Για το Πράσινο Κίνημα ο ετήσιος εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας του Παιδιού, αντικατοπτρίζει τη σημασία που θα πρέπει η κάθε μορφής εξουσία να αποδίδει στα παιδιά όλου του κόσμου, καθώς και την ανησυχία της σχετικά με την κατάστασή τους.
Αν και ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού έχει καθιερωθεί η 20η Νοεμβρίου, η 11η Δεκεμβρίου γιορτάζεται επίσης στο ίδιο πλαίσιο, μιας και σε αυτή την ημερομηνία, στις 11 Δεκεμβρίου 1946, ιδρύθηκε η UNICEF, η οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά, που αποσκοπούσε στην ενίσχυση των μητέρων και των παιδιών σε όλο τον κόσμο, που είχαν άμεσες ανάγκες και κινδύνευαν από πείνα, αρρώστιες και άλλα δεινά μετά το τέλος του πολέμου.
Το Πράσινο Κίνημα υπενθυμίζει την Χάρτα των Δικαιωμάτων του Παιδιού, η οποία αναφέρει: “Το παιδί θα απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα…. χωρίς διάκριση φυλής, χρώματος, φύλλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής, περιουσίας, οικογενειακής προέλευσης ή άλλης κοινωνικής θέσης του ίδιου του παιδιού ή της οικογενείας του”. Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1959), Αρχή Πρώτη.
Ο Δεκάλογος των δικαιωμάτων του παιδιού
Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.
Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.
Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.
Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.
Δικαιούμαι να μάθω τί είναι καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία.
Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.
Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.
Δικαιούμαι να ζήσω σε μία κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα.
Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. Έναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά μου παιδιά.
Η Συμπρόεδρος του Πράσινου Κινήματος Ρία Ακρίβου δήλωσε σχετικά: «Όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένως, οι ημερομηνίες αυτές χρησιμεύουν ως αφορμές για την ενημέρωση και κινητοποίηση των κυβερνήσεων αλλά και των πολιτών για την ανάγκη προάσπισης των δικαιωμάτων των παιδιών, έτσι ώστε να μην πέφτουν θύματα διακρίσεων, να εξασφαλίζονται τα συμφέροντά τους, η επιβίωση, η ανάπτυξη, η προστασία τους, καθώς και η ελευθερία της γνώμης και η συμμετοχή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η κατάσταση των παιδιών διεθνώς έχει βελτιωθεί σημαντικά σε σχέση με το 1946, όμως εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να υποφέρουν και να απειλείται η ζωή τους από τη φτώχεια, τη λειψυδρία και την πείνα, να τραυματίζονται σωματικά και ψυχολογικά, να χάνουν τις οικογένειές τους και να υποφέρουν από πολεμικές συρράξεις και εμφύλιους πολέμους, να στερούνται στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής μέριμνας και να απειλούνται από το AIDS και άλλες ασθένειες. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής τους σε όλα τα επίπεδα.»
