Δευτερολογία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου «Εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις»
Κύριε Τσίπρα, διέκρινα έναν έντονο εκνευρισμό στο λόγο σας, ασυνήθιστο θα έλεγα σε σχέση με τις τελευταίες σας εμφανίσεις. Τo oμολογήσατε και εσείς ο ίδιος εξάλλου…
Ενοχληθήκατε, κατάλαβα, κ. Τσίπρα, από την αναφορά την οποία έκανα στη Νεολαία Λαμπράκη. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι κάποια από τα συνθήματα εκείνων των ημερών, «πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες», δεν σας εκφράζουν πια πολιτικά. Και επισήμανα το γεγονός ότι μία άλλη γενιά αριστερών προέτασσαν την ακαδημαϊκή αριστεία ως στόχο, ο οποίος δεν συγκρούεται επί της αρχής με το δικαίωμα στον αγώνα. Εσείς, προφανώς, δεν εκφράζεστε πια από αυτήν την άποψη, εξού και επιμένετε να πυροβολείτε συστηματικά και ιδεολογικά την έννοια της αριστείας. Αυτή, λοιπόν, τη διαφορά επεσήμανα στην τοποθέτησή μου.
Μου έκανε, όμως, εντύπωση το γεγονός ότι αναφερθήκατε στους «αλήτες με τα πρησμένα πόδια», αναφερόμενος στη Νεολαία Λαμπράκη. Προφανώς κάνατε την παράφραση από το Άξιον Εστί, «νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες». Ο Ελύτης το έγραψε αυτό για τους νέους της Κατοχής, όχι για τους νέους της Νεολαίας Λαμπράκη. Πέσατε λίγες δεκαετίες έξω. Αλλά δεν πειράζει, μας έχετε συνηθίσει σε τέτοιες ανιστόρητες αναφορές από το βήμα της Βουλής.
Θα ήθελα όμως, επειδή πρέπει να είμαστε λίγο ακριβείς στο λόγο μας -έχουμε αυτή την υποχρέωση ως δημόσια πρόσωπα- να αναθεωρήσετε την άποψή σας περί αποχαυνωμένων πολιτών. Αποχαυνωμένος είναι αυτός ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους αδράνειας και νωθρότητας ή αλλιώς αποβλακωμένος. Φαντάζομαι ότι το είπατε εν τη ρύμη του λόγου σας και δεν εννοείτε ότι οι πολίτες οι οποίοι μας ακούν δεν έχουν κρίση να κρίνουν αυτά τα οποία ακούν στη Βουλή και να αντιμετωπίζουν την πολιτική αντιπαράθεση με καθαρότητα πνεύματος. Φαντάζομαι ότι θα έχετε την ευκαιρία να το διορθώσετε στη δευτερολογία σας.
Πριν μπω στην ουσία όσων είπατε για τα θέματα της εκπαίδευσης δεν μπορώ να μην κάνω μία γρήγορη αναφορά σε αυτά τα οποία είπατε για τη δημόσια τηλεόραση, την οποία κατηγορήσατε περίπου ότι είναι εργαλείο μαύρης προπαγάνδας, κρύβει τις όποιες κυβερνητικές αστοχίες καθοδηγούμενη από την κυβέρνηση.
Και εδώ θα ήθελα να κάνω δυο επισημάνσεις: Η πρώτη είναι ότι, κατά γενική ομολογία, η δημόσια τηλεόραση τους τελευταίους 18 μήνες έχει βελτιώσει την εικόνα της. Είναι κάτι το οποίο αποτυπώνεται και σε μετρήσεις οι οποίες έχουν γίνει αλλά και στους δείκτες της ακροαματικότητας, οι οποίοι εξ όσων γνωρίζω είναι αντικειμενικοί. Γίνεται μία συστηματική προσπάθεια η δημόσια τηλεόραση να προσφέρει ποιοτικό περιεχόμενο. Και έχει κερδίσει με τις παραγωγές της πολλούς καινούργιους τηλεθεατές και θέλω να πιστεύω ότι και στο ζήτημα της ενημέρωσης αντιμετωπίζει την ευθύνη της ως δημόσια τηλεόραση με διαφορετικό τρόπο από ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν.
Αλλά βρίσκω ενδιαφέρον ότι την κριτική για τη δημόσια τηλεόραση και την κατηγορία ότι είναι κομματικό φερέφωνο την εκτοξεύετε εσείς. Εσείς. Ο τέως αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ, δεν θα αναφερθώ σε ονόματα αλλά είναι λίγο-πολύ γνωστοί, είναι σήμερα γενικός συντονιστής σε όλα τα μέσα του ΣΥΡΙΖΑ, στην «Αυγή» και «Στο Κόκκινο». Ο εντεταλμένος σύμβουλος στην ΕΡΤ είναι σήμερα βοηθός του προηγούμενου στον οποίο αναφέρθηκα, στην «Αυγή» και «Στο Κόκκινο».
Ο γενικός διευθυντής ενημέρωσης της ΕΡΤ επί ημερών σας είναι επικεφαλής της διαδικτυακής τηλεόρασης που ετοιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο συντονιστής ενημέρωσης της ΕΡΤ επί ημερών σας είναι σήμερα διευθυντής του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιον κοροϊδεύετε; Σταματήστε πια την υποκρισία. Εσείς που είχατε την ΕΡΤ της Ακριβοπούλου και του Καψώχα, όργανο στυγνής κομματικής προπαγάνδας για το ζήτημα αυτό δεν έχετε καμία πολιτική νομιμοποίηση να ασκείτε κριτική σε αυτή την κυβέρνηση.
Έρχομαι τώρα λίγο στα ζητήματα της Παιδείας. Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να μου αποσαφηνίσετε από πού προέκυψε αυτός ο υπολογισμός ότι 24.000 νέα παιδιά θα μείνουν έξω από την ανώτατη εκπαίδευση φέτος. Από πού προέκυψε αυτό; Αφού, πρώτον, δεν γνωρίζετε ακόμα τι βάσεις θα βάλουν τα πανεπιστήμια και δεν γνωρίζετε ποιοι θα είναι οι βαθμοί των παιδιών που θα γράψουν.
Πώς, λοιπόν, έρχεστε εδώ στην Εθνική Αντιπροσωπεία και σπέρνετε τον πανικό ότι δήθεν 24.000 παιδιά θα μείνουν εκτός πανεπιστημίου όταν δεν μπορείτε να γνωρίζετε, είναι μαθηματικώς αδύνατο να υπολογίσετε -εκτός αν έχετε απίστευτες μαντικές ικανότητες, σας έχει προετοιμάσει τόσο πολύ η εκπαίδευσή σας στο Πολυτεχνείο να έχετε τη δυνατότητα να προβλέπετε αυτή τη στιγμή- τι βάσεις θα βάλουν τα πανεπιστήμια και τι θα γράψουν τα παιδιά. Αν έχετε αυτή τη δυνατότητα, τότε να μας εξηγήσετε παρακαλώ πολύ από πού προκύπτει αυτός ο αριθμός.
Και μιας και εστιάσατε αρκετά στα ζητήματα της βάσης εισαγωγής, εδώ προκύπτει και ένα μείζον αξιακό ζήτημα. Από τη στιγμή που το ελληνικό Δημόσιο προσφέρει στους έλληνες φοιτητές τη δυνατότητα να φοιτούν δωρεάν, δεν πιστεύετε εσείς ότι ο φοιτητής ο οποίος απολαμβάνει αυτού του δικαιώματος -το οποίο χρηματοδοτείται από τον Έλληνα φορολογούμενο- πιστεύετε ή δεν πιστεύετε ότι ο φοιτητής αυτός πρέπει να έχει κάποιες υποχρεώσεις απέναντι στην πολιτεία; Και ποιες μπορεί να είναι οι υποχρεώσεις ενός φοιτητή απέναντι στο κράτος που του προσφέρει -και καλά κάνει- αυτή τη δυνατότητα στη δωρεάν Παιδεία;
Δύο υποχρεώσεις βλέπω. Η πρώτη -και νομίζω ότι εδώ το ζήτημα δεν είναι μόνο εκπαιδευτικό, είναι αξιακό- είναι τουλάχιστον να καταβάλει μία ελάχιστη προσπάθεια ώστε να μπορεί να εισέλθει σε ένα Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Διότι ο φοιτητής ο οποίος ουσιαστικά δίνει λευκή κόλλα και μπαίνει σε ένα τμήμα επί της ουσίας περιφρονεί ολόκληρη τη διαδικασία. Έρχεται και λέει: «Δεν με νοιάζει εμένα, υπάρχουν τμήματα για τα οποία ούτως ή αλλιώς υπάρχει χαμηλή ζήτηση, και με λευκή κόλλα θα μπω». Αυτό για εμάς επί της αρχής δεν είναι αποδεκτό.
Εάν ένας φοιτητής θέλει να απολαμβάνει των προνομίων της δημόσιας εκπαίδευσης θα πρέπει να καταβάλλει την απαραίτητη προσπάθεια ώστε να εισέλθει στο πανεπιστήμιο. Και, βέβαια, υπάρχει και ένα αντικειμενικό ζήτημα: Αν κάποιος ο οποίος γράφει αυτά τα πολύ χαμηλά αποτελέσματα, τα οποία έχουμε δει, έχει τις δυνατότητες αυτή τη στιγμή να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις μιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Και βέβαια, για το ζήτημα των αιώνιων φοιτητών, επειδή άκουσα πολύ συζήτηση να γίνεται, ξέρετε και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου φοιτητές σπουδάζουν και δουλεύουν ταυτόχρονα. Σας διαβεβαιώνω ότι και στη χώρα μας υπάρχουν πάρα πολλοί φοιτητές οι οποίοι δουλεύουν, σπουδάζουν και τελειώνουν στην ώρα τους τα πανεπιστήμια. Τελειώνουν στα τέσσερα ή στα πέντε χρόνια. Από πού και ως πού κάποιος φοιτητής, επικαλούμενος γενικά την επιχειρηματολογία ότι μπορεί να έχει άλλα ενδιαφέροντα, να πρέπει να παραμένει μονίμως εγγεγραμμένος και να απολαμβάνει τα προνόμια της αιώνιας φοίτησης;
Και γνωρίζετε πολύ καλά ότι τα στατιστικά στοιχεία στα οποία αναφερθήκατε σχετικά με το λόγο φοιτητών προς καθηγητές επηρεάζονται, διαστρεβλώνονται από το γεγονός ότι σήμερα στα μητρώα υπάρχουν φοιτητές οι οποίοι δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να φοιτήσουν και δεν πρόκειται ποτέ να αποφοιτήσουν από τα πανεπιστήμια.
Και επί της ουσίας της επιχειρηματολογίας μας, για το κατά πόσο έχει νόημα αυτή τη στιγμή να εισέρχονται φοιτητές σε τμήματα για τα οποία δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον, για την ουσία της επιχειρηματολογίας μας ότι σήμερα αντιμετωπίζουμε ένα πραγματικό πρόβλημα συσχέτισης μεταξύ της παρεχόμενης εκπαίδευσης και των αναγκών εργασίας, για την πραγματικότητα ότι σήμερα υπάρχουν νέα παιδιά τα οποία τυχαία θα καταλήξουν σε ένα τμήμα που δεν τους ενδιαφέρει καθόλου, δεν θα σπουδάσουν και θα μείνουν εγκλωβισμένοι σε αυτή την γκρίζα ζώνη μεταξύ πανεπιστημίου και ανεργίας, για όλα αυτά, δεν είχατε τίποτα να πείτε. Ούτε μία λέξη για αυτή την πραγματικότητα για την οποία κανείς αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια.
Κάνατε μία αναφορά για το ζήτημα των κολλεγίων, ότι δήθεν η κυβέρνηση αυτή θέλει να μην προσφέρει επαρκείς θέσεις στα πανεπιστήμια για να στρέψει τα παιδιά στα κολλέγια. Και αναφέρατε ότι τα κολλέγια είναι πολύ χαμηλά στις διεθνείς αξιολογήσεις, πράγμα το οποίο ενδεχομένως μπορεί να είναι αλήθεια. Αναρωτιέμαι όλα αυτά τα τμήματα τα οποία φτιάχνατε βράδυ, με βουλευτικές τροπολογίες, πού είναι στις διεθνείς αξιολογήσεις όλα αυτά τα τμήματα τα οποία φτιάχνατε μόνο και μόνο για να υπακούσετε σε τοπικές πιέσεις των δικών σας βουλευτών; Όταν σε όλη την Ελλάδα μοιράζατε τμήματα χωρίς προγραμματισμό, χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς ενιαίο σχέδιο. Όλα αυτά τα τμήματα βρίσκονται ψηλά ή χαμηλά στις αξιολογήσεις;
Και εν πάση περιπτώσει, τα κολλέγια ναι, παρέχουν τις εκπαιδευτικές τους υπηρεσίες σε αυτούς οι οποίοι θέλουν να τα πληρώσουν, αλλά εάν ήσασταν τόσο αρνητικός στα κολλέγια, έχω μία απορία, κ. Τσίπρα: Γιατί η δική σας κυβέρνηση όταν έκανε πρόσκληση υποψήφιων εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έδινε τη δυνατότητα και σε αποφοίτους κολλεγίων να πάνε να κάνουν αίτηση, αν οι απόφοιτοι των κολλεγίων είναι τόσο κακοί; Γιατί; Και το πήρατε πίσω δύο μήνες πριν από τις εκλογές. Γιατί είστε υποκριτής, κ. Τσίπρα. Είστε υποκριτής και από αυτήν την ασθένεια δεν πρόκειται να ξεφύγετε. Και, δυστυχώς, για την υποκρισία δεν υπάρχει εμβόλιο και δεν πρόκειται ποτέ να βρεθεί εμβόλιο για την υποκρισία σας και για τον λαϊκισμό σας.
Αυτό ως προς το ζήτημα των κολλεγίων και να κλείσω με το ζήτημα του τρόπου με τον οποίον φυλάσσονται τα πανεπιστήμια και με το εύλογο ενδιαφέρον σας για τα ζητήματα ανομίας και βίας στα πανεπιστήμια.
Πρέπει να πω ότι εδώ έχω διακρίνει όντως μία αλλαγή στάσης. Είναι η πρώτη φορά που έρχεστε και ομολογείτε ανοιχτά ότι ναι, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα σε ορισμένα πανεπιστήμια και το πρόβλημα αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αναρωτιέμαι εάν αυτή την άποψή σας τη συμμερίζονται και τα υπόλοιπα στελέχη του κόμματός σας. Εγώ τουλάχιστον θα την χαιρετήσω. Δεν θα πω ότι είναι μία άστοχη μεταμφίεση -μιας και είμαστε τώρα στις ημέρες του καρναβαλιού- για να κάνετε μια προσπάθεια να φανείτε πιο μετριοπαθής, πιο σοσιαλδημοκράτης. Θα δεχθώ ότι αυτή είναι μία ειλικρινής τοποθέτηση, δική σας τουλάχιστον. Το πόσο απηχεί τις συνιστώσες σας, είναι ένα άλλο ζήτημα.
Επίσης, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ειδικά η βία στα πανεπιστήμια, αυτού του είδους η βία, είχε ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο. Αυτό δεν νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητηθεί. Νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο είναι επιβεβαιωμένο και δεν νομίζω ότι επιδέχεται καμίας παρερμηνείας αυτή η τοποθέτησή μου.
Όταν, όμως, ερχόμαστε και αναγνωρίζουμε το πρόβλημα, έχουμε και μια υποχρέωση να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Να το λύσουμε. Δεν μπορούμε να το κοιτάμε. Δεν μπορούμε μονίμως να γινόμαστε αποδέκτες μιας πραγματικότητας η οποία όχι απλά αδικεί τα πανεπιστήμια, αλλά τελικά υπονομεύει τα πανεπιστήμια ως τον κατεξοχήν χώρο στον οποίο διεξάγεται ελεύθερος διάλογος και στον οποίο πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο η βία αυτή καθ’ εαυτή. Δεν είναι μόνο το εμπόριο ναρκωτικών, το παραεμπόριο.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οργανωμένες μειοψηφίες στα πανεπιστήμια, συγκεκριμένης ιδεολογικής απόχρωσης, επέμεναν -και επιμένουν μέχρι και σήμερα- να επιβάλουν δια της βίας τη δική τους άποψη σε ένα χώρο στον οποίο πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις. Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Και ερχόμαστε λοιπόν εμείς και λέμε, δεν θα ανακαλύψουμε τον τροχό, θα κάνουμε ότι συμβαίνει σε όλα τα πανεπιστήμια στον κόσμο προκειμένου να εξασφαλίσουμε την απαραίτητη ασφάλεια και την έκφραση της ελεύθερης άποψης εντός των πανεπιστημίων.
Τι είναι αυτό, λοιπόν, το οποίο κάνουμε; Λέμε πρέπει να υπάρχει ελεγχόμενη είσοδος, λέμε ότι πρέπει να υπάρχει ενός είδους φύλαξη εντός των πανεπιστημίων και επιλέγουμε τη μορφή ενός ειδικού σώματος επειδή μέχρι σήμερα, δυστυχώς, άλλες μέθοδοι δεν κατάφεραν να έχουν το αποτέλεσμα το οποίο θα θέλαμε. Και έρχεστε εσείς και κάνετε τι; Έρχεστε και επικαλείστε κάποια μεμονωμένα περιστατικά ειδικών φρουρών για να απαξιώσετε όλους τους ειδικούς φρουρούς συλλήβδην.
Δεν το κατάλαβα αυτό. Δηλαδή σε όλα αυτά τα νέα παιδιά τα οποία είναι έξω στο δρόμο με το εθνόσημο στο στήθος, για να προστατεύουν όλους μας, έρχεστε και λέτε ότι επειδή κάποιοι μπορεί να αστόχησαν, να έκαναν κάποιο λάθος, να περιέπεσαν σε κάποιο παράπτωμα, ότι δεν μπορούμε να τους βάλουμε στα πανεπιστήμια. Ντροπή σας. Ντροπή σας γι’ αυτά τα παιδιά. Γι’ αυτά τα παιδιά τα οποία στο κάτω-κάτω έχουν επιφορτιστεί από το Σύνταγμα να προστατεύουν όλους μας.
Και το τελευταίο το οποίο κάνουμε είναι να μπορούμε, με κάποιο τρόπο, να διαχειριζόμαστε και την οπτική εικόνα μέσω ενός συστήματος ελέγχου, χρησιμοποιώντας κάμερες για το τι συμβαίνει μέσα στα πανεπιστήμια. Και φυσικά μας είπατε ότι αυτό είναι περίπου κάτι το οποίο προσομοιάζει με το Big Brother και δεν μπορούμε να έχουμε τέτοιου είδους πρακτικές στα πανεπιστήμιά μας.
Θέλω να σας δείξω, λοιπόν, κλείνοντας δυο φωτογραφίες. Λοιπόν, δεν ξέρω πόσο φαίνονται αλλά εάν μπορείτε να τις δείτε είναι δύο κέντρα ελέγχου. Τα είδατε. Είναι δύο κέντρα ελέγχου εικόνας και πληροφορίας. Να τα ξαναδείτε, λοιπόν. Πού είναι αυτά, κ. Τσίπρα; Πού είναι αυτά; Ξέρετε πού είναι; Στο Κέιμπριτζ και στην Οξφόρδη. Αυτή είναι η εικόνα όλων των σύγχρονων, σοβαρών πανεπιστημίων. Αστυνομία πανεπιστημιακή υπάρχει σε πολλά…
Θέλετε να μιλήσουμε για πανεπιστημιακή αστυνομία; Σε όλα τα αμερικανικά πανεπιστήμια υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία ένοπλη, μιας και θέλετε να μιλήσουμε και για πανεπιστημιακή αστυνομία.
Κύριε Φίλη, είμαστε στην Ελλάδα. Εσείς πείτε μου σε ποια χώρα του κόσμου υπάρχει η εικόνα που υπάρχει σήμερα σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Και όταν μου βρείτε μία, να έρθετε να μου ζητήσετε λογαριασμό γιατί αυτή η κυβέρνηση, πιστή στην προεκλογική της δέσμευση, έρχεται να βάλει τάξη σε αυτό το χάος το οποίο εσείς δημιουργήσατε και εσείς συντηρήσατε.
