Όταν υπηρετούσα στο στρατηγείο της πολυεθνικής δύναμης στο Αφγανιστάν (ISAF) το 2007-08, θυμάμαι χαρακτηριστικά τους ντόπιους μεταφραστές που εργαζόντουσαν με την ελληνική δύναμη στην Καμπούλ. Ήταν οι «Αφγανοί του Ελληνικού Στρατού», που αποτελούσαν τον αναγκαίο σύνδεσμο με τον εξωτερικό και άγνωστο μουσουλμανικό κόσμο της πρωτεύουσας του Αφγανιστάν. Οι δύσμοιροι αυτοί άνθρωποι, που είχαν ουσιαστικά ενσωματωθεί με την ελληνική αποστολή, είχαν την ατυχή επιλογή να συνεργαστούν με την Ελλάδα, επιλογή που πιθανόν να τους κοστίσει την ζωή των ιδίων και των οικογενειών τους.
Δυστυχώς η χώρα μας «πρώτευσε» και σε αυτό τον τομέα. Δεν κατάφερε να απεγλωβίσει τους ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί της στην Καμπούλ, λόγω αλλεπάλληλων και σοβαρών παραλείψεων και αδυναμιών. Ενώ χώρες μικρότερες από την Ελλάδα τα κατάφεραν επιδεικνύοντας ικανότητες και συνέπεια, η κρατική μηχανή των Αθηνών και το περίφημο «επιτελικό κράτος» αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά πολύ κατώτερο του αναμενομένου.
Όταν οι Αφγανοί μεταφραστές διάλεξαν, προφανώς τυχαία, την χώρα μας για να συνεργαστούν και να κερδίσουν τα προς το ζην, κανείς δεν τους ενημέρωσε ότι θα δούλευαν με μια χώρα που διακρίνεται για την προχειρότητά της, την ανικανότητα των υψηλόβαθμων στελεχών της και την αναξιοπιστία της. Το τι διαδραματίστηκε στην Καμπούλ και στην Αθήνα για τη διεξαγωγή της αποτυχημένης επιχείρησης απεγλωβισμού τους είναι πραγματικά για «γέλια και για κλάματα». Βέβαια για τους άτυχους Αφγανούς πιθανόν να αποτελέσει μια τραγωδία, καθόσον οι Ταλιμπάν δεν ξεχνούν και δεν συγχωρούν τους «προδότες του Ισλάμ».
Οι ενέργειες του Έλληνα πρέσβη διαπιστευμένου στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν, αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή για κάθε διπλωμάτη και δεν τιμά την πατρίδα μας. Οι δύο Αφγανοί διερμηνείς με τις οικογένειές τους ανέμεναν για σχεδόν 24 ώρες έξω από την περίμετρο του αεροδρομίου. Ο Έλληνας πρέσβης όφειλε να εξέλθει εκτός του αεροδρομίου για να πιστοποιήσει την ταυτότητά τους και να τους παραδώσει τα αναγκαία ταξιδιωτικά έγγραφα. Εκτός αυτού θα έπρεπε να επικοινωνήσει και να οργανώσει την μετάβαση στο αεροδρόμιο μιας δεύτερης ομάδας Αφγανών.
Ο Έλληνας πρέσβης δεν βγήκε ποτέ εκτός αεροδρομίου, επικαλούμενος λόγους ασφάλειας, λες και όλοι οι άλλοι Δυτικοί που έβγαιναν κινδύνευαν λιγότερο από αυτόν. Έτσι, έμεινε άπραγος για περίπου έξι ώρες στο αεροδρόμιο της Καμπούλ και επέστρεψε στο Ισλαμαμπάντ. Τελικώς, βρέθηκε μία ΜΚΟ, η οποία έφερε την πρώτη ομάδα των Αφγανών στο αεροδρόμιο. Επειδή, όμως, ο πρέσβης είχε φύγει για το Ισλαμαμπάντ και δεν υπήρχε Έλληνας διπλωμάτης να τους ταυτοποιήσει και να τους παραδώσει τα ταξιδιωτικά έγγραφα, οι Αμερικανοί στρατιώτες τους πέταξαν εκτός αεροδρομίου.
Κατόπιν η κυβέρνηση αναγκάστηκε να στείλει στην περιοχή το κυβερνητικό αεροσκάφος. Το αεροσκάφος προσγειώθηκε στο Ισλαμαμπάντ για να παραλάβει τον πρέσβη και αμέσως πέταξε για την Καμπούλ. Όταν, όμως, έγινε γνωστή η βομβιστική επίθεση, επέστρεψαν στο Ισλαμαμπάντ, παρότι στο αεροδρόμιο της Καμπούλ συνέχισαν να προσγειώνονται και να απογειώνονται δυτικά αεροσκάφη.
Για την οικτρή αποτυχία του απεγκλωβισμού υπάρχουν σοβαρές κυβερνητικές ευθύνες, παρά την προσπάθεια των συστημικών μέσων ενημέρωσης να αποσιωπήσουν το θέμα για να μην θίξουν τα κακώς κείμενα. Η χώρα μας εκτέθηκε για άλλη μια φορά διεθνώς. Αντίθετα η Τουρκία που διαδραματίζει και θα διαδραματίσει, όπως διαφαίνεται, σοβαρό ρόλο στην περιοχή τα κατάφερε περίφημα απεγκλωβίζοντας ένα πολύ μεγάλο αριθμό «δικών της ανθρώπων» και Αφγανών πολιτικών. Η πατρίδα μας με τους εκάστοτε κυβερνώντες της αποδεικνύει διαχρονικά ότι δεν δύναται να διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο στη διεθνή σκηνή, μη δυνάμενη να οργανώσει και να εκτελέσει μικρής κλίμακας επιχειρήσεις και μάλιστα υπό την κάλυψη άλλων ισχυρών χωρών.
