Ο κ. Πρωθυπουργός πρέπει επιτέλους να αποφασίσει πως θα αντιμετωπίσει την αλλαγή των δεδομένων και των πάγιων ισορροπιών του μικρού δικομματισμού που έφερε τη θεαματική άνοδος του Κινήματος Αλλαγής μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη.
Στην αρχή αντιμετώπισε το γεγονός με μια αμηχανία. Στη συνέχεια προχώρησε σε επίθεση εναντίον του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ προσπαθώντας να τον μειώσει. Ακόμη πιο μετά άλλαξε στάση και ξαναγύρισε στην απόπειρα επικοινωνιακού αποκλεισμού ένα είδος σιωπητηρίου.
Εντωμεταξύ ο ίδιος και η Κυβέρνηση άνοιξαν καθοδηγημένα την εκλογολογία και την αλλαγή του εκλογικού νόμου στην ίδια κοινοβουλευτική περίοδο, γεγονός αδιανόητο στα κοινοβουλευτικά χρονικά πριν αναγκαστούν από τα πράγματα να κάνουν πίσω.
Και τώρα που νιώθει ότι η άνοδος του Κινήματος δεν είναι συγκυριακή και ότι το σενάριο της αυτοδυναμίας στη 2η εκλογή απομακρύνεται φέρνει ύστερες σκέψεις για.. μετεκλογικές συνεργασίες.
Δεν είναι δυνατό με κομματικές καντρίλιες εν μέσω της πολύπλευρης κρίσης που μαστίζει τη χώρα και αποκαρδιώνει τους πολίτες και των κινδύνων που εγκυμονεί ο πόλεμος που μαίνεται σε ευρωπαϊκό έδαφος να ορθοποδήσει ο τόπος.
Αναζητείται υπευθυνότητα και σταθερή πλεύση. Η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός αδυνατούν να την διασφαλίσουν.
