Άκουσα με προσοχή την ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδος του ΚΙΝΑΛ και θα ήθελα να κάνω ορισμένα σχόλια, απαντώντας σε αυτά τα οποία άκουσα.
Κύριε Τσίπρα, θα ήθελα κατ’ αρχάς, επειδή κάνατε αναφορές στη συσχέτιση, την προφανή, μεταξύ του εθνικού και του αληθούς, να αποκαταστήσουμε την αλήθεια ως προς τις σημαντικές επιλογές που έκανε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τους 31 μήνες που η Νέα Δημοκρατία έχει την τιμή να ηγείται της κυβέρνησης του τόπου.
Πάμε, λοιπόν, από την αρχή. Δεν ψηφίσατε τη συμφωνία μερικής οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Αίγυπτο. Μία σημαντικότατη και πολύ τολμηρή συμφωνία οριοθέτησης, η οποία επιτρέπει στη χώρα να επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο για την επίλυση εξαιρετικά περίπλοκων διαφορών ως προς την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Είπατε «παρών», έτσι δεν είναι; Δεν την ψηφίσατε.
Καταψηφίσατε τη συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας με τη Γαλλία. Είναι έτσι; Την καταψηφίσατε. Καταψηφίσατε, σπάζοντας όλες τις πρακτικές τις κοινοβουλευτικές, στον τελευταίο προϋπολογισμό τις αμυντικές δαπάνες της χώρας. Είναι έτσι; Τις καταψηφίσατε.
Δεν υπερψηφίζετε, ψηφίζετε «παρών» -πάντως δεν δίνετε τη θετική ψήφο που δίνει το ΚΙΝΑΛ, έστω και με τις επιφυλάξεις τις οποίες εγείρει ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδος- δεν ψηφίζετε τις σημερινές συμφωνίες, επικαλούμενος -και θα έρθω στη συνέχεια στα επιχειρήματά σας- τη διαφωνία με την πρόσθετη αγορά των έξι Rafale. Πάντως, καταγράφεται η ψήφος σας σήμερα ως ένα ηχηρό «παρών». Και από ό,τι αντιλαμβάνομαι, θα καταψηφίσετε και τη Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία θα έρθει προς κύρωση στο ελληνικό κοινοβούλιο εντός του επόμενου μήνα. Μετά μην απορείτε γιατί σας αποκαλούμε εθνική παραφωνία σε μία εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα.
Έρχομαι τώρα στο πρώτο σκέλος της ομιλίας σας, τις πιο συγκεκριμένες αναφορές τις οποίες κάνατε για τις επιμέρους συμβάσεις τις οποίες καλούμαστε να κυρώσουμε σήμερα. Αν και βρήκα πιο ενδιαφέρον και άξιο σχολιασμού το δεύτερο μέρος της ομιλίας σας, όπου παρουσιάζετε τις φιλοσοφικές μας διαφωνίες σχετικά με το ρόλο της Ελλάδος στα διεθνή τεκταινόμενα και τον στρατηγικό της προσανατολισμό. Θα έρθω όμως σε αυτά στη συνέχεια.
Αναφέρατε ότι είχατε προχωρήσει, ως κυβέρνηση, σε διαπραγματεύσεις για την απόκτηση δύο φρεγατών Belharra. Εξ όσων γνωρίζω δεν είχατε καν αποστείλει ούτε καν το Letter of Intent, που είναι η αρχική έγγραφη έκφραση ενδιαφέροντος εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης για την απόκτηση αυτών των πλοίων. Θυμάμαι κάποιες δηλώσεις του τότε υπουργού Άμυνας, του κ. Καμμένου -θα επανέλθω στον κ. Καμμένο στη συνέχεια- ότι υπήρχε ένα ενδιαφέρον απόκτησης φρεγατών από τη Γαλλία. Καμία ουσιαστική διαπραγμάτευση δεν είχατε κάνει.
Και όταν εμείς ήρθαμε στα πράγματα και συζητήσαμε με τους Γάλλους και ξεκινήσαμε τις διαπραγματεύσεις, πράγματι διαπιστώσαμε ότι οι αρχικές τιμές τις οποίες μας πρότειναν οι Γάλλοι ξεπερνούσαν το όριο το οποίο είχαμε θέσει εμείς ως αποδεκτό για την απόκτηση τέτοιων πλοίων.
Όλοι αναγνωρίζαμε -και κανείς δεν είχε διαφωνήσει- ότι το Πολεμικό Ναυτικό χρειαζόταν επειγόντως να αποκτήσει μεγάλα πλοία επιφανείας, καινούργιες φρεγάτες, και βρισκόμασταν σε μία συνεχή διαπραγμάτευση με πολλούς πιθανούς προμηθευτές, έτσι ώστε να καταλήξουμε στην ενδεδειγμένη πρόταση.
Το Ναυτικό προέκρινε πάντα -η αλήθεια είναι- τις φρεγάτες Belharra, ως τις επιχειρησιακά πιο κατάλληλες για το θέατρο των επιχειρήσεων, στο οποίο πρέπει να ανταποκρίνεται η χώρα μας. Υπήρχε όμως ένα ζήτημα, όπως σας είπα, σε σχέση με το αρχικό κόστος το οποίο μας πρότειναν οι Γάλλοι.
Διότι λέτε -και πολύ σωστά κ. Κατρίνη- ότι θα πρέπει να ακούμε τις εισηγήσεις των ειδικών, εν προκειμένω των ειδικών των Ενόπλων Δυνάμεων, των Επιτελείων, και αυτό κάνουμε και εμείς, αυτό πιστεύω ότι έκαναν όλες οι κυβερνήσεις, όμως γνωρίζετε πολύ καλά ότι αν αθροίσει κανείς όλα τα αιτήματα τα οποία κατά καιρούς υποβάλλονται από τα Γενικά Επιτελεία καταλήγει σε μία λίστα η οποία προσομοιάζει περισσότερο με «κατάλογο χριστουγεννιάτικων δώρων», την οποία καμία κυβέρνηση δεν μπορεί πάντα πλήρως να εκπληρώσει. Κατά συνέπεια, πάντα πρέπει να γίνονται συγκεκριμένες επιλογές.
Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο να βρούμε μια ευκαιρία πολύ σημαντική και να διαπραγματευτούμε με τους Γάλλους -σας έχω ενημερώσει και πάλι για αυτά κ. Τσίπρα και έχω ενημερώσει και την Εθνική Αντιπροσωπεία- την απόκτηση ουσιαστικά τριών φρεγατών Belharra στην τιμή των δύο.
Γιατί έγινε αυτό; Διότι μετά τη συμφωνία που έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες με την Αυστραλία και τη δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκε η Γαλλία, να μην μπορεί να διαχειριστεί σημαντικές παραγγελίες υποβρυχίων, υπήρχε όντως μια ανάγκη από την Naval Group να κερδίσει ένα συμβόλαιο.
Εκμεταλλευτήκαμε αυτή τη συγκυρία και πετύχαμε δύο πράγματα. Πετύχαμε την απόκτηση των τριών Belharra ουσιαστικά στην τιμή των δύο, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έχει θέσει το Πολεμικό Ναυτικό. Πετύχαμε τα πλοία αυτά να έρθουν και να ενταχθούν στον ελληνικό στόλο, σε ένα σχετικά πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, πιο σύντομο από ό,τι μας προσέφεραν οι υπόλοιποι πιθανοί προμηθευτές. Από τα πλοία αυτά, το πρώτο πλοίο ενδεχομένως θα προφτάσουμε να το παραλάβουμε το 2025.
Ζητήσαμε τα πλοία αυτά, με ελάχιστες μικρές προσαρμογές, να είναι ουσιαστικά ίδια, όμοια με τα πλοία τα οποία αποκτούν οι Γάλλοι. Κατά συνέπεια δεν ναυπηγούμε ένα καινούργιο τύπο πλοίου, το οποίο θα ναυπηγείτο αποκλειστικά για τις ανάγκες του ελληνικού Ναυτικού, με πολλά ρίσκα, και ναι, όπως έχω ενημερώσει την Εθνική Αντιπροσωπεία, πήραμε την απόφαση τα πλοία αυτά, και τα τρία, να ναυπηγηθούν στη Γαλλία, διότι θέλαμε να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι τα πλοία αυτά θα παραδοθούν στο χρονοδιάγραμμα για το οποίο έχει δεσμευτεί η εταιρεία και στο κόστος το οποίο έχουμε συμφωνήσει με την εταιρεία.
Αυτό δεν σημαίνει, σε καμία περίπτωση, ότι δεν υπάρχει ελληνική προστιθέμενη αξία. Και όταν λέτε ότι δεν υπάρχει καμία προστιθέμενη αξία, δεν λέτε την αλήθεια, διότι σας έχει ενημερώσει πολλές φορές ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, όχι μόνο εσάς αλλά και τους συναδέλφους σας που βρίσκονται στην Επιτροπή Εξοπλισμών, ότι η Naval Group είναι σε συνεργασία με 50 Έλληνες προμηθευτές, οι οποίοι έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον με κάποιο τρόπο να συμμετέχουν ως προμηθευτές στην κατασκευή των πλοίων αυτών.
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα η χώρα έχει πια τη δυνατότητα -διότι η ελληνική κυβέρνηση επέλυσε και αυτή την εκκρεμότητα- να έχει ένα τουλάχιστον ναυπηγείο, το ναυπηγείο Σκαραμαγκά, το οποίο να είναι δυνητικά σε θέση και να κατασκευάσει μεγάλα πλοία επιφανείας αλλά και να επισκευάσει πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, είτε μιλάμε για τις τρέχουσες επισκευές που δεν μπορούν να γίνουν στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, είτε μιλάμε για πιο βαριές επισκευές -τύπου αναβάθμιση των MEKO- που απαιτούν άλλες υποδομές. Έχουμε, λοιπόν, αυτή τη δυνατότητα να το κάνουμε.
Και ταυτόχρονα, λοιπόν, με την απόκτηση των Belharra υπογράψαμε, κ. Τσίπρα, μία συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής, κάτι το οποίο αποτελούσε το ζητούμενο όλων των ελληνικών κυβερνήσεων στις σχέσεις τους με τη Γαλλία από το 1977, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, για πρώτη φορά, έθεσε το ζήτημα αυτό. Και την καταψηφίζετε αυτή τη συμφωνία.
Μα δεν είναι εθνικά ωφέλιμη; Σας ρωτώ. Με το επιχείρημα ότι δήθεν η Ελλάδα θα στείλει στρατιώτες στο Μαλί. Μα είδατε κανέναν Έλληνα στρατιώτη να έχει πάει στο Μαλί, στην υποσαχάρια Αφρική; Είχατε πει αυτά τα ωραία, δακρύβρεχτα, «ποιοι θα είναι οι έλληνες Πρωθυπουργοί που θα υποδεχθούν φέρετρα από την υποσαχάρια Αφρική»;
Δεν έχω δει κανέναν Έλληνα στρατιώτη να βρίσκεται εκεί και μάλιστα οι ευρωπαϊκές χώρες, όλες, περιορίζουν την παρουσία τους αυτή τη στιγμή στην εξαιρετικά προβληματική ζώνη της υποσαχάριας Αφρικής.
Λοιπόν, είστε υπόλογος για αυτό το οποίο κάνατε. Για μια συμφωνία, η οποία ενισχύει την αμυντική θωράκιση της χώρας, η οποία υποχρεώνει ουσιαστικά τη Γαλλία να συνδράμει αμυντικά την πατρίδα μας, δημιουργώντας μία πολύ ισχυρή αποτρεπτική ασπίδα, η οποία βάζει τις βάσεις κ. Τσίπρα (γιατί μας μιλήσατε για τη δήθεν οραματική και πολυδιάστατη εξωτερική σας πολιτική), εμείς βάζουμε τη βάση για τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Με τέτοιου είδους συμφωνίες που αποδεικνύουν ότι τα Ευρωπαϊκά κράτη, ενδεχομένως στην αρχή θα είναι ένα υποσύνολο των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούν να συνεργάζονται αμυντικά έτσι ώστε να μπορούν να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν η Ευρώπη κρίνει μόνη της ότι θέλει ή πρέπει να παρέμβει κάπου όπου το ΝΑΤΟ ή ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών δεν θέλουν ή δεν μπορούν να παρέμβουν.
Αυτό, λοιπόν, είναι μία κατάκτηση για τη χώρα. Εσείς την καταψηφίσατε και έρχεστε τώρα και λέτε ότι το πρόβλημά σας δεν ήταν οι τρεις Belharra, δεν ήταν τα 18 Rafale, ήταν τα έξι πρόσθετα Rafale. Μα πάντα, από την αρχή, η συμφωνία αυτή ήταν μία συμφωνία 18 συν 6. Υπήρχε η option των έξι Rafale. Είναι κάτι το οποίο είχε συζητηθεί και στην Επιτροπή Εξοπλισμών. Δεν είναι κάτι καινούριο. Δεν είναι κάτι καινούριο αυτό.
Kαι νομίζω ότι και εσείς γνωρίζετε πολύ καλά ότι μία πλήρης μοίρα συγκροτείται από 24 αεροσκάφη και όχι από 18. Και, εν πάση περιπτώσει, ρίξτε και μία ματιά στο τι λέει και η άλλη πλευρά για το πόσο σημαντικά είναι τα Rafale και πώς έχουν ανατρέψει τις αμυντικές ισορροπίες στον αέρα.
Όταν εμείς κ. Τσίπρα ήρθαμε στα πράγματα, η Τουρκία είχε θέσει μια παραγγελιά για 100 F-35. Αυτή η παραγγελία δεν υφίσταται πια. Και δεν υφίσταται γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες, για τις οποίες είδα ότι εκφράσατε πάλι έναν υποδόριο αντιαμερικανισμό -σε λίγο θα ακούγαμε το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» σε αυτήν την αίθουσα πάλι- γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες και ειδικά το αμερικανικό Κογκρέσο έβαλε βέτο στην πώληση αυτών των αεροσκαφών και επιλέγει την Ελλάδα ως τον στρατηγικό αξιόπιστο εταίρο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όλα αυτά νομίζετε ότι έγιναν έτσι, τυχαία; Την ίδια στιγμή, η ελληνική Πολεμική Αεροπορία πράγματι αναβαθμίζει τα αεροπλάνα F-16 σε Viper. Βέβαια, οφείλω να επισημάνω εδώ, μιας και μιλάτε για αμυντική βιομηχανία, ότι μας παραδώσατε την ΕΑΒ σε τραγική κατάσταση και αν δεν είχαμε κάνει σημαντικότατες παρεμβάσεις, δεν υπήρχε περίπτωση, ούτε μια στο εκατομμύριο για να δανειστώ μία φράση την οποία αγαπάτε και εσείς, να μπορέσει η ΕΑΒ να εκπληρώσει το συμβόλαιο αυτό και να είναι συνεπής στις συμβατικές υποχρεώσεις της.
Έχουμε κάνει σημαντικές παρεμβάσεις στην ΕΑΒ και πράγματι, αυτή τη στιγμή, ο εκσυγχρονισμός των F-16 προχωράει και η Ελλάδα αποκτά 24 Rafale, μία πλήρη λειτουργική μοίρα και 82 αναβαθμισμένα F-16, τα οποία συμπληρώνουν και τον υπόλοιπο στόλο των F-16 που ήδη έχουμε. Και κλείνουμε, ουσιαστικά, όλες τις εκκρεμότητες τις οποίες έχουμε στην Πολεμική Αεροπορία για τα επόμενα αρκετά χρόνια.
Κατά συνέπεια, δεν μπορώ να σας πω ότι οι απαντήσεις σας και οι τοποθετήσεις σας στα ζητήματα αυτά είχαν κάποια ιδιαίτερη πειστικότητα, τουλάχιστον εμένα δεν με έπεισαν, δεν μου έδωσαν την εντύπωση ότι και εσείς με μεγάλο πάθος υπερασπίζεστε αυτές τις θέσεις. Μάλλον έχετε να ισορροπήσετε μεταξύ των δικών σας εσωτερικών συνιστωσών και και κάποιων κατάλοιπων της Αριστεράς όταν πρόκειται για προγράμματα εξοπλιστικά και καταλήγετε σε αυτή την επαμφοτερίζουσα στάση, η οποία τονίζω, θα το ξαναπώ, το «παρών» είναι απών.
Δεν υπάρχει «παρών» όταν συζητάμε για την ενίσχυση της αποτρεπτικής δυνατότητας της χώρας. Τι πάει να πει το «παρών»; Εξηγήστε μου το. «Ναι» στο ένα, «όχι» στο άλλο, τα βάζουμε στο μπλέντερ, σας το είπα και στην πρωτολογία μου, και βγαίνει «παρών»; Μα είναι σοβαρή, είναι υπεύθυνη στάση αυτή; Είναι υπεύθυνη στάση αυτή;
(Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο από τον κ. Δρίτσα)
Θα το επαναλάβω: το «παρών», κ. Δρίτσα, είναι απών από το μέτωπο της εθνικής συστράτευσης. Καταλάβετέ το και ακούστε το. Αν σας ενοχλεί έχετε ακόμα χρόνο να αλλάξετε την ψήφο σας. Έχετε χρόνο.
Έρχομαι τώρα στο δεύτερο σκέλος της ομιλίας σας, το οποίο το βρήκα και το πιο ενδιαφέρον, όπου περιγράφετε την δική σας φιλοσοφία για το πώς αντιλαμβάνεστε την πολυσχιδή και πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική των δικών σας κυβερνήσεων και γιατί τελικά διαφέρουμε τόσο πολύ, ως προς τον βασικό μας προσανατολισμό.
Λοιπόν, να τα πάρουμε ένα-ένα. Κατ’ αρχάς θα ήθελα πολύ σύντομα να θυμίσω στην Εθνική Αντιπροσωπεία τι έχει πετύχει η χώρα αυτούς τους 31 μήνες που έχουμε την τιμή να ηγούμαστε των εθνικών υποθέσεων, στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής, και στη συνέχεια να κάνουμε και τις σχετικές συγκρίσεις με το τι πετύχατε εσείς.
Εξάλλου, επαναλάβατε, για ακόμα μία φορά, ότι η κορωνίδα, το διαμάντι του στέμματος της εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η συμφωνία των Πρεσπών, έτσι δεν είναι; Είναι η μεγάλη σας εθνική επιτυχία για την οποία είστε τόσο υπερήφανος.
Λοιπόν, εμείς σε 31 μήνες έχουμε επεκτείνει τα χωρικά ύδατα της χώρας στο Ιόνιο στα 12 μίλια, και έχουμε υπογράψει τη συμφωνία οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Ιταλία. Έχουμε υπογράψει μερική συμφωνία οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Αίγυπτο, κλείνοντας μια εκκρεμότητα 15 ετών. Και έχουμε συμφωνήσει επί της αρχής με την Αλβανία, όταν ξεπεραστούν και κάποιες νομικές δυσκολίες που υπάρχουν στη γειτονική χώρα, ότι θα υπογράψουμε συνυποσχετικό και θα πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να λύσουμε το ζήτημα της οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, έχοντας όμως ήδη επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, περιορίζοντας δηλαδή το επίδικο της διαφοράς μας με την Αλβανία, ως προς το ζήτημα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Γιατί έχει σημασία αυτό; Διότι δείχνουμε σε όλους ότι η χώρα έχει τη δυνατότητα, όχι μόνο να μιλά για το Διεθνές Δίκαιο, όπως μιλούσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά να παίρνει και αποφάσεις, σύμφωνες με το Διεθνές Δίκαιο, οι οποίες τελικά είναι ωφέλιμες για τα εθνικά συμφέροντα.
Ταυτόχρονα, η χώρα έχει επεκτείνει το πλέγμα των συμμαχιών της στην ευρύτερη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου. Έχει, ίσως, την καλύτερη σχέση που είχε ποτέ με την Αίγυπτο, μια χώρα απολύτως κρίσιμη για τη σταθερότητα της ανατολικής Μεσογείου αλλά και απολύτως κρίσιμης για την ενεργειακή διπλωματία, την οποία αναπτύσσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο μέλλον.
Έχουμε ενισχύσει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις μας με το Ισραήλ σε πολλά επίπεδα. Έχουμε αναπτύξει ένα πολύ ισχυρό πλαίσιο σχέσεων και με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και με την Σαουδική Αραβία. Και θεωρούμαστε αξιόπιστοι εταίροι στην ανατολική Μεσόγειο, συμμετέχοντας σε όλα τα πολυεπίπεδα σχήματα τα οποία έχουν διαμορφωθεί, με ισχυρό λόγο και με ισχυρή άποψη.
Την ίδια στιγμή, η αξιοπιστία της χώρας μας διεθνώς έχει ενισχυθεί. Η χώρα δεν βρίσκεται στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν πριν από κάποια χρόνια. Η οικονομική της επίδοση μας επιτρέπει να μπορούμε να λέμε ότι αφήσαμε πίσω την περίοδο των μνημονίων και της δεκαετούς οικονομικής κρίσης που τόσο μας ταλάνισε, άρα να προσθέτουμε στην ήπια ισχύ της χώρας και στη δυνατότητα να προβάλλεται ως μια σοβαρή και αξιόπιστη χώρα, εντός και εκτός Ελλάδος. Και ταυτόχρονα έχουμε υπογράψει, έχουμε συμφωνήσει επί της αρχής, στην επέκταση της συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σε όλα αυτά, εσείς ακριβώς τι έχετε να αντιπαραβάλλετε; Πού διαφωνείτε με όλα αυτά τα οποία έχουν γίνει και πού συμφωνείτε. Καταλαβαίνω ότι έχετε μια σημαντική διαφορά, και θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε πιο αναλυτικά για αυτά, για τη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, επικαλούμενος -αν κατάλαβα καλά, διορθώστε με, θα έχετε την ευκαιρία να μιλήσετε στη συνέχεια- δύο βασικά επιχειρήματα.
Το πρώτο είναι η Αλεξανδρούπολη. Δεν μου λέτε, είναι πρόβλημα για τη χώρα ότι οι Αμερικανοί έχουν μία ισχυρή παρουσία στην Αλεξανδρούπολη ή πλεονέκτημα; Θέλω να απαντήσετε ευθέως αν θεωρείτε την ισχυρή αμερικανική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη ως ωφέλιμη ή επιζήμια για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ πολύ περισσότερο γιατί αυτή η παρουσία έχει τόσο μεγάλη σημασία, σε αυτή την ιδιαίτερη χρονική συγκυρία. Νομίζω ότι είναι αυτονόητο αυτό που λέω.
Θα ήθελα, λοιπόν, μία ξεκάθαρη τοποθέτηση επ’ αυτού, εάν συμφωνείτε ή αν διαφωνείτε με αυτή την επιλογή. Αφήνω στην άκρη τη συνολική αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης ως γεωπολιτικού ενεργειακού κόμβου, τις σημαντικότατες επιπτώσεις που αυτό έχει για την αναπτυξιακή δυναμική της Θράκης, συνολικά, τις επενδύσεις που προσελκύονται στη Θράκη ως αποτέλεσμα αυτής της γεωστρατηγικής επιλογής.
Και βέβαια η δεύτερη ένστασή σας, αυτά τα οποία λέτε, είναι ότι υπογράψαμε «επ’ αόριστον». Επ’ αόριστον είναι; Κύριε Τσίπρα, η συμφωνία την οποία έχουμε συμφωνήσει λέει πολύ απλά ότι ανανεώνεται αυτόματα η πενταετής συμφωνία που έχουμε υπογράψει εκτός αν ένα από τα δύο μέλη επιλέξει κάτι διαφορετικό. Επ’ αόριστον είναι αυτό; Σας ρωτώ, λοιπόν. Επ’ αόριστον είναι αυτό; Γιατί λέτε ψέματα στο ελληνικό κοινοβούλιο και σε αυτό το εξαιρετικά κρίσιμο θέμα.
Σας ρωτώ, λοιπόν, και περιμένω μία απάντηση, δεν την περιμένω μόνο εγώ, φαντάζομαι την περιμένουν και εκτός Ελλάδος. Εάν ο ελληνικός λαός σάς εμπιστευόταν πάλι και έρθετε, αν, είναι ένα υποθετικό ερώτημα, αλλά ο κ. Τσίπρας έρχεται εδώ πέρα και ζητάει εκλογές, οπότε φαντάζομαι ότι ζητάει εκλογές διότι πιστεύω ότι μπορεί να τις κερδίσει, δεν ζητάει εκλογές για να παλεύει αν είναι δεύτερο ή τρίτο κόμμα, φαντάζομαι ότι αυτό πιστεύει. Λοιπόν, εάν κ. Τσίπρα -κοιτάξτε με παρακαλώ- ο ελληνικός λαός σάς εμπιστευτεί, έρθετε στα πράγματα, συμπληρωθεί η πενταετία, θα καταγγείλετε τη συμφωνία; Θα την καταγγείλετε; Σας ρωτώ, οφείλετε μία απάντηση. Θα την καταγγείλετε τη συμφωνία; Περιμένω την απάντησή σας. Γιατί περισσεύει ο λαϊκισμός.
Και γιατί, ξέρετε και κάτι ακόμα, κ. Κατρίνη; Η χώρα έχει ταλαιπωρηθεί από την εκμετάλλευση της εξωτερικής πολιτικής για εσωτερικές υποθέσεις. Μου επιτρέπετε μία μικρή ιστορική αναδρομή. Και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε εκλεγεί το 1981 με κεντρικό σύνθημα «Έξω οι βάσεις του θανάτου», έτσι δεν είναι; Και ήρθε το 1983 και υπέγραψε μια πολύ ωραία, πενταετή επέκταση των συμφωνιών, λέγοντας ότι οι βάσεις μένουν μέχρι που να φύγουν.
Λοιπόν, υπάρχει μια γενικότερη εμπειρία, μια τεχνογνωσία, στο λαϊκισμό στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής σε αυτό το οποίο εσείς αποκαλείτε προοδευτικό κεντροαριστερό χώρο. Φαντάζομαι ότι και ο κ. Τσίπρας έχει πάρει κάποια τέτοια μαθήματα και χρησιμοποιεί αυτή την ωραία διγλωσσία.
Δεν μπορώ να αφήσω, όμως, ασχολίαστο αυτά τα οποία είπατε για το προσφυγικό. Ότι η χώρα είναι ο συνοριοφύλακας της Ευρώπης. Ναι, είμαστε ο συνοριοφύλακας της Ευρώπης. Είμαστε και ο συνοριοφύλακας της Ελλάδος, όμως, και η Ελλάδα έχει σύνορα και τα σύνορα φυλάσσονται.
Και σας το είχα πει, προεκλογικά, ότι εμείς θα φυλάξουμε τα σύνορά μας και κάναμε τη δέσμευσή μας πράξη. Εσείς τι αντιπροτείνετε δηλαδή; Να μας πείτε τι αντιπροτείνετε. Θέλετε να επιστρέψουμε στις εποχές -δεν είναι εδώ και η αξιαγάπητη κα Τασία Χριστοδουλοπούλου- όπου περνούσαν οι πρόσφυγες και λιαζόντουσαν και εξαφανιζόντουσαν; Είναι η ίδια η κα Χριστοδουλοπούλου, η οποία μας έλεγε ότι πρέπει να αποκτήσουμε τεχνογνωσία από τους πρασινοφρουρούς του ΠΑΣΟΚ για το πώς θα ελέγξουμε τους αρμούς της εξουσίας.
Η Ελλάδα έχει σύνορα, τα σύνορα προστατεύονται. Υπερασπιζόμαστε τα σύνορά μας με πλήρη σεβασμό στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και είμαστε υπερήφανοι που οι ροές έχουν μειωθεί κατά 90% και έχουμε τσακίσει τα κυκλώματα των διακινητών στο Αιγαίο, τα οποία ήταν και τα μόνα τα οποία θησαύρισαν τελικά εις βάρος κατατρεγμένων ανθρώπων.
Και ταυτόχρονα μου μιλήσατε για το Αφγανιστάν. Δεν ξέρετε, κ. Τσίπρα, ότι η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που ανταποκρίθηκε, σε αυτή την έκταση, στο αίτημα το οποίο μας υπέβαλαν πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις για να πάρουμε γυναίκες, μαζί με τις οικογένειές τους, από το Αφγανιστάν; Και σχεδόν 1.000 γυναίκες και οι οικογένειές τους, δικαστίνες, δημόσιοι υπάλληλοι, περάσανε από την Ελλάδα -κάποιες επέλεξαν να μείνουν στην Ελλάδα- κάνοντας μια πολύ σοβαρή υπέρβαση, δείχνοντας, όμως, η χώρα, το πραγματικό της, το ανθρωπιστικό της πρόσωπο, να βοηθά πάντα αυτούς οι οποίοι είναι κατατρεγμένοι.
Ναι, στη νόμιμη μετανάστευση με κανόνες. Όχι στην παράνομη μετανάστευση. Και όταν, αυτή τη στιγμή, ή χώρα μπορεί να συνομιλεί με κάποιες άλλες χώρες, για να μπορεί να δρομολογεί κανάλια νόμιμης μετανάστευσης, για να καλύψει ενδεχομένως κάποιες ανάγκες που έχει ως προς το εργατικό της δυναμικό, η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι οι χώρες αυτές θα πρέπει να δεχθούν να πάρουν πίσω, να επιστραφούν στις χώρες αυτές, πολίτες αυτών των χωρών των οποίων οι αιτήσεις ασύλου δεν έχουν γίνει δεκτές.
Αυτό σημαίνει σοβαρή, υπεύθυνη, συγκροτημένη προσφυγική και μεταναστευτική πολιτική. Διότι θυμόμαστε πάρα πολύ καλά τα αποτελέσματα της δικής σας πολιτικής.
Και εν πάση περιπτώσει, όταν μιλάτε για ανθρωπισμό, επιτρέψτε μου κ. Δρίτσα και κ. Τσίπρα, η Μόρια και το κολαστήριο της Μόριας δικό σας δημιούργημα ήταν, όχι δικό μας. Και σήμερα δεν έχουμε τις 130 δομές, έχουμε 35 δομές και αν πάτε να δείτε τις δομές των νησιών δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το χάος, με αυτή την αθλιότητα που μας παραδώσατε, με τα ανήλικα προσφυγόπουλα να είναι αντικείμενα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, να μην υπάρχει καμία πρόνοια ουσιαστικά για τους πιο αδύναμους.
Λοιπόν, αυτό το θέμα εμείς το λύσαμε. Δεν το λύσατε εσείς. Μάς το κληροδοτήσατε και αυτό το πρόβλημα. Μην κοιτάτε αγανακτισμένος, γιατί ξέρετε πολύ καλά ότι αυτή είναι η αλήθεια, έστω και αν σας ενοχλεί.
(Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο από τον κ. Δρίτσα)
Επί προσωπικού με διακόπτετε, κύριε Δρίτσα; Λοιπόν, είναι ξεκάθαρο, κ. Τσίπρα, ότι βρίσκεστε -και κλείνω με αυτό- σε μία κατάσταση έντονης αμηχανίας και έντονων εσωκομματικών πιέσεων μεταξύ διαφόρων συνιστωσών που δεν σας επιτρέπουν τελικά να καταλήξετε σε μία συγκροτημένη γραμμή, εξ ου και τα συγκεχυμένα μηνύματα, τα οποία εκπέμψατε σήμερα.
Και φαντάζομαι ότι, μέσα στην τελευταία σας αποστροφή ότι πρέπει όλα τα λουλούδια, πώς το είπατε; «Όλα τα λουλούδια πρέπει να ανθίσουν», έτσι δεν είναι; Και ο κ. Τσίπρας, ο συνονόματoς και εξάδελφός σας, φαντάζομαι ότι και αυτός θα ανήκει στα λουλούδια τα οποία πρέπει να ανθίσουν όταν λέει ότι η «άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός».
Αλλά, και κλείνω με αυτό, μου υπενθύμισε κάποιος γνωστός μου ότι τη συγκεκριμένη φορά που θα χρησιμοποιήσετε, ως άλλοθι, τη συγκεκριμένη φράση του αγαπημένου σας Μάο, καλό είναι να μας θυμίσετε και τη μοίρα όσων την πίστεψαν και μίλησαν ελεύθερα. Διότι αμέσως μετά, αφού ο Μάο είπε «Να αφήσουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν», είπε και κάτι άλλο: «Τώρα είναι η ώρα να απαλλαγούμε από τα ζιζάνια», και τους έστειλε όλους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σας ευχαριστώ πολύ.
Τριτολογία του Πρωθυπουργού
Κύριε Τσίπρα, κατηγορήσατε αυτήν την κυβέρνηση και εμένα, επί λέξει, ότι «άλλα λέγατε προεκλογικά και άλλα κάνατε μετεκλογικά». Εσείς, που θα σκίζατε τα μνημόνια με ένα νόμο και με ένα άρθρο, που τάξατε ό,τι μπορούσατε να φανταστείτε για να κάνετε διεθνώς γνωστή την έννοια της κωλοτούμπας και να υπογράψετε ένα τρίτο μνημόνιο, κατηγορείτε αυτήν την κυβέρνηση για αναξιοπιστία, όταν υλοποιούμε πλήρως το προεκλογικό μας πρόγραμμα σε όλους τους τομείς.
Και μιας και αναφερθήκατε και στο επίμαχο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών, θέλω να σας θυμίσω, ακόμα μία φορά, ότι από αυτό το βήμα, εκφράζοντας την έντονη διαφωνία μου με πτυχές της συμφωνίας των Πρεσπών, καταψηφίζοντας τη συμφωνία, είχα δηλώσει, χωρίς αστερίσκους και επιφυλάξεις, ενημερώνοντας πλήρως τον ελληνικό λαό ότι σε περίπτωση που μας εμπιστευτούν οι Έλληνες πολίτες, δεν θα είμαστε σε θέση να αλλάξουμε τη συμφωνία, διότι αποτελεί διεθνώς κυρωμένη σύμβαση του ελληνικού κράτους. Αυτά είχα πει από αυτό το βήμα.
Εσείς επιμένετε να διαστρέφετε την πραγματικότητα όταν και σε αυτό το θέμα υπήρξαμε απολύτως συνεπείς με αυτά τα οποία είχαμε πει προεκλογικά.
Μία κουβέντα μόνο για το ζήτημα της Αλεξανδρούπολης και της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος και Ηνωμένων Πολιτειών. Φαντάζομαι ότι γνωρίζετε, κ. Τσίπρα, ότι πριν πετύχουμε αυτή την επαναδιαπραγμάτευση, η συμφωνία αυτή ανανεωνόταν ετησίως. Έτσι δεν είναι; Κάθε χρόνο. Εσείς, στα τέσσερα χρόνια που κυβερνήσατε, πετύχατε καμία βελτίωση της υφιστάμενης συμφωνίας και δεν το ξέραμε; Ήταν μία αυτόματη διαδικασία ανανέωσης.
Σας ρωτώ, λοιπόν, και πάλι. Θα απαντήσετε -μην ανησυχείτε, θα έρθει η συμφωνία στη Βουλή και θα έχετε άπλετο χρόνο- εάν είσαστε Πρωθυπουργός σε πέντε χρόνια από τώρα, θα καταγγείλετε ναι ή όχι τη συμφωνία αυτή; Και πού είναι το πρόβλημα στη συμφωνία; Και η παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αλεξανδρούπολη σε αυτή τη συγκυρία είναι πρόβλημα ή πλεονέκτημα για τη χώρα;
Πρέπει να σας πω ότι μου έκανε πάρα πολύ εντύπωση η επίκληση των δηλώσεων ρώσων αξιωματούχων σε αυτή τη συγκυρία, όπου πρέπει το Δυτικό και ατλαντικό και ευρωπαϊκό μέτωπο να είναι αρραγές. Έρχεστε και επικαλείστε, σε αυτή τη συγκυρία, δηλώσεις Ρώσων αξιωματούχων, απολύτως ταυτιζόμενος με έναν πολιτικό αρχηγό ο οποίος δεν είναι στην αίθουσα, τον κ. Βελόπουλο. Δεν μου κάνει εντύπωση, γιατί με τον κ. Καμμένο συγκυβερνούσατε. Πάλι τέτοιες εκλεκτικές συγγένειες αναζητείτε.
Και τέλος, επειδή πάλι μας ψέξατε για τον προσανατολισμό της χώρας και για το γεγονός ότι δεν τοποθετούμαστε σωστά στο γεωπολιτικό τοπίο, έτσι όπως διαμορφώνεται.
Είμαι υπερήφανος να ηγούμαι μίας παράταξης, της οποίας ο ιδρυτής Κωνσταντίνος Καραμανλής, σε μία αντίστοιχη συζήτηση στο Εθνικό Κοινοβούλιο τη δεκαετία του ’70, είχε πει κάτι το οποίο εξακολουθεί και ισχύει στο ακέραιο: «Ανήκομεν εις την Δύσιν», είτε σας αρέσει είτε όχι.
