Κυρία Πρόεδρε της Διακομματικής Θράκης, κυρία Μπακογιάννη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όταν μιλάμε για τη Θράκη, αυτή την ευαίσθητη, ταλαιπωρημένη περιοχή εδώ και δεκαετίες, για ευνόητους λόγους αντιλαμβάνεται κανείς τη σημασία της. Είναι το σταυροδρόμι είναι, αν θέλετε, ο συνδετικός κρίκος ανατολής και δύσης.
Είναι μια περιοχή αδικημένη από τη δεκαετία του 1980 και του 1990, με πάρα πολλά υψηλά κίνητρα τότε, εκείνη την εποχή, με τον αναπτυξιακό νόμο, αλλά και μόνο κάποιος να δει τους αριθμούς θα απογοητευθεί. Το 1984 από τις είκοσι τρεις επιδοτούμενες επιχειρήσεις λειτουργούν μόνο οι δεκαοκτώ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 από τις ενενήντα δύο οι εβδομήντα δύο. Το 2000, αν δείτε τα στατιστικά, μιλούν ότι από τις εκατόν τέσσερις επιχειρήσεις λειτουργούσαν μόνο οι πενήντα έξι. Φτάσαμε να λειτουργούν οι είκοσι στις εκατό. Εδώ λοιπόν οι αριθμοί λένε την αλήθεια, δυστυχώς. Ερημώνει η Θράκη. Αν δει κανείς τη ΒΙΠΕ της Κομοτηνής, που έχω φίλους και έχω συζητήσει εκεί, είναι πραγματικά σεληνιακό τοπίο, κρανίου τόπος. Γιατί γίνεται αυτό; Διότι αυτά τα κίνητρα που δόθηκαν ήταν καιροσκοπικά, ήταν βραχυπρόθεσμα, δεν είχαν ένα βάθος χρόνου να δώσουν πραγματικά ζωή στο επιχειρείν στη Θράκη.
Εμείς ως Ελληνική Λύση σας κάνουμε συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξη της Θράκης. Δεν κάνουμε ούτε εκθέσεις ιδεών ούτε μιλάμε γενικά και αόριστα.
Κυρία Μπακογιάννη, τεκμαιρόμεθα για αυτό για να εξηγήσουμε για το τι διαφωνούμε και πώς διαφωνούμε. Καταρχάς όταν μιλάμε για ανάπτυξη στη Θράκη ο στόχος έχει έναν χαρακτήρα διφυή, είναι η εθνική ανάκαμψη, το εθνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στη Θράκη, ας μην κρυβόμαστε, από τη Συνθήκη του Νεϊγύ, της Λοζάνης -πείτε το όπως θέλετε- και το επιχειρηματικό, που πρέπει να δώσουμε οντότητα, ζωντάνια, προοπτική.
Θα ξεκινήσω λίγο με την αναπτυξιακή τροχιά που προτείνουμε ως Ελληνική Λύση. Καταρχάς όταν μιλάμε σήμερα για αγροτικό μοντέλο στη Θράκη πρέπει να γίνει ένας καταμερισμός παραθαλάσσιας, πεδινής, ημιορεινής και ορεινής Θράκης, γιατί τα έχει όλα και ο Νομός Ξάνθης, και ο Νομός Ροδόπης, και ο Νομός Έβρου και θα πάμε και στους άλλους δύο Νομούς, Καβάλας και Δράμας, διότι το μοντέλο είναι ενιαίο διοικητικά.
Στην έκθεση μιλάτε για συνεργασία με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο. Ναι μεν το θέλουμε, γιατί πιστεύουμε στην Ελληνική Λύση ότι ο πρωτογενής τομέας στη Θράκη μπορεί μέσα από κάποιες ουσιαστικές εδαφολογικές και κλιματολογικές μελέτες -επίσης να δημιουργηθούν νέες σχολές γεωργικού χαρακτήρα και κτηνοτροφικού χαρακτήρα- να δώσει κίνητρα και εχέγγυα σε αγρότες ως ηλικίας σαράντα ενός ετών, αλλά με ζώνες φορολογικού χαρακτήρα. Ας μην κρυβόμαστε, κύριοι, πρέπει να πάμε σε φορολογικά κίνητρα στη Θράκη για να μείνει ο κόσμος στον τόπο του και κυρίως οι νέοι άνθρωποι.
Άρα λοιπόν εκεί έχεις μια Θράκη που προσφέρεται εδαφολογικά, για παράδειγμα για αρώνια, για μύρτιλα, για κράνα, για φραγκοστάφυλα, δηλαδή ποιοτικά χαρακτηριστικά προϊόντων, και δημιουργείς ένα θρακιώτικο brand name με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Υπάρχει επίσης μια άλλη πρόταση, που την επικροτούμε ως Ελληνική Λύση, για να γίνει μια αμυντική βιομηχανία στη Θράκη. Τώρα θα μου πείτε ονειροβατώ. Εδώ μία είχε και την κλείσαμε. Αυτό θα σήμαινε πολλά, διότι υπάρχει πρόταση από το 2017. Εκεί τα εμποροβιομηχανικά επιμελητήρια, ο επιχειρηματικός κόσμος το έχει προτείνει για να δημιουργηθούν τέτοιου είδους εργοστάσια.
Πού είναι η μεγάλη χαρτοβιομηχανία Elina, πού είναι η Diana; Θέλω να μιλήσουμε με ονόματα.
Πήραμε αναπτυξιακά κίνητρα, βιοτεχνίες να κάνουν ρούχα για τον Ελληνικό Στρατό, εγκαταλελειμμένα τα κτίρια στην περιοχή, διότι ο Στρατός παίρνει ρούχα από την Κίνα! Τι το συζητάμε τώρα; Και σεντόνια παίρνει δεν ξέρω από πού.
Έγιναν, επίσης, κάποιες βιοτεχνίες ακόμη και για να παράξουν κάποια φάρμακα και έκλεισαν και αυτές. Τις πταίει; Όλες, εάν δείτε, έχουν πάει Σόφια, έχουν πάει γενικότερα στη Βουλγαρία σε πάρα πολλές επιχειρήσεις. Σας δώσαμε νωρίτερα νούμερα.
Θα μιλήσω γι’ αυτό που πρέπει να γίνει με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο. Κατ’ αρχάς υπάρχει μία Σχολή Δασοπονίας στην Ορεστιάδα όπου ενθυμούμαι τον καθηγητή πανεπιστημίου, τον κ. Παπαχρήστου, να μου λέει σε τηλεοπτική εκπομπή από τη δεκαετία ακόμη του 1990 προς 2000 για τους δασικούς χάρτες στην Ελλάδα. Από εκεί ξεκίνησε, από τη Σχολή Δασοπονίας στην Ορεστιάδα και σήμερα υπάρχει εκεί Σχολή Νοσηλευτικής η οποία υπολειτουργεί. Για τέτοια ανάπτυξη μιλάμε στη Θράκη;
Ξεκινάει το Δάσος της Δαδιάς και κάνει μέσω του Προγράμματος Interreg με το Χάρκοβο της Βουλγαρίας ένα πρόγραμμα –μπράβο τους- και έχουν βάλει μετά την πυρκαγιά του 2010 θερμικές κάμερες που είναι συνδεδεμένες με τα τερματικά της Πυροσβεστικής στο Διδυμότειχο. Πόσο κόστισε; Μόνο 463.000 ευρώ. Αυτά είναι παραδείγματα προς μίμηση.
Υπάρχει Coco-mat στην Ξάνθη σήμερα που ο άνθρωπος κάνει έναν αγώνα και κάνει εξαγωγές σε όλο τον κόσμο και μπράβο του. Είναι πίσω από το κτήριο-φάντασμα της ΣΕΚΑΠ.
Υπάρχει ένας Βοζανάκης, κτηνοτρόφος –διαβάζω- και μπράβο του, υπάρχει η μπύρα Βεργίνα και μπράβο της, που θέλουν να μείνουν οι άνθρωποι στην περιοχή, αλλά πρέπει να αλλάξει όλο το πλάνο.
Τα δύο νησιά μας: Σαμοθράκη στη Θράκη, Θάσος στην Ανατολική Μακεδονία, στον Νομό Καβάλας γεωγραφικά. Σε αυτά πρέπει να δώσουμε ξέχωρα κίνητρα για τουριστική και αναπτυξιακή προβολή, να εκμεταλλευτούμε αυτό που δίνει και η Μάλτα. Μέσα από μία σύσκεψη που έγινε για τα νησιά της Ευρώπης να πούμε να εφαρμοσθεί, επιτέλους, η νησιωτική ρήτρα.
Δεν μπορεί σήμερα να μιλάμε για μία Σαμοθράκη η οποία δεν είχε προβλήτα να δέσει το καράβι και δεν μπορούσαν να μετακινηθούν οι τουρίστες, ένα νησί των Καβειρίων μυστηρίων. Έχει μία ιδιαιτερότητα η Σαμοθράκη. Ή η πανέμορφη Θάσος να έχει ακτοπλοϊκά προβλήματα;
Δώσατε γη και ύδωρ στο Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Και για το υγροποιημένο αέριο θα πάρουν μετοχές οι Βούλγαροι, θα πάρουν οι Σκοπιανοί, θα πάρουν οι Σέρβοι. Ωραία μέχρι εδώ.
Το Λιμάνι της Κεραμωτής, το Λιμάνι της Νέας Καρβάλης της Καβάλας πρέπει να αναβαθμιστούν. Είχαμε –έχω περάσει από εκεί ως εργαζόμενος πριν από πολλά χρόνια- τη μεγαλύτερη βιομηχανία φωσφορικών λιπασμάτων στη Νέα Καρβάλη. Πού πήγε αυτή; Γιατί ναυάγησε το όλο business plan της βιομηχανίας φωσφορικών λιπασμάτων;
Κατ’ αρχάς έπρεπε να κληθούν στη Διακομματική Επιτροπή, κυρία Μπακογιάννη, όλοι εκείνοι οι επιχειρηματίες που πραγματικά έδωσαν τον δικό τους αγώνα και έβαλαν λουκέτο. Γιατί η παροιμία τι λέει; «Αν στο πω θα το ξεχάσεις, αν σου το δείξω, ίσως και το θυμηθείς, αλλά αν το βιώσεις, δεν το ξεχνάς ποτέ». Έχουν, λοιπόν, τα δικά τους βιώματα και έπρεπε να κληθούν οι ίδιοι στην Επιτροπή για να μας πουν γιατί ναυάγησαν οι επιχειρήσεις τους. Ήταν αρκετές βιομηχανίες και βιοτεχνίες στην περιοχή.
Μιλάμε για ΓΕΜΗ. Θα έπρεπε να υπάρχει μία άλλη συνεργασία με τα εμποροβιομηχανικά επιμελητήρια της Θράκης. Μπορεί να έγιναν επισκέψεις επιδερμικές, εθιμοτυπικού χαρακτήρα. Δεν μπορεί σήμερα τα επιμελητήρια ανά την Ελλάδα -αλλά μιλάμε για συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα, Θράκη και Ανατολική Μακεδονία και είναι ενιαίο κομμάτι και ο καθένας αυτό το καταλαβαίνει- να έχουν μόνο έναν γνωμοδοτικό, συμβουλευτικό χαρακτήρα. Όχι. Να γίνουν επιστημονικές ομάδες σε συνεργασία με το Υπουργείο, να μελετήσουν σε βάθος τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των επιχειρήσεων για να πάμε σε απτά, στοχοποιημένα αποτελέσματα, όχι γενικά και αόριστα.
Αυτά δεν είναι λάθη της παρούσης Επιτροπής, είναι λάθη του παρελθόντος. Αλλά δυστυχώς «το μέλλον είναι το παρελθόν που έρχεται από άλλη πόρτα», έλεγε κάποτε ο Πίνδαρος και έχει δίκιο. Αυτό τα εμπεριέχει όλα. Μην επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος.
Άρα, λοιπόν, τα επιμελητήρια έπρεπε να παίξουν έναν πιο ουσιαστικό ρόλο για την ανάπτυξη της Θράκης. Διότι θα γίνουν προτάσεις για μικρά, βιοτεχνικά πάρκα και για ευέλικτους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Σάπες, Φέρες, Διδυμότειχο, Ορεστιάδα, Τοξότες. Υπάρχουν πάρα πολλές ευκαιρίες για αγροτικούς συνεταιρισμούς.
Πάμε τώρα σε ένα άλλο μεγάλο ζήτημα. Αφορά τους Έλληνες Ποντίους στη Θράκη.
Εμείς ως Ελληνική Λύση το καταθέσαμε ως επίκαιρη ερώτηση και ο Υπουργός –ο κ. Βεσυρόπουλος, εάν θυμάμαι- είχε πει ότι θα πάμε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό και αύξηση δόσεων. Όχι, κύριοι. Οι άνθρωποι ήρθαν από την δεκαετία του 1990 και φυλάνε Θερμοπύλες με Ορθοδοξία και Ελληνισμό, γιατί είναι πολλή η προπαγάνδα τα τελευταία χρόνια που γίνεται στη Θράκη και το καταλαβαίνετε. Έχω βρεθεί σε χίλια-μύρια ρεπορτάζ εκεί. Το ίδιο το κράτος θα έμπαινε ως κρατική αρωγή στην αποπληρωμή δανείων. Μη θαρρείτε ότι είναι βίλες. Είναι σε πρόβλημα αυτήν τη στιγμή περίπου τετρακόσιες οικογένειες στην περιοχή της Θράκης που τους παίρνουν τα σπίτια, διότι δεν τους ενημέρωσαν, ήταν ανενημέρωτοι τελείως για τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσουν. Αν χάσουν, λοιπόν, αυτοί την πρώτη τους κατοικία –και με το σχέδιο «Ηρακλής» που κόπτεστε για την πρώτη κατοικία και ό,τι αυτό ελλοχεύει σε κίνδυνο- θα βρεθούν στον δρόμο, διότι δεν έχουν χρήματα, λόγω της ανεργίας, να πληρώσουν δικηγορικά γραφεία, αλλά εδώ πρέπει το κράτος να εφαρμόσει την υπόσχεσή του. Να μπει κρατική αρωγή.
Προσέξτε. Υπήρχε στην Θράκη ένα Εθνικό Ταμείο Υποδοχής Ελλήνων Ποντίων. Αυτό έκλεισε, δεν υπάρχει. Άρα, λοιπόν, για την περιουσία της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης πρέπει να γίνει καταγραφή για την περιουσία αυτού του Εθνικού Ταμείου και να περιέλθει στον δεύτερο βαθμό της Αυτοδιοίκησης.
Τι σημαίνει αυτό; Σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που ενοικίαζαν σπίτια στους Έλληνες του Πόντου εκεί και δεν έχουν πληρωθεί για τα ενοίκια, εφόσον οι άνθρωποι δεν είχαν πού την κεφαλή κλίναι. Έτσι, λοιπόν, θα μπορούν να δοθούν και τα νοίκια που οφείλονται σε αυτούς τους ιδιοκτήτες, εάν πραγματικά γίνει αυτή η καταγραφή από το πρώην Εθνικό Ταμείο Υποδοχής.
Όταν μιλάμε για επενδυτικά κίνητρα –για να τα λέμε όλα-, η Τουρκική Τράπεζα ZIRAAT, η οποία ιδρύθηκε το 1863 και είναι από τις μεγαλύτερες τράπεζες στην Τουρκία, ήρθε τότε το 2008 ξανά με δραστηριοποίηση στην Ελλάδα. Είναι από τις μεγαλύτερες τράπεζες, δραστηριοποιείται με 1.700 καταστήματα σε δεκαοκτώ χώρες ανά τον κόσμο. Όμως, η ZIRAAT που έχει καταστήματα στην Αθήνα, την Ξάνθη, την Κομοτηνή και τη Ρόδο –σας λέει κάτι αυτό γεωγραφικά;- έδινε δάνεια χαμηλότοκα έως και άτοκα με εγγύηση τι; Τη γη των κατοίκων. Άρα, πολλά χωράφια έχουν περιέλθει στα περιουσιακά στοιχεία της ZIRAAT.
Αντίστοιχες, λοιπόν, δικές μας τράπεζες δεν κάνουν το ίδιο επενδυτικό πρόγραμμα στη Θράκη. Γιατί; Δεν μπορούν να πιεστούν οι συστημικές τράπεζες;
Τι είναι η ZIRAAT; Είναι όπως ήταν η δική μας πρώην Αγροτική Τράπεζα που την κλείσατε και εξαγοράστηκε από την Πειραιώς. Οι Τούρκοι, όμως, έχουν αντίστοιχη αγροτική τράπεζα τη ZIRAAT.
Πάμε στα πιο βαριά θέματα. Καλό το Βαγιαζήτ τζαμί στο Διδυμότειχο, υπήρχε η πυρκαγιά πριν από κάποια χρόνια. Καθείς το αντιλαμβάνεται. Πολιτισμική και πολιτιστική κληρονομιά είναι. Ωραία.
Μας διαβεβαιώνει η κυρία Μπακογιάννη, αλλά εμείς στην Ελληνική Λύση δεν είδαμε ορθή τουριστική προβολή για τα ορθόδοξα μοναστήρια για να προσελκύσει τον θρησκευτικό τουρισμό στη Θράκη.
Και αν θέλετε, επειδή οι δυνατότητες είναι μεγάλες, θα πάμε στο Υπουργείο Τουρισμού, στον κ. Κικίλια, για να ζητήσουμε να γίνουν διαφημιστικά σποτ, να γίνει ένα οργανόγραμμα για το πώς θα προβάλλονται τα αρχαιοελληνικά μνημεία στη Θράκη μας. Δηλαδή, Τύμβος Καστά-Αμφίπολη. Πάμε στους Φιλίππους. Αρχαίο Θέατρο Κρηνίδες. Αρχαίο Θέατρο Λιμένας της Θάσου –η πρωτεύουσα, δηλαδή, του νησιού η Θάσος-, Άβδηρα, η πατρίδα του Δημόκριτου, Ιερός Ναός σε Σαμοθράκη, Καβείρια μυστήρια. Δείτε τι τουριστικό πλάνο γίνεται από τα αρχαιοελληνικά μνημεία. Έτσι πρέπει να τα προβάλουμε.
Σήμερα, όταν διοικητικά είναι Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, δεν μπορείς να ξεχωρίζεις τους δύο Νομούς Καβάλας και Δράμας. Ναι μεν τους έχετε εντάξει, αλλά να το κάνετε ισόποσα, γιατί θα δημιουργηθούν πολίτες δύο διαφορετικών ταχυτήτων και κατηγοριών, κύριοι, και αυτό είναι ό,τι χειρότερο. Όχι πληβείους και πατρικίους. Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, αλλιώς αλλάξτε το διοικητικό μοντέλο, εάν δεν το θέλετε.
Πάμε λίγο τώρα σε αυτό που λέμε «εθνικά ζητήματα». Καταρχάς, μιλάτε για ένα φόρουμ διαχείρισης υδάτων με τη γείτονα Τουρκία για τον ποταμό Έβρο. Επικίνδυνο! Πρώτον, η Τουρκία δεν είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πώς θα πάμε σε διαχείριση υδάτων ενός ποταμού που ναι μεν είναι το φυσικό σύνορο, αλλά αυτό πρέπει να μας προβληματίσει στον τρόπο διαχείρισης κονδυλίων και στον τρόπο που η Τουρκία θα εκμεταλλευτεί ευρωπαϊκά προγράμματα και ελληνικό έδαφος κατ’ αυτόν τον τρόπο;
Εμείς πάντα στην Ελληνική Λύση, κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών κρατών, μιλάμε για δημιουργία πολιτοφυλακής στη Θράκη και ό,τι αυτό συνεπάγεται, με πεδία που μπορούν να κάνουν σκοποβολή, με κάποια κτίρια που δόξα τω θεώ έχουμε πάρα πολλά. Να δημιουργηθεί επιτέλους, βρε αδερφέ, πολιτοφυλακή στη Θράκη. Πού να την κάνουμε δηλαδή, στη Μύκονο; Στη Θράκη πρέπει να την κάνουμε.
Και πάμε τώρα στο πολύ σοβαρό θέμα της τουρκικής γλώσσας στα σχολεία. Εμείς λέμε στην Ελληνική Λύση: Ίδρυση πομακικού μουσείου στην Ξάνθη, πομακική γλώσσα και λεξικό στα σχολεία. Γιατί; Γιατί δηλαδή οι Πομάκοι να μην γνωρίζουν την ιστορία τους; Γιατί οι άνθρωποι αυτοί να μην πάρουν απαντήσεις γιατί σταυρώνουν το ψωμί πριν το φάνε, γιατί έχουν εικόνες του Άη Γιώργη στα σπίτια, γιατί ξεματιάζουν τα παιδιά; Δεν πρέπει να μάθουν την ιστορία; Ακούστε να δείτε, οι επόμενες γενεές στη Θράκη αν μάθουν πραγματικά την ιστορία, την αξία της φυλής τους και τις ρίζες τους, να ξέρετε ότι το επίπεδο εκεί θα αλλάξει. Δεν θα έχουμε προπαγάνδες. Φταίει η Ελλάδα; Φταίει και η Ελλάδα, εννοείται. Τα λάθη της δεκαετίας του ΄50 και του ΄60 με τις απαγορευμένες περιοχές πληρώνουμε, που δεν τους αφήναμε να πάρουν διπλώματα, που δεν τους αφήναμε να χτίσουν καινούργια σπίτια. Αυτά πληρώνουμε.
Την ύστατη ώρα πομακική γλώσσα και ανάδειξη της ιστορίας των Αγριάνων στη Θράκη κύριοι, να τελειώνει αυτή η ιστορία.
Και κλείνω με τον σιδηρόδρομο. Θα μπορούσα να μιλάω πάρα πολλές ώρες για τον σιδηρόδρομο που είναι σε μεσαιωνική κατάσταση. Από τις 8-12-2001 με αριθμό πρωτοκόλλου Φ121, Σταϊκούρας – Καραμανλής, κοινό ανακοινωθέν. Ποιος σιδηρόδρομος, ρε παιδιά; Έχει γίνει διαχωρισμός. Μιλάμε για δίκτυο υπό κατασκευή από τη Θεσσαλονίκη μέχρι το Ορμένιο. Μιλάμε για προσωρινή αναστολή λειτουργίας, πού; Νέα Ζίχνη, που είναι ο Νομός μου, Σερρών – Αμφίπολη, που δεν υπάρχει καν δίκτυο. Το έχουν ξηλώσει. Ο ανάδοχος μόνο για τις μελέτες θέλει 200 εκατομμύρια. Προσέξτε, για να αποπερατωθεί το έργο χρειάζονται 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Ωραία! Αλλά κάντε έναν σιδηρόδρομο, διότι η γραμμή Νέας Καρβάλης -Τοξότες -εγώ θέλω να μιλάω με στοιχεία- τριάντα ενός χιλιομέτρων καθυστερεί ρε παιδιά πάνω από δεκαπέντε, είκοσι χρόνια και λίγα είπα. Για τριάντα ένα χιλιόμετρα σε πεδινή έκταση! Και μιλάτε για σιδηρόδρομο χωρίς να υπάρχει αναλυτικό πλάνο σε ένα κατηργημένο σιδηρόδρομο; Εγώ δεν ξέρω πού ανήκουν. Διαβάζω περιφερειακούς συμβούλους που το βιώνουν το πρόβλημα στην περιοχή.
