Ότι η Αριστερά είναι εναντίον των επενδύσεων το ξέρουμε όλοι. Εδώ και αρκετά χρόνια έχει αποδείξει ότι δεν τις θέλει και προσπαθεί να τις εμποδίσει, δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω για αυτό. Το ενδιαφέρον είναι το πόσο γραφική μπορεί να γίνει προκειμένου να σταματήσει μία επένδυση. Δεν την απασχολεί πόσο αβάσιμα ή ακόμα και γελοία θα ακουστούν αυτά που θα πει ούτε την ενδιαφέρει πόσο θα εκτεθεί η ίδια. Την ενδιαφέρει μονάχα να σταθεί εμπόδιο και αυτό μπορεί να έχει κωμικά αποτελέσματα…
Για παράδειγμα, όταν επρόκειτο να μπουν μπουλντόζες στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού ώστε να αξιοποιηθούν επιτέλους με κάποιο τρόπο οι χώροι του, η Αριστερά διαμαρτυρόταν, γιατί τρία αεροπλάνα Boeing που ήταν εκεί παρατημένα ήταν, λέει, μνημεία του ελληνικού πολιτισμού! Επίσης, κάθε φορά που γίνεται κάπου στην ύπαιθρο μία βιομηχανική παρέμβαση, είναι πάντα εκεί για να αντιδράσει, προσποιούμενη ότι είναι περιβαλλοντικά ευαίσθητη. Υπερβολικά ευαίσθητη, θα λέγαμε… Στην ορεινή Γκιώνα ας πούμε ο Αλέξης Τσίπρας, πριν γίνει πρωθυπουργός, πολεμούσε την εξόρυξη βωξίτη ρωτώντας στη Βουλή (25/2/2010) τι θα απογίνουν οι κατσίκες του βουνού!
Ωστόσο, παρότι η Αριστερά θέλει να μας πείσει ότι ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, ούτε με τις «πράσινες» επενδύσεις τα πηγαίνει καλά. Δείτε λ.χ. τις αντιδράσεις της για τα αιολικά πάρκα: Άλλοτε λέει ότι επηρεάζουν τα λουλούδια και τις πεταλούδες (αλήθεια το έχει πει αυτό!) και άλλοτε τους αρχαιολογικούς χώρους, όπως π.χ. στην περίπτωση της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στην ακατοίκητη βραχονησίδα Άγιος Γεώργιος, η οποία «βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τον αρχαιολογικό χώρο του Σουνίου» (Βουλή, 27/5/2015). Εν τω μεταξύ, με τον όρο «κοντινή απόσταση» οι βουλευτές της Αριστεράς εννοούσαν 12 ολόκληρα ναυτικά μίλια!
Τα ίδια και σε άλλα άγονα νησιά, όπως στη Γυάρο ή τη Μακρόνησο, όπου υποτίθεται ότι οι ανεμογεννήτριες απειλούσαν τον ιστορικό τους χαρακτήρα ως τόποι εξορίας. Υπάρχουν κι άλλα πολλά τέτοια παραδείγματα και το μοτίβο της Αριστεράς εναντίον των επενδυτικών παρεμβάσεων φαίνεται να είναι πάντα το ίδιο: Μην αλλάζετε τίποτα, αφήστε τα όλα όπως είναι, κτίρια, αεροπλάνα, κάμπους, βουνά και βράχους… Όλα πολύτιμα και ιερά, όλα μνημεία και παρθένα φύση… Μην αγγίζετε τίποτα!
Τώρα όμως που η κυβέρνηση θέλει να αξιοποιήσει τα πρώην βασιλικά κτήματα στο Τατόι, η Αριστερά έπαθε μία μικρή παράκρουση. Σου λέει, τι να πω τώρα; Μην αγγίζετε το Τατόι γιατί εκεί είναι τα ιερά χώματα που πάτησε ο βασιλιάς μας; Οπότε το πήγε ανάποδα… Η σχετική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, ξεκινάει ως εξής: «Να καταλάβει ο κ. Μητσοτάκης ότι δεν είναι αυλάρχης των Γλύξμπουργκ…»! Με την εκμετάλλευση των κτημάτων, δηλαδή, η κυβέρνηση υποτίθεται ότι εξυπηρετεί τον τέως βασιλιά. Έτσι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ! Θυμάστε την ορεινή Γκιώνα; Είναι σαν να λέμε ότι με την εξόρυξη στο βουνό, η κυβέρνηση εξυπηρετεί τις κατσίκες!
Συμπερασματικά, όπως καταλαβαίνετε, η Αριστερά είναι ικανή να εμπνευστεί τα πιο ακραία σενάρια, ή μάλλον – γιατί να το ωραιοποιούμε; – να πει τις πιο απίστευτες βλακείες, προκειμένου να σταματήσει μία επένδυση. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μας λέει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι πίσω από την αξιοποίηση του Τατοΐου βρίσκεται η επαναφορά του μονάρχη Κωνσταντίνου(!), με τον ίδιο τρόπο που εδώ και δεκαετίες μας λέει αόριστα πλην συνωμοτικά ότι «από πίσω κρύβονται μεγάλα συμφέροντα», κάθε φορά που γίνεται κάτι ωφέλιμο για τον τόπο. Απλά τώρα το παραμύθι έχει και βασιλιά. Βαθιά συντηρητική και σε μεγάλη σύγχυση που ο κόσμος προχωράει αφήνοντάς την στο περιθώριο, φαίνεται ότι η Αριστερά, εκτός από την επαφή της με την πραγματικότητα, έχει χάσει και την αυτοεκτίμησή της…
