Οι αλλαγές που φέρνει το νομοσχέδιο Κεραμέως είναι όντως τολμηρές. Κυρίως αναφορικά με τη διασύνδεση της ακαδημαϊκής γνώσης με την αγορά και τις επιχειρήσεις. Το ελληνικό Erasmus, όπου ο φοιτητής θα έχει τη δυνατότητα να κάνει ένα εξάμηνο σε άλλη σχολή εντός της χώρας, είναι εξαιρετική τομή. Τα επαγγελματικά μεταπτυχιακά στα οποία θα πρωταγωνιστούν άνθρωποι της αγοράς, είναι εξαιρετικό νέο, Το ίδιο κι η απελευθέρωση των αποδοχών που θα μπορεί να έχει ένας ερευνητής συμμετέχοντας σε διεθνή προγράμματα.
Κι αντί να ασχολούμαστε με αυτά τα ωραία, ασχολούμαστε με το αν οι κομματικές παρατάξεις θα ψηφίζονται από ενιαίο ψηφοδέλτιο ή όχι. Κι αν θα επανέλθει το άσυλο, όπως τάζει ο Φίλης. Που συν τοις άλλοις ενοχλείται (όπως όλη η Αριστερά) επειδή, λέει, μπαίνουν ιδιώτες στα Πανεπιστήμια. Και πού είναι το κακό; Χρήματα για έρευνες θα δώσουν, όπως συμβαίνει σε όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου.
Αριστερές ιδεοληψίες. Κουταμάρες.
Πρωτογονισμός λέγεται αυτό. Για να μη αλλάξει τίποτα. Να μη αναδευθεί το τέλμα. Να έχουμε ….35 χρόνια καταλήψεις και να μην ασχολείται ουδείς…
Μα και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση τα ίδια και χειρότερα.
Αν μιλούσα εκ του σύνεγγυς με τη Νίκη Κεραμέως θα της έλεγα ότι κάτι πρέπει να γίνει με τα σχολεία. Γνωρίζει ότι στην Γ’ Λυκείου, οι μαθητές δεν πατάνε το πόδι τους σχεδόν μετά τις απόκριες, προκειμένου να αφοσιωθούν στην παρακολούθηση των φροντιστηρίων και στο διάβασμά τους εν όψει πανελλαδικών; Αλήθεια, δεν προσβάλλονται από αυτό το γεγονός υπουργείο και καθηγητές;
Κάτι πρέπει να γίνει και με την αξιολόγηση των καθηγητών. Αξιολόγηση επί της ουσίας, εις βάθος.
Θα ήταν ευχής έργο να μαθαίναμε για ποιον λόγο, επί παραδείγματι, καθηγήτρια Αγγλικών βαθμολογεί με 16 μαθήτρια που έχει τη συγκεκριμένη γλώσσα ως μητρική! Ποιος την ελέγχει; Ή καθηγήτρια των Μαθηματικών να βαθμολογεί με 12, μαθήτρια βραβευμένη από την Μαθηματική εταιρεία! Πώς γίνεται; Ενδεικτικά αναφέρονται οι περιπτώσεις αυτές, υπάρχουν καταγεγραμμένες πάμπολλες αντίστοιχες. Ανεπάρκειας ή συμπλεγμάτων.
Θα ήταν ευχής έργο να μαθαίναμε τι λένε οι εκπαιδευτικοί κι οι συνδικαλιστές τους αναφορικά με το γεγονός ότι μεγάλες πλειοψηφίες υστερούν στη κατανόηση ενός κειμένου. Και πολλά άλλα….
Θα ήταν ευχής έργο να μαθαίναμε πώς στα κομμάτια γίνονται κάποιοι διευθυντές σχολείων, ενώ δύσκολα θα μπορούσαν να πουλάνε τυρόπιτες στο κυλικείο. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σε όλη τη χώρα.
Θα ήταν ευχής έργο να είχαν τα παιδιά περισσότερες ώρες διδασκαλίας σε μαθήματα αναφοράς από το να διδάσκονται τα κύριε ελέησον και τις βαθιές μετάνοιες. Θα ήταν ευχής έργο να μην είχαμε στα σχολεία αυτή την παρωχημένη συνδικαλιστική κάστα της άρνησης στην πρόοδο κι εξέλιξη, μα φευ δεν έχουμε. Πρέπει να το αλλάξουμε. Να σπάσουν αυγά…
Αρνούνται την αξιολόγηση εις βάθος οι εκπαιδευτικοί, αλλά αυτοί αξιολογούν δεκάδες χιλιάδες μαθητές και ετησίως σχεδόν εκατό χιλιάδες παιδιά των πανελλαδικών εξετάσεων. Θα ήταν ευχής έργο να μαθαίνουμε και τα αποτελέσματα των περίπου 1400 σχολείων στις πανελλαδικές. Δηλαδή, ποιο είναι το Λύκειο με τους περισσότερους εισακτέους, μετά ποιο είναι το δεύτερο, το εκατοστό, το τελευταίο. Μετά θα μπορούσαμε να μετρήσουμε (ο Πιερρακάκης να είναι καλά) τι επιδόσεις έχουν τα κορίτσια και τι τα αγόρια, σε ποιες περιοχές της χώρας και πολλά άλλα. Μετρήσεις παντού. Αξιολόγηση παντού. Κι ας τολμήσουμε να πούμε και την κακή λέξη: Απόλυση ή έστω μείωση μισθών στο προσωπικό σχολείων που καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις σε επιδόσεις. Δεν μπορεί όλα να είναι ανεξέλεγκτα και τα σχολεία να παράγουν αμόρφωτα παιδιά. Και δη χωρίς συνέπειες.
Μου έλεγε παλιός και σπουδαίος καθηγητής, ότι οι απόφοιτοι ενιαίου Γυμνασίου της δεκαετίας του ΄70 και του ΄80 διέθεταν γνώσεις που σήμερα δεν διανοούνται ακόμη κι οι απόφοιτοι ΑΕΙ. Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται δεν απέχει από την πραγματικότητα. Αλλά, ουδείς θέλει να το αλλάξει… Βολεμένοι όλοι στη νιρβάνα ενός τέλματος μαθησιακής ελονοσίας…
