιά Σοφιά (ακόμη το κάνουμε) αν κι ήταν τζαμί για αιώνες, μέχρι να σταματήσει με απόφαση του Κεμάλ Ατατούρκ, το 1934. Δεν λέμε καν μέσω προπαγανδιστικών μηχανισμών στην Τουρκία και στη Δύση, ότι ο Ερντογάν αμφισβητεί ευθέως και ξηλώνει τις αποφάσεις του πατέρα της τουρκικής δημοκρατίας. Πόσοι Τούρκοι συμφωνούν άραγε μ’ αυτό;
Πόσοι Τούρκοι συμφωνούν με τα ανθελληνικά παραληρήματα της τουρκικής ηγεσίας που είναι ευθέως αντίθετα με την ελληνοτουρκική συμφιλίωση που θεμελίωσαν ο Κεμάλ κι ο Βενιζέλος;
Γιατί εμείς δεν δίνουμε βάση στις κορυφαίες περιόδους ανέφελης συμπόρευσης Ελλάδας και Τουρκίας, που ποτέ δεν τέθηκε ζήτημα κυριαρχίας των ελληνικών νησιών ή αποστρατικοποίησής τους;
Όπως λέει κι ο καθηγητής Γιώργος Μαυρογορδάτος σε τοποθετήσεις του, οφείλουμε, εκτός άλλων, να δημιουργήσουμε ιστοτόπους που θα κορυφώνουν στιγμές της ελληνοτουρκικής συνύπαρξης. Ει δυνατόν σε διαφορετικές γλώσσες. Κι εκεί να αναδεικνύεται η χρήσιμη ιστορία. Με τοποθετήσεις του Κεμάλ, του Ινονού, δεκάδων Τούρκων υπουργών που ποτέ δεν αμφισβήτησαν το παραμικρό. Κι ύστερα ένα σωρό προσωπικότητες. Με κορύφωση την πρόταση Βενιζέλου να λάβει Νόμπελ ειρήνης ο Κεμάλ, το 1934! Δώδεκα χρόνια μετά τον πόλεμο και τέσσερα μετά τη θεμελίωση της ελληνοτουρκικής φιλίας από τους δυο.
