Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει)
Μαθήματα πολιτικής επικοινωνίας
«Μας εξοργίζουν τα αποτρόπαια εγκλήματα που κατακλύζουν κάθε μέρα την επικαιρότητα στην τηλεόραση… η ωμή βία, ο κυνισμός… αλλά μας εγκαρδιώνει ότι εκατομμύρια Έλληνες παρακολουθούν στην ίδια τηλεόραση τη ζωή του Αγίου Παϊσίου». Τάδε έφη ο πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αντώνης Σαμαράς.
Δεν άκουσα όλη την ομιλία, αλλά το απόσπασμα αυτό από μόνο του είναι ένα δείγμα του πόσο ο πολιτικός λόγος έχει γίνει τσιτάτο, ατάκα, επιθεωρησιακό νούμερο.
Σκέψου αυτή την ατάκα να την είχε πει ο Μάρκος Σεφερλής, ο Πέτρος Φιλιππιδης, ο Παύλος Πολάκης …
Δεν πρέπει να συνηθίζουμε την εμπεριστατωμένη κατάσταση ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που όσο κι αν προσπαθεί παραμένει θεοκρατική.
Από την ατάκα του κυρίου Σαμαρά, μέχρι το γεγονός ότι ένας ιερέας (που πληρώνεται από το κράτος) διώχνει με ιταμές λέξεις μια τρανς γυναίκα από το συσσίτιο και δεν τρέχει κάστανο (πέρα από μια παρέμβαση του κ. Ιερώνυμου) επί της ουσίας όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα είναι και Ελλαδιστάν, με διάφορους ταλιμπαναίους που μπορούν και επηρεάζουν πολλές πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.
Προφανώς ο κ. Σαμαράς δεν μιλάει για την αρτιότητα της παραγωγής ενός σίριαλ, αλλά για το θεολογικό περιεχόμενό του. Ενδεχομένως ο Άγιος Παΐσιος να «μιλάει» στις καρδιές και την ψυχή πολλών συμπολιτών μας, πράγμα το οποίο είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους.
Η αναφορά όμως σε έναν Άγιο της εκκλησίας που έγινε σίριαλ σε αντιδιαστολή με τις τηλεοπτικές αναφορές στα αποτρόπαια εγκλήματα – γιατί είναι άλλο να αναφερθείς στα αποτρόπαια εγκλήματα και άλλο στην προβολή τους – είναι πραγματικά, κατά τη δική μου ταπεινή άποψη ένας λαϊκιστικός λόγος με μόνο στόχο τον διχασμό και την άγραν ψήφων.
Και η άγρα ψήφων είναι θεμιτή πράξη των πολιτικών, ο διχασμός όμως σε καμία περίπτωση.
Προσωπικά σέβομαι κάθε θεοσεβούμενο άνθρωπο αρκεί να μην αφήνει αυτή του την ιδιότητα να διαμορφώνει την κοινωνία. Δυστυχώς η Ελλάδα απέχει πολύ από τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος σε όλα τα επίπεδα.
Από την άλλη δεν είναι κι άσχημα να τα ακούμε αυτά, όσο κι αν κάποιους από εμάς μας προκαλούν μια αντίδραση, γιατί έτσι ανοίγει η κουβέντα και ίσως σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο από ότι θα ήθελαν οι πολιτικοί μας.
Δεδομένου ότι δεν έχει τύχει να δω τη σειρά ενώ αντιθέτως έχω δει και ως δημοσιογράφος έχω συμβάλλει στην προβολή διαφόρων από τα εγκλήματα που ανέφερε ο πρώην Πρωθυπουργός με βάζει κι εμένα σε σκέψεις για το ρόλο μου ως φορέα που «εξοργίζει» και όχι «εγκαρδιώνει». Τέλος πάντων κανείς δεν είναι τέλειος και όλοι κρινόμαστε.
Νομίζω ότι η κουβέντα αυτή πάντως ίσως κάποτε διδάσκεται σε κάποιο μάθημα πολιτικής επικοινωνίας, και σίγουρα θα δίνει πάντα πολύ τροφή για σκέψη. Και το «σκέπτεσθαι» είναι πολύ καλό πράγμα!
Γιάννης Καφάτος
