Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν δεν πετούσαμε στα σύννεφα!
Πόσο κοντά βρισκόμαστε στις λύσεις των μεγάλων προβλημάτων μας και δεν θέλουμε να τα λύσουμε!
Ακούμε τις βαρύγδουπες-κάθε τόσο- δηλώσεις των (εκάστοτε) κυβερνώντων για “χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας”, για “νεοφυείς επιχειρήσεις” , για “νέα Ιρλανδία”, για “δημόσιες επενδύσεις” και άλλα πολλά.
Μήπως, όμως, είναι καλύτερα να κοιτάξουμε δίπλα μας και να δούμε ότι θέσεις εργασίας υπάρχουν, μας περιμένουν αλλά δεν θέλουμε να τις αξιοποιήσουμε;
Ακούμε επίσης πολλά για τις χιλιάδες θέσεις εργασίας στον Τουρισμό. Θέσεις κυρίως εποχιακές, οι οποίες πλαισιώνουν μια βιομηχανία ιδιαίτερα ευαίσθητη, όπως απέδειξε η εφιαλτική πανδημία, που πλήττει το παγκόσμιο στερέωμα.
Η μοναδική , όμως, βιομηχανία, ο μοναδικός χώρος που αποδείχθηκε άτρωτος από την επέλαση του covid 19, ελληνοκρατείται! Προσφέρει δε χιλιάδες θέσεις εργασίας, τις οποίες οι κατά καιρούς κυβερνώντες την πατρίδα του Οδυσσέα, δεν βλέπουν!
Είναι η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία,ένας χώρος στον οποίο οι Έλληνες επιχειρηματίες είναι πρώτοι σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Ελληνική εμπορική ναυτιλία, με τα περισότερα από 5.000 βαπόρια, τα οποία-δυστυχώς- στελεχώνονται κυρίως από ξένα πληρώματα.
“Μα, κάθε χρόνο αποφοιτούν από τις δημόσιες “Ακαδημίες περισσότεροι από χίλιοι αξιωματικοί” θα πείτε.
Και ποιός μας λέει ότι όσοι αποφοιτούν από τις “Ακαδημίες” πηγαίνουν στην θάλασσα; Το πτυχίο τους, ισοδύναμο με των ΑΕΙ μπορεί κάλλιστα να τους εξασφαλίσει μια θέση στο Δημόσιο ή σε κάποια “στεριανή”εργασία.
Παράλληλα, περίπου χίλιοι ναυτικοί συνταξιοδοτούνται κάθε χρόνο!
Κάθε καλοκαίρι, οι αιτούντες την είσοδό τους στις “Ακαδημίες”, υπερβαίνουν τις τρεις χιλιάδες. Όσοι αποτύχουν ή θα ξεχάσουν την προοπτική της θάλασσας ή θα πάνε να σπουδάσουν σε κάποια Ιδιωτική “Ακαδημία” της Κύπρου, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας (η δημοκρατική Ελλάς, απαγορεύει την ίδρυση Ιδιωτικών “Ακαδημιών” ) ή σε κάποια ιδιωτική Σχολή, στην Ελλάδα, συμβεβλημένη με ξένες Ακαδημίες!
Διαρροή συναλλάγματος πολύτιμου και στέρηση θέσεων εργασίας (εκπαιδευτικών) για την χώρα.
Και ομως, εάν η Πολιτεία ερχόταν σε συνεννόηση με τον εφοπλισμό, εάν οι σχέσεις μεταξύ των δυο πλευρών βρεθούν στο επίπεδο που πρέπει( με βάση το αμοιβαίο συμφέρον και στόχο το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας μας), τα ελληνικά και ελληνόκτητα πλοία μπορούν να εξασφαλίσουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, με πολύ καλές αποδοχές!
Αρκεί, φυσικά, οι σχέσεις Πολιτείας-Εφοπλισμού, να είναι σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού, ειλικρινείς και όχι ευκαιριακές. “Κάθε μήνα, πληρώνουμε περίπου ενδεκα εκατομμύρια δολλάρια σε μισθούς των πληρωμάτων μας. Από αυτά, τα επτά πηγαίνουν στο εξωτερικό! Δεν είναι κρίμα;” μας είπε σπουδαίος Έλληνας πλοιοκτήτης.
Και βέβαια είναι! Γι αυτο και οι κυβερνώντες οφείλουν να (ξανα)κάνουν ελκυστικό το ναυτικό επάγγελμα!
Με μια σοβαρή πολιτική και με μια συμφωνία κυρίων.
Όπως τότε, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και Αντώνη Χανδρή . Τοτε, που το ήθελαν και οι δυο. Ίσιες κουβέντες και αποφάσεις, με γνώμονα το καλό της πατρίδας.
