Αιτίαση 1η: Να πείσουμε τους ανεμβολίαστους να εμβολιαστούν με την πειθώ, όχι με τιμωρίες και δωράκια.
(α) Μόνο με την ενημέρωση (με επιχειρήματα) είναι αδύνατο να πειστούν να εμβολιαστούν, μέσα σε δυο μήνες, όλοι αυτοί που δεν έχουν ακόμα πειστεί, παρότι επί μήνες καθημερινώς:
– ενημερώνονται για όλα τα ζητήματα του εμβολιασμού από τα αρμόδια ιατρικά και διοκητικά Όργανα και τους γιατρούς όλου του κόσμου, με ανακοινώσεις, οδηγίες, συζητήσεις στα ΜΜΕ κ.α.
– βλέπουν την πραγματικότητα: Παγκοσμίως, εξ’ αιτίας της πανδημίας, εκατομμύρια συνανθρωποί μας βασανίζονται από τον ιό ή/και χάνονται, εκατομμύρια χάνουν τις δουλειές τους, η οικονομία δοκιμάζεται σκληρά,
– ακούν τους γιατρούς να λένε: Ο αγώνας κατά του ιού είναι σήμερα αγώνας ταχύτητας. Ή εμείς θα προλάβουμε να νικήσουμε τον ιό ή ο ιός θα προλάβει να νικήσει εμάς.
(β) Για να πειστούν να εμβολιαστούν εκείνοι που, μετά τόσους μήνες ενημέρωσης και καταστροφικών συνεπειών της πανδημίας, δεν έχουν ακόμα πειστεί, είναι απολύτως απαραίτητο, παράλληλα με την ενημέρωση, να χρησιμοποιηθούν κίνητρα και αντικίνητρα (που, προφανώς, δεν αποτελούν “δωράκια” ούτε “τιμωρίες”), όπως αιώνες τώρα γίνεται στην πλειονότητα των δραστηριοτήτων της κοινωνίας σ’ όλον τον κόσμο.
(γ) Από την πλευρά της, η κυβέρνηση εφαρμόζει την ενημέρωση και τα κίνητρα/αντικίνητρα που η ίδια τελικώς επιλέγει.
(δ) Μόνο, όμως, η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να ενημερώνει τους πολίτες;
Η Αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει την ίδια υποχρέωση;
Όταν μάλιστα θεωρεί ότι η κυβέρνηση έχει αποτύχει να πείσει τους πολίτες για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού;
Δυστυχώς, η κα Μ. Ξενογιαννακοπούλου φαίνεται πως πιστεύει ότι η Αξιωματική αντιπολίτευση τέτοια υποχρέωση δεν έχει.
Γι’ αυτό, μόνο από την κυβέρνηση απαιτεί: “Να απαντήσετε και να διασκεδάσετε τις αγωνίες και τις ανησυχίες των πολιτών, εκείνων που δεν είναι αντιεμβολιαστές, που φοβούνται, έχουν ανάγκη από επιστημονική στήριξη και οικοδόμηση εμπιστοσύνης” (μιλώντας στη Βουλή, κατά τη συζήτηση της τροπολογίας για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών και των εργαζόμενων σε οίκους ευγηρίας κ.λπ., στις 22.7.2021).
Αν πάλι δέχεται πως η ίδια και το κόμμα της έχουν υποχρέωση να πράξουν αυτό που απαιτούν από την κυβέρνηση, ας αρχίσουν με επιχειρήματα “να απαντάνε και να διασκεδάζουν τις αγωνίες και τις ανησυχίες των πολιτών…”.
Ένα πειστικό επιχείρημα, που επαναλαμβανόμενο θα είχε σίγουρο αποτέλεσμα, θα ήταν αυτό του Υπουργού Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αντρέα Ξανθού: “Η αλήθεια είναι ότι τα εμβόλια έχουν συμβάλει καταλυτικά στην υποχώρηση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας στη χώρα. Όποιος το αμφισβητεί αυτό, ακόμα και με επιστημονικοφανή επιχειρήματα, βλάπτει σοβαρά τη Δημόσια Υγεία».
Αιτίαση 2η: “Κανείς δεν πρέπει να πιέζεται πολιτικά, κοινωνικά ή με άλλο τρόπο να εμβολιαστεί αν δεν το επιθυμεί”.
(α) Ο κ. Γ. Κατρούγκαλος, καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, μιλώντας στη Βουλή στις 22.7.2021, παρουσίασε την αιτίαση αυτή, η οποία ενισχύει την επιχειρηματολογία των αρνητών του εμβολιασμού.
Είπε, συγκεκριμένα: “Σύμφωνα με το Ψήφισμα 2361 (2021) της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός και κανείς δεν πρέπει να πιέζεται πολιτικά, κοινωνικά ή με άλλο τρόπο να εμβολιαστεί αν δεν το επιθυμεί (παράγραφος 7.3.2). Κανείς δεν πρέπει υφίσταται διακρίσεις επειδή δεν έχει εμβολιαστεί λόγω πιθανών κινδύνων για την υγεία ή επειδή δεν θέλει να εμβολιαστεί» (7.3.3)”.
Ξέχασε, όμως, να πει πως τα ψηφίσματα του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν έχουν διοικητική ή νομική ισχύ.
Και παρέλειψε να αναφερθεί στις, υποχρεωτικής εφαρμογής, αποφάσεις του Ε.Δ.Δ.Α. και του Σ.τ.Ε της Ελλάδας για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού.
(β) ΌΜΩΣ, είναι γνωστό πως:
– Έχουν εκδοθεί αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Δ.Δ.Α.) και του Συμβουλίου της Επικρατείας της Ελλάδας (Σ.τ.Ε) υποστηρικτικές της νομιμότητας του υποχρεωτικού εμβολιασμού για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων.
– Οι καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου Ευ. Βενιζέλος, Αντ. Μανιτάκης, Ν. Αλιβιζάτος, όπως και άλλοι καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου, έχουν επιχειρηματολογήσει δημόσια υπέρ της νομιμότητας του υποχρεωτικού εμβολιασμού για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων.
Αιτίαση 3η:“Οι δημόσιοι λειτουργοί που δεν είναι εμβολιασμένοι για οποιοδήποτε λόγο να μετατίθενται σε άλλες υπηρεσίες και λειτουργίες του δημοσίου”.
(α) Αυτό ζήτησε η κα Μ. Ξενογιαννακοπούλου, μιλώντας στη Βουλή στις 22.7.2021.
(β) Και μόνο η ηθική απαξία της κάνει την πρόταση αυτή καταδικαστέα.
(γ) Για το ζήτημα αυτό, ο Ευ. Βενιζέλος έχει πει:
“Πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα τα οποία, από την άλλη μεριά, δεν μπορεί να οδηγήσουν στο να πάνε κάποιοι πίσω, παίρνοντας τον μισθό τους, ενώ κάθονται, και κάποιοι οι οποίοι είναι συνεπείς, υπεύθυνοι, δείχνουν αλληλεγγύη, συνέπεια επιστημονική να επωμιστούν όλο το βάρος των εφημεριών, των μονάδων εντατικής θεραπείας και ούτω καθεξής (…).
Επάνω το δικαίωμα στην υγεία του καθενός και στην πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, υπάρχει ένα άλλο αγαθό που είναι η δημόσια υγεία, που είναι μια πάρα πολύ σοβαρή όψη του γενικού συμφέροντος και το γενικό συμφέρον είναι η Δημοκρατία, το γενικό συμφέρον είναι το Κράτος Δικαίου, το γενικό συμφέρον είναι το κοινωνικό συμβόλαιο. Χωρίς δημόσια υγεία και δημόσιο συμφέρον δεν υπάρχει κοινωνία, ούτε κοινωνία μοντέρνα ούτε κοινωνία μεταμοντέρνα” (Συνέντευξη στην ΕΡΤ 1, στην εκπομπή “Επτά” με τη Βάλια Πετούρη στις 12.6.2021.
Κείμενο: Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλος
