Κύριε Υπουργέ και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα είμαστε για γέλια και για κλάματα.
Και είπα να μην βάλω πάλι κανένα αρχαίο ρητό, αλλά είναι αυτό που έχει πει ο Θουκυδίδης, «Αίσχιον δε έχοντας αφαιρεθήναι ή κτωμένους ατυχήσαι», δηλαδή είναι προτιμότερο να κρατήσουμε αυτά που έχουμε, τα κεκτημένα, παρά να μην αποκτήσουμε άλλα.
Πολύ φοβούμαι ότι αυτό το νομοσχέδιο το διανθίζετε με την ψηφιακή κάρτα για να βλέπουμε τις υπερωρίες, το διανθίζετε με τη γονική άδεια και καταστρατηγείτε άλλα δικαιώματα που αφορούν τη σχέση εργοδότη και εργαζομένου.
Καταρχάς το κάθε νομοσχέδιο γύρω από τα εργασιακά έχει ως κάτοπτρο και ως αντίκτυπο το συνταξιοδοτικό, όταν σήμερα η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική στην αγορά και πάει ο ίδιος εργαζόμενος και λέει στον εργοδότη «Μη μου κολλάς όλα τα ένσημα, θέλω παραπάνω για τα προς το ζην, γιατί σύνταξη ούτως ή άλλως δεν θα πάρω».
Όταν παίρνουν σήμερα στον ΕΦΚΑ και δεν σηκώνει κανείς το τηλέφωνο και δεν έχετε μεριμνήσει στο επιτελικό κράτος που ευαγγελίζεστε να υπάρχει τηλεφωνικό κέντρο, με ανθρώπους με αναπηρία και τυφλούς ακόμη, να απαντούν στον κόσμο για να υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας, τι να το κάνω εγώ το κάθε εργασιακό νομοσχέδιο, όταν στο διάβα, στο τέλος θα έχουμε το αδιέξοδο της συνταξιοδότησης;
Όταν σήμερα ο εργοδότης και δη η μικρομεσαία επιχείρηση που είναι ραχοκοκαλιά, βάλλεται από φόρους και πρέπει να καταβάλει πάνω από το 75% προκαταβολικά του φόρου, πιέζεται, πυροβολείται από τους φόρους της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας και δη τώρα με τη δικιά σας και μεγεθύνεται, και αυτός με τη σειρά του πυροβολεί τον εργαζόμενο, για ποια σχέση αγαστή να μιλάμε ανάμεσα στον εργοδότη και στον εργαζόμενο; Είναι ένα ελατήριο με ένα ωράριο-λάστιχο, όπου το λάστιχο κάποια στιγμή θα σπάσει και θα εκσφενδονιστεί το ελατήριο.
Τώρα, επειδή είστε νομικός, κύριε Χατζηδάκη, συνδέεστε με μια προσπάθεια που έχετε κάνει το 2009 σε καρτέλ τιμών. Οφείλω να το αναγνωρίσω. Έπεσαν τότε κάποιες τιμές του καρτέλ. Όμως, συνδέεστε και με τη λειτουργία για οκτώ Κυριακές τον χρόνο και μετά ήταν στη δικαιοδοσία του δεύτερου βαθμού της αυτοδιοίκησης, που κι εγώ την υπηρέτησα και το θυμάμαι αυτό από την αυτοδιοίκηση. Έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου, όπου η Κυριακή, για να το πω απλά στην καθομιλουμένη, θα πάει περίπατο.
Κι εγώ τώρα ρωτώ, γιατί έκανε ο προηγούμενος ομιλητής, ο κ. Βίτσας μια αναδρομή, καταστρατηγείται ο ν. 2190/1920, και επειδή είστε νομικός, κάθομαι και διαβάζω Τεμπονέρας, Βασιλείου, Πετράκη, καθηγητές εργατικού δικαίου είναι αυτοί, και λέει εδώ καταστρατηγούνται δικαιώματα εργαζομένων, συγκεκριμένα. Δεν είναι μόνο το άρθρο 59 -θα πάμε εκεί παρακάτω- αλλά είναι το άρθρο 65 σε ό,τι αφορά την αποζημίωση. Εδώ δίδεται η δυνατότητα στον εργοδότη με μια αποζημίωση της πλάκας, να το πω έτσι, που μπορεί να είναι μειωμένη και κατά 10% -και αυτό θα το κάνουν όλοι, γιατί ποιος θα πάει στο δικαστήριο να πάρει αυτό το υπολειπόμενο 10%;- μπορεί να την καθυστερήσει τέσσερις μήνες.
Τι θα φάει, τι θα πιεί αυτός μέσα στο τετράμηνο; Και αν θεωρηθεί ότι η απόλυση δεν είναι νόμιμη, δεν είναι υποχρεωμένος να τον ξαναπάρει πίσω, άρα ανοίγει η όρεξη, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για να απαλλαγεί από τους δήθεν ή θεωρητικά ακριβούς εργαζόμενους; Δεν τα λέω εγώ αυτά. Τα λένε καθηγητές εργατικού δικαίου.
Συνάδελφοί σας νομικοί τα λένε αυτά, κύριε Υπουργέ. Μην τους αμφισβητούμε. Είναι επαΐοντες επιστήμονες που λένε ότι εδώ καταστρατηγείτε, χώρια το ότι επειδή περάσατε και από τα έδρανα της γηραιάς στο Ευρωκοινοβούλιο, εδώ ο κ. Βασιλείου, καθηγητής εργατικού δικαίου, λέει ότι παραβιάζεται ο αναθεωρημένος ευρωπαϊκός κοινωνικός χάρτης, το άρθρο 24, με απόφαση 9/9/2020 144/2017 κατά της Ιταλίας που είχε γίνει σε ό,τι αφορά τα εργασιακά δικαιώματα. Άρα είναι παραβίαση και του ευρωπαϊκού χάρτη κοινωνικών δικαιωμάτων.
Επειδή φέρατε ως παράδειγμα κάποια κράτη, να πω λοιπόν ότι η απεργία προστατεύεται και στη Γαλλία που ήσασταν και στη Γερμανία και στην Ιταλία και στο Βέλγιο, όχι απλά με συλλογικές συμβάσεις εργασίας και νομοθετικό πλαίσιο, αλλά μπορεί να ξεκινήσει μια απεργία και από μέλη μη συνδικάτου.
Στη δε Γερμανία υπάρχει συμβούλιο εργαζομένων στις περισσότερες επιχειρήσεις. Αν το συμβούλιο αποφανθεί ότι δεν είναι νόμιμη η απόλυση, ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να σεβαστεί το συμβούλιο των εργαζομένων. Ακούγεται δίκαιο. Δηλαδή εδώ a priori ο κάθε εργοδότης θα θεωρήσει ότι μπορεί κάποιος να απολυθεί γιατί έτσι απλά γουστάρει, να το πω στην καθομιλουμένη. Ανοίγει η όρεξη.
Έχουμε Επιστημονική Επιτροπή στη Βουλή ή δεν έχουμε ή αν την έχουμε, είναι μόνο γνωμοδοτική και συμβουλευτική και δεν τη λαμβάνουμε υπόψη; Διαβάζω ότι η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής στο επίσημο site της Βουλής είναι ενάντια στο εργασιακό νομοσχέδιο, διότι εδώ τι λέει;
Δεν μπορεί να γίνει ανακατανομή του χρόνου με ώρες παραπάνω και ώρες λιγότερες, γιατί αυτό δεν συνάδει με την ισοτιμία, με την αρχή της ισοτιμίας και μάλιστα λέει: «Οι συμβάσεις δεν θεωρούνται γενικά στο εργατικό δίκαιο αποδεκτές λόγω της ανισοτιμίας της σχέσης εργοδότη και εργαζομένου». Δηλαδή η Επιστημονική Επιτροπή θέτει την ίδια ένσταση που έχει εγείρει όλη αυτή η κατάσταση με το αν συνάδει με το εργατικό δίκαιο.
Θα πάω στο ρεζουμέ και θα τα καταθέσω στα Πρακτικά, διότι εδώ είναι επιστήμονες, είναι εργατολόγοι, είναι άνθρωποι όπως είναι δύο νομικοί εισηγητές, τρεις πανεπιστημιακοί. Είναι ο κ. Κώστας Μαυριάς, καθηγητής Νομικής Αθηνών.
Τι λέει; Το σημείο, η αυθεντικότητα των ατομικών συμφωνιών εργαζομένου και εργοδότη λόγω ακριβώς της εξάρτησης του πρώτου από τον δεύτερο, αμφισβητείται η αυθεντικότητα, διότι ο εργαζόμενος είναι στην αδύναμη θέση. Άρα τι λένε εδώ οι νομικοί; Το αμφισβητούν αυτό. Μάλιστα, βιβλιογραφία. Κουκιάδης, «Ατομικές-εργασιακές σχέσεις», Παπαδημητρίου, «Ατομικό-εργατικό δίκαιο». Αυτούς δεν θα τους λάβουμε υπόψη.
Τότε επειδή κάνετε και την Επιθεώρηση Εργασίας ανεξάρτητη αρχή και ο ΣΥΡΙΖΑ σάς κατηγόρησε και συγκεκριμένα ο κ. Ραγκούσης ότι τοποθετείτε πολιτικά πρόσωπα, τότε ποιον ρόλο παίζει εν προκειμένω η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής που θεωρεί ότι αυτό δεν συνάδει με το εργατικό δίκαιο;
Δεν είναι αυθεντικό. Δεν σας δημιούργησε έναν προβληματισμό ή αυτό που λέει ο κ. Βασιλείου για τον ευρωπαϊκό χάρτη;
Άρα θέλει πολλή προσοχή, γιατί οι κανόνες και οι όροι που επικρατούν αυτήν τη στιγμή στην αγορά, που ξεκίνησαν και οι πανελλαδικές, τα πτυχία θα γίνουν κορνίζα, γιατί κάποτε ο Άγιος Ιερώνυμος έλεγε «ο άνθρωπος πρέπει να ασχολείται συνέχεια με μια δουλειά για να μην τον βρει ο διάολος».
Αυτές είναι διαολοδουλειές, είναι δουλειές του ποδαριού με εργατικά ατυχήματα σε αντίξοες συνθήκες, με υπερωρίες. Τι υπερωρίες; Που θα τις παίρνουν ρεπό; Αυτό τώρα ισχύει; Αυτό ισχύει χρόνια στην Ελλάδα. Τα ρεπό τα δίνει όποτε θέλει ο εργοδότης και όποτε μπορεί.
Υπάρχουν βέβαια και οι μικρομεσαίοι εργοδότες, οι οποίοι πραγματικά περνούν τα πάνδεινα, όταν όλοι πέφτουν πάνω του κι αυτός πέφτει στον εργαζόμενο.
Επίσης, επειδή καλό είναι να την ψάχνουμε …
Στο θέμα της ΛΑΡΚΟ που θα μείνουν πολλοί χωρίς δουλειά, δεν ψάξατε κάτι άλλο, διότι τότε μας λέγατε, κύριε Υπουργέ μου, κύριε Χατζηδάκη, ότι υπάρχει το πέναλτι με αυτά τα εκατομμύρια, τα 136 που είναι αυθαίρετα στα όρια του ανταγωνισμού.
Δεν σας προβλημάτισε ότι υπάρχει η διακήρυξη της Βιέννης, όπου και η Ελλάδα είναι μέλος στις 18 χώρες της βιομηχανίας της Ευρώπης που η διακήρυξη της Βιέννης τι λέει; Όταν μια βιομηχανία είναι πολύ σημαντική για την Ευρώπη.
Τότε μπορεί να χρηματοδοτηθεί για να μην είναι εξαρτημένη η Ευρώπη από τη Ρωσία ή την Ασία για το θέμα του κοβάλτιου.
«Αφήνω τα σύνεργα, την όραση, την αφή, την ακοή. Βράδιασε επιτέλους. Γυρνάω ως τυφλοπόντικας στο χώμα, στο σπίτι μου. Όχι ότι κουράστηκα, αλλά επιτέλους βράδιασε». Καζαντζάκης.
