Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!).
Κορωνο-διλήμματα
Κορωνο-διλήμματα μας κατατρέχουν και έχουμε χάσει τη μπάλα. Απ΄τη μια είμαστε σαν τα ζαλισμένα κοτόπουλα από ό,τι έχει αφήσει πάνω μας ο τελευταίος χρόνος με την καραντίνα κι από την άλλη είμαστε στο τσακ να ξεχυθούμε σαν τις πλουμιστές, ανέμελες πέρδικες στον αγρό εν καιρώ κυνηγιού.
Πάσχα στο χωριό ή προφύλαξη;
Να ένα δίλημμα που παίζει πολύ όσο πλησιάζουμε στο άγιο Πάσχα και όσο ο καιρός ανοίγει και όσο οι αντοχές από τον εγκλεισμό – τον όποιο εγκλεισμό βιώνει ο καθένας – μας καταπιέζουν.
Μπορεί όμως να παίζει τέτοιο δίλημμα με τους τόσους νεκρούς κάθε μέρα, τους πάνω από 800 διασωληνωμένους και τα κρούσματα να ανηφορίζουν τριχίλιαρα;
Να κάνω εμβόλιο ή να μην κάνω;
Άλλο δίλημμα ειδικά μετά τα ελάχιστα πλην όμως υπαρκτά προβλήματα με τις παρενέργειες που καταγράφηκαν σε δύο εμβόλια – της Astra και της Johnson.
Ναι αλλά το ποσοστό των παρενεργειών είναι απειροελάχιστο. Και πώς σε ενοχλούν 6 θρομβώσεις στα τόσα εκατομμύρια δόσεις και δεν ιδρώνεις από τους 80,90 νεκρούς των τελευταίων ημερών και σκέφτεσαι μόνο πώς θα πας εκδρομή να σουβλίσεις αρνί.
Να βάλω μάσκα ή να πάει και το παλιάμπελο;
Αυτό είναι ίσως το πιο παλιό από τα διλήμματα που ενέσκυψαν ένεκα πανδημίας και ίσως δεν έπρεπε να υπάρχει.
Η μάσκα είναι μονόδρομος και μόνο εγωπαθείς επικίνδυνοι συνεχίζουν να το παίζουν άνετοι χωρίς να νοιάζονται , πρωτίστως για τους δικούς τους ανθρώπους.
Η κούραση από τα μέτρα (αποτελεσματικά και μη…) είναι δεδομένη και είναι σεβαστή. Πιο σεβαστή όμως είναι η υγεία μας και μάλλον ο καθένας πρέπει να προφυλάξει τον εαυτό του όπως μπορεί.
Ναι θέλουμε έξω, θέλουμε συναναστροφές, θέλουμε πίσω τη ζωή μας που χάθηκε στις μάσκες.
Μπορούμε όμως να την έχουμε; Και ποιο κόστος είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε γι’ αυτό;
Δεν μιλάω κουνώντας το δάχτυλο, ή κάνοντας μάθημα σε κανέναν.
Αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, σκέψου ότι απλώς λέω φωναχτά τις σκέψεις μου. Τις σκέψεις που κάνουμε άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο.
«Να ζει κανείς ή να μη ζει»
(αυτό κι αν είναι δίλημμα) Το θέμα είναι πώς θα ξαναζήσουμε με την ανέμελη ασφάλεια που είχαμε προ πανδημίας. Λέτε να την ξαναβρούμε κάποτε; Το σίγουρο είναι ότι δεν θα τη βρούμε στις πασχαλινές διακοπές που άλλος φωναχτά κι άλλος από μέσα του ονειρεύεται!
Γιάννης Καφάτος
