Όσα ακούσαμε τις τελευταίες ημέρες με τη δημοσιοποίηση από τις Φώφη Γεννηματά και Ντόρα Μπακογιάννη των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουν, έβαλαν στο τραπέζι των συζητήσεων διάφορα ζητήματα. Τα οποία κορυφώθηκαν από προχθές με τη φυγή της Φώφης.
Κατ’ αρχάς συνειδητοποιήσαμε οι περισσότεροι ότι ως κοινωνία κρυβόμαστε όλο και λιγότερο πίσω από το δάχτυλό μας. Λέμε πιο συχνά την λέξη καρκίνος κι όλο και λιγότερο αυτό που είχε παγιωθεί επί δεκαετίες, δηλαδή επάρατη νόσο! Συνειδητοποιούμε ότι δεν είναι κάτι για το οποίο φταίει όποιος αρρωσταίνει από αυτόν, ούτε είναι στίγμα οικογενειακό ή προσωπικό. Κι από πού ως πού να χαρακτηρίζουμε επάρατο την αρρώστια; Κατάρα ήταν ή είναι;
Αυτή είναι η πρώτη μας νίκη ως άνθρωποι απέναντι στο θηρίο. Λέμε το όνομά του δυνατά, δίνουμε μάχες, τον νικάμε ή και χάνουμε. Πάντως οι μάχες είναι δεδομένες. Από τον τομέα της πρόληψης, μέχρι τα άλματα της επιστήμης στις χημειοθεραπείες, αλλά και τις ελπίδες ότι σε λίγα χρόνια ο καρκίνος θα είναι ιάσιμος από φάρμακα/ εμβόλια mRNA που βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο.
Τι είπε η Φώφη; Μίλησε για τη μάχη της. Είπε ότι έχει μάθει να μάχεται. Έχασε τον πόλεμο αλλά έγινε φωτεινό παράδειγμα για κόσμο και κοσμάκη.
Τι είπε η Ντόρα; Ότι θα συνεχίσει να δουλεύει κανονικά στη νέα της καθημερινότητα. Δηλαδή θαρραλέα αντιμετώπιση. Του καρκίνου μα και της πολιτικής. Πέρα από παλιά στερεότυπα που έλεγαν ότι όσοι ασχολούνται με τα κοινά πρέπει μνα είναι σφριγηλοί και μόνο υγιείς. Όπως τότε που περιέφεραν τον σχεδόν ημιθανή βασιλιά Παύλο μέσα σε ένα αυτοκίνητο για να πείσουν την κοινωνία ότι είναι καλά! Ή τότε που στη βίλα της Εκάλης κρατούσαν τον Ανδρέα Παπανδρέου μακριά από τη δημοσιότητα και έλεγαν ότι είναι …σιδερένιος!
Ντόρα και Φώφη λοιπόν έκαναν αυτό που πρέπει να κάνει ένας πολιτικός που οφείλει να είναι διάφανος ως ακτινογραφία! Είπαν αλήθεια, δεν έκρυψαν τίποτα. Όλοι μας γνωρίζουμε κι έχουμε δικαίωμα να γνωρίζουμε ποιοι ζητούν τη ψήφο μας. Αυτό γίνεται στη Δύση κι είναι ειδοποιός διαφορά με καθεστώτα άλλων ηπείρων.
