Τα ζυμαρικά είναι απόλυτα εναρμονισμένα με τις διατροφικές ανάγκες της σύγχρονης οικογένειας. Φτιάχνονται εύκολα και εμπλουτίζονται με μια ποικιλία της οικιακής οικονομίας όπως είναι το κρέας, το γάλα, το τυρί, τα όσπρια και το ταχίνι. Άλλωστε πάντα τα ζυμαρικά υπήρξαν μια από τις αγαπημένες γεύσεις μικρών και μεγάλων, ενώ παράλληλα αποτελούν μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης με παραλλαγές.
25η Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών
Η Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών καθιερώθηκε το 1998, με πρωτοβουλία της Ένωσης των Ευρωπαίων Βιομηχάνων Ζυμαρικών UNAFPA για να γνωστοποιήσει στο ευρύ κοινό τη γευστική και θρεπτική αξία των ζυμαρικών. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Οκτωβρίου, σε ανάμνηση του πρώτου συνεδρίου της Ένωσης το 1995,σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Τα Ζυμαρικά στην Ελλάδα και την Ευρώπη
Τα ζυμαρικά είναι από τα πιο διαδεδομένα είδη διατροφής σε ολόκληρη σχεδόν την υφήλιο και ιδιαίτερα στις χώρες της Ευρώπης.
“Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ζυμαρικών (I.P.O.),πρώτη χώρα σε κατανάλωση ζυμαρικών είναι η Ιταλία, όπου ο μέσος Ιταλός καταναλώνει περίπου 23,5 κιλά ζυμαρικά ετησίως”
Δεύτερη ακολουθεί η Τυνησία με 16 κιλά ανά έτος και τρίτη η Βενεζουέλα με 12,2 κιλά ανά έτος. Η Ελλάδα κατατάσσεται στην τέταρτη θέση με τον μέσο Έλληνα να καταναλώνει 11,1 κιλά ζυμαρικών ετησίως. Τελευταίες στην κατάταξη βρίσκονται η Ιρλανδία και το Ελ Σαλβαντόρ με 1 κιλό ανά έτος.
Η παραγωγή ζυμαρικών στη χώρα μας σημείωσε τα τελευταία χρόνια αλματώδη πρόοδο. Υπάρχουν 15 σύγχρονα εργοστάσια ζυμαρικών, τα οποία όχι μόνο υπερκαλύπτουν τις ανάγκες της χώρας, αλλά έχουν και σημαντικές εξαγωγές. Οι εισαγωγές ζυμαρικών, που γίνονται σε μικρή μόνο έκταση, καλύπτουν μόλις το 4% της εγχώριας κατανάλωσης.
Η εξάπλωση των ζυμαρικών οφείλεται στα αξιόλογα πλεονεκτήματα που έχουν ως είδη διατροφής, επειδή διατηρούνται εύκολα και για μακρό σχετικά χρόνο, μαγειρεύονται σύντομα, είναι εύπεπτα και τέλος είναι προσιτά, από απόψεως τιμής.
Πως παρασκευάζονται τα ζυμαρικά;
Τα ζυμαρικά είναι προϊόντα που παρασκευάζονται από σιμιγδάλι και νερό. Η διαδικασία παραγωγής τους είναι η παρακάτω. Αρχικά, το σιμιγδάλι μπαίνει στα ζυμωτήρια όπου αναμιγνύεται με νερό και ανακατεύεται μέχρι να γίνει ζύμη. Σε αυτό το στάδιο προστίθενται και τυχόν άλλα υλικά όπως γνήσιο αποξηραμένο αυγό, ντομάτα ή σπανάκι για είδη όπως τα τρικολόρε, τα λαζάνια ή οι ταλιατέλλες.
Στη συνέχεια, η ζύμη αυτή πιέζεται μέσα από τα κατάλληλα καλούπια με τρύπες (φόρμες) και παίρνει το επιθυμητό σχήμα (σπαγγέτι, κριθαράκι, κοφτό κ.λπ.). Κατόπιν, τα ζυμαρικά μπαίνουν σε κλειστούς θαλάμους, στους οποίους διοχετεύεται θερμός αέρας, και ξηραίνονται. Η ξήρανση γίνεται ώστε να παραμένουν τα ζυμαρικά για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός ψυγείου, διατηρώντας την ποιότητα και τη διατροφική τους αξία.
Κατόπιν ψύχονται, ώστε να φτάσουν σε θερμοκρασία δωματίου, για να συσκευαστούν. Τέλος, συσκευάζονται σε σελοφάν και στη συνέχεια τοποθετούνται σε κιβώτια και παλέτες και διατίθενται στο καταναλωτικό κοινό.
Παλιότερα η παρασκευή τους – που είναι σχετικά απλή – γινόταν στο σπίτι από τις νοικοκυρές ή από μικρές βιοτεχνικές επιχειρήσεις. Σήμερα τα ζυμαρικά, που κυκλοφορούν στην αγορά, παράγονται σχεδόν αποκλειστικά από βιομηχανικά συγκροτήματα. Ορισμένα πάντως παραδοσιακά ζυμαρικά, όπως ο τραχανάς και οι χυλόπιτες, εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο της οικιακής οικονομίας ή της επαρχιακής βιοτεχνίας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου.
