Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Από το «Ελευθερία ή Θάνατος» στο «Κιθαρίστας ή ντράμερ»
Σκέφτομαι μέρες τώρα ότι γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Γιορτάζουμε δηλαδή το δίλημμα: Ελευθερία ή θάνατος;
Μεσούσης της μεγαλύτερης στιγμής της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας και ενώ το «δίλημμα» είχε απαντηθεί και ενώ ακόμη δεν είχε καν συγκροτηθεί το Ελληνικό Κράτος άρχισε ένας ιδιότυπος εμφύλιος με το δίλημμα: Οπλαρχηγοί ή Προεστοί;
Βλέπεις αυτό που ζούμε σήμερα, η κακοδαιμονία, ο διχασμός που σκάει μύτη παντού δεν είναι κάτι τυχαίο. Έχει γερά θεμέλια.
Την ώρα που ο κόσμος προσπαθούσε να αποτινάξει τον τουρκικό ζυγό, κάποιοι, ακόμη και οι ίδιοι, μετέπειτα, ήρωες της επανάστασης ήθελαν να χωρίσουν τα τσανάκια τους, ήθελαν να προβάλουν την πάρτη τους, ήθελαν να προασπίσουν τα συμφέροντα της δικής τους κάστας, του σιναφιού τους. Ήθελαν να βολέψουν τους δικούς τους και να αφανίσουν τους αντιπάλους τους.
Μαζί με την επανάσταση κατά των Τούρκων φούντωσε και η κουτοπονηριά, το βόλεμα που είχαν αρχίσει να γεννιούνται και να εδραιώνονται στα 400 χρόνια σκλαβιάς.
Τελικά τα καταφέραμε και η πατρίδα ελευθερώθηκε, το Ελληνικό Κράτος ιδρύθηκε και σήμερα το γιορτάζουμε.
(Κάθε γιορτή έχει τον κιτς χαρακτήρα της, δεν πειράζει. Τα δε «γενέθλια» είναι πάντα πιο φασαριόζικα και εξωστρεφή, οπότε μερικά πράγματα ας πούμε, καλοπροαίρετα, ότι συγχωρούνται –αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας).
Όσο προχωρούσαν τα χρόνια και το νεότευκτο ελληνικό κράτος δυνάμωνε, μεγάλωναν και τα διλήμματα που είχε να απαντήσει ο λαός για να προχωρήσει τις ζωές του.
Βενιζέλος ή Βασιλιάς, Πλαστήρας ή Παπάγος, Καραμανλής ή Ανδρέας, ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά και φτάνουμε στις μέρες μας που δεν μπαίνουν και πολλά «διλήμματα».
Πλέον το κράτος και οι εκάστοτε εκφραστές του – που εκλέγονται δημοκρατικά – ακολουθούν τις επιταγές των δανειστών που δεν καταλαβαίνουν και πολύ, παρά μόνο απαιτούν και τεχνηέντως εκβιάζουν αφού μας πλήρωσαν και μας πληρώνουν. (Τα δάνεια του Ελληνικού Κράτους άρχισαν πριν καλά-καλά τελειώσει η επανάσταση του ’21 και η απελευθέρωση. Τότε άρχισε να περνάει ο χαλκάς που έγινε βρόγχος πριν από περίπου μια δεκαετία)
Σήμερα, στις δύσκολες μέρες της πανδημίας, τα «διλήμματα» είναι τύπου εμβόλιο ή μη εμβόλιο, μάσκα ή χωρίς μάσκα και φυσικά η ζωή συνεχίζεται.
Μακάρι τα διλήμματά μας να ήταν ή έστω κάποτε να γίνουν όπως τα είχε περιγράψει ο Γιάννης Γιοκαρίνης: Κιθαρίστας ή ντράμερ;
