Γράφαμε προσφάτως ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική των δυο τελευταίων χρόνων έχει χαρακτηριστικά έντονης κινητικότητας κι ειδικά στα ελληνοτουρκικά δεν κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί, όπως γινόταν εδώ και 25-30 χρόνια. Η Ελλάδα πια, «παίζει» μπάλα με το Ισραήλ, με τις Αραβικές χώρες, δεν μεμψιμοιρεί και σηκώνει όποιο γάντι της πετάξει ο Τούρκος, είτε στον Έβρο είτε στην Ανατολική Μεσόγειο ή στα διεθνή φόρα.
Ο Ερντογάν, παρ’ ότι είναι ένας «κουρασμένος» κι εγκλωβισμένος σουλτάνος, εξακολουθεί να προβάλλει απαιτήσεις νομίζοντας ότι βρίσκεται σε παλαιότερες εποχές που η Ελλάδα δεν ήθελε ν’ αναδεύσει το τέλμα και θα φοβόταν ή θα υποχωρούσε.
Προχθές οι Τούρκοι κάλεσαν τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών στην Άγκυρα και νόμιζαν ότι πήγαινε κάποιος… καρπαζοεισπράκτορας. Δεν μέτρησαν σωστά ούτε τον Έβρο, ούτε την Ανατολική Μεσόγειο, ούτε τη σθεναρή αντίδραση στις ορδές μεταναστών που σπρώχνουν προς την Ελλάδα από τα τουρκικά παράλια. Κι έμεινε η ουσία της υπόθεσης. Ότι οι Τούρκοι εμμένουν στην ένταση.
Προσέξτε: Θα ρωτήσει κάποιος μη μυημένος στα μικρά και μεγάλα παρασκήνια της εξωτερικής πολιτικής: Τότε γιατί κάλεσαν τον Δένδια;
Τον κάλεσαν για να ρίξουν μπανανόφλουδα στην Ελλάδα. Τον κάλεσαν για να δείξουν στους Άραβες συμμάχους της Ελλάδας, ότι η χώρα μας πάει να τα βρει με την Τουρκία, άρα είναι μια αναξιόπιστη σύμμαχος για Ισραήλ και Αραβικές χώρες!
Μα αυτή τη μπανανόφλουδα δεν την πάτησε ο Μητσοτάκης. Αμέσως μετά τη συνάντηση Ερντογάν – Δένδια και στην τηλεφωνική επικοινωνία του Έλληνα πρωθυπουργού με τον υπουργό του, του επέστησε την προσοχή για πιθανότατη ένταση που θα δημιουργήσει ο Τσαβούσογλου στην συνάντησή τους που θα ακολουθούσε. Κι ότι αν αυτό συμβεί, πρέπει να απαντήσει στις προκλήσεις ευθέως, χωρίς διπλωματικό τακτ, αβροφροσύνες και αναστολές. Κι αυτό έγινε. Ο Δένδιας έκανε αυτό που διατυμπανίζει η ελληνική κυβέρνηση. Έμεινε σταθερή στο λόγο της και δεν μπήκε σε συζητήσεις για θέματα που δεν υφίστανται. Όλα στο φως της ημέρας.
Όσα είδαμε κι ακούσαμε σε ζωντανή μετάδοση θα τα θυμόμαστε χρόνια. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τον υπουργό Εξωτερικών της έδωσε ξεκάθαρες και αποστομωτικές απαντήσεις και δη επί τουρκικού εδάφους. Η ελληνική κυβέρνηση απλώθηκε στον τουρκικό καναπέ και δεν κάθισε με ενοχικό ύφος σε μια γωνίτσα, όπως ακόμη και προσφάτως (με την έννοια του ιστορικού χρόνου) συνέβη.
Στη συζήτηση Μητσοτάκη – Δένδια λίγες ώρες πριν μεταβεί στην Τουρκία ο δεύτερος, είχαν συζητηθεί όλα τα ενδεχόμενα. Εξ ου κι η αντίδραση του Νίκου Δένδια εμπεριείχε όλη την πολιτική αντίδραση της χώρας. Άλλωστε από τις εκλογές του Ιουλίου 2019 και μέχρι προχθές που ήταν η κορύφωση, η ελληνική κυβέρνηση –είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι- χάραξε και υλοποιεί συστηματικά τους άξονες του πολιτικού ρεαλισμού και της αποφασιστικότητας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κι όπως γνωρίζουν οι πάντες στα δημοσιογραφικά και πολιτικά γραφεία, έβαλε το μέγιστο ελληνοτουρκικό πρόβλημα κάτω από την Ευρωπαϊκή ομπρέλα.
Θ’ αλλάξει κάτι μετά τα προχθεσινά; Μάλλον όχι! Ίσα ίσα που ίσως πρέπει να ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα. Εξ ου κι οι συναντήσεις του Νίκου Δένδια χθες στην Κρήτη με τους ομολόγους του της Κύπρου, του Ισραήλ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ήταν ιδιαιτέρως σημαντικές και κρίσιμες. Πολύ περισσότερο που η Γερμανία είναι εκείνη που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη στάση και τις κινήσεις Ερντογάν και δεν μπορεί η χώρα μας να περιμένει πολλά από αυτή την κατεύθυνση.
Κάτι τελευταίο: Η αντιπαράθεση Τσαβούσογλου – Δένδια μπροστά σε ανοικτές κάμερες, ήταν ότι χειρότερο για τον Τούρκο. Ότι συνέβαινε σε κλειστές αίθουσες και μακριά από την τουρκική (κυρίως) κοινή γνώμη, το έμαθαν οι πάντες… Κι όλοι είδαμε πόσο ενόχλησε αυτό την τουρκική πλευρά.
