Χρύσα Βαφειάδη: Τενοντίτιδα: Ποια είναι τα αίτια, τα συμπτώματα και η θεραπεία

Τενοντίτιδα ή αλλιώς τενοντοπάθεια είναι ο ερεθισμός ή η εμφάνιση φλεγμονής στους τένοντες. Οι τένοντες είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των οστών και τον μυών. Για την ακρίβεια είναι «καλώδια» από ιστό (ινώδη) που ενώνουν τους μύες στα όστά.

Γράφει η Χρύσα Βαφειάδη, Φυσικοθεραπευτής, Αθήνα

Οι τενοντίτιδες μπορεί να συνοδεύονται από την εμφάνιση φλεγμονής αλλά όχι πάντα. Χωρίζονται σε οξείς και χρόνιες. Εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες αλλά συνήθως προσβάλει άτομα ηλικίας από 30 και πάνω

Οξείς: Όταν συμβαίνει για πρώτη φορά και συνήθως προκαλείται από έναν τραυματισμό ή από υπέρχρηση μιας άρθρωσης όπως για παράδειγμα τενοντίτιδα των εκτεινόντων του καρπού και του αγκώνα στο στο τέννις, tennis elbow.

Χρόνια: Μπορεί να συμβεί από υπέρχρηση να γίνει θεραπεία αλλά να επιμείνει, λόγω της εργασίας μας ή λόγω του αθλήματός που κάνουμε, για παραπάνω από 3-6 μήνες λόγω του ότι το ερέθισμα που της προκαλεί συνεχίζει να υπάρχει ή επειδή η αποκατάσταη δεν ήταν επαρκής.

Ασβεστοποιός τενοντίτιδα: Συσσώρευση ασβεστίου στην περιοχή όπου ο τένοντας ενώνεται με τη άρθρωση. Προσβάλει συνήθως άτομα ηλικίας από 40 ετών και πάνω.

Ποια είναι τα αίτια της τενοντίτιδας;

• Τραυματισμοί
• Επαναλαμβανόμμενοι τραυματισμοί στην ίδια άρθρωση
• Υπέρχρηση μιας άρθρωσης, επαναλαμβανόμενο μηχανικό φορτίο στους τένοντες, στον εργασιακό τομέα ή στον αθλητισμό
• Χρόνιες παθήσεις όπως οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα
• Ηλικία και η φθορά των αρθρώσεων καθώς μεγαλώνουμε
• Θυροειδής, διαβήτης
• Έλλειψη καλής αγγείωσης
• Ασβεστοποίηση στην περιοχή όπου ο τένοντας ενώνεται με την άρθρωση
• Σήκωμα βαρειών αντικειμένων και με λάθος τρόπος
• Μη επαρκής ζέσταμα πριν τη άσκηση
• Έλλειψη των διατάσεων από το πρόγραμμα γυμναστικής
• Καθιστική ζωής και έλλειψη άσκησης

Συμπτώματα

Συνήθως ο ασθενής παρουσιάζεται με πόνο, οίδημα στην περιοχή του τένοντα που πάσχει και πολλές φορμές παρατειρελιται και αύξηση της θερμοκρασίας στην περιοχή ειδικα να είναι οξεία μορφής τενοντίτιδα ή αν έχει δημιουργήθει από κάποιον τραυματισμό πάλι οξύ. Ακόμα, έχουμε εμφανή μείωση της μυΊκής δύναμης της άρθρωσης αλλά και δυσκαμψία και κάποιες φορές μειωμένο εύρος κίνησης.

Επιπτώσεις της τενοντίτιδας

Όλες οι μορφές τενοντίτιδας επηρεάζουν άμεσα την ποιότητα ζωής του ανθρώπου. Ο συνεχής πόνος, η έλλειψη δύναμης οδηγούν στην απομάκρυνσή του ασθενή από τις δραστηριότητες που τον ευχαριστούν όπως ένα άθλημα αλλά και πολλές φορές και από την ίδια του την δουλεία με αποτέλεσμα οι επιπτώσεις να είναι πολύ σοβαρές και σε κοινωνικό αλλα και οικονομικό επίπεδο.

Για αυτό η σωστή και αποτελεσματική αντιμετώπιση είναι απαραίτητη όχι μόνο για την βελτίωση της σωματικής υγείας του ανθρώπου αλλά και της ψυχοκοινωνικής του κατάστασης.

Θεραπεία της τενοντίτιδας 

Οξεία τενοντίτιδα:

Όσον αφορά την οξεία φάση μιας τενοντίτδας εκτώς από την χρήση πάγου για 10 λεπτά κάθε μια ώρα και την φαρμακευτική αγωγή (αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά) σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του ιατρού η φυσικοθεραπεία παίζει άμεσο και πολύ σημαντικό ρόλο.

Φυσικοθεραπεία στην οξεία φάση τενοντίτιδας:

Η χρήση φυσικών μέσων, του βελονισμού αλλά και ειδικών μηχανημάτων μπορούν να μειώσουν άμεσα και αποτελεσματικά τον πόνο, το οίδημα και την φλεγμονή αν υπάρχει. Πιο συγκεκριμένα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε:

• Kinesiotape για την μείωηση πόνου και οιδήματος
• Βελονισμό για καλύτερη αιμάτωση και μείωση πόνου
• Ηλεκτροθεραπεία
• Lazer
• Θεραπευτικό υπέρηχο για μείωση του οιδήματος
• TECAR, θεραπεία με ραδιοσυχνότητες για γρηγορότερη επούλωση και βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων
• Ισομετρικές ασκήσεις
• Κινητοποίηση αρθρώσεων ήπιας μορφής για μείωση του πόνου (manual therapy)
• Ήπια μάλαξη
• Συμβουλές για τις καθημερινές δραστηριότητες για μείωση του ερεθισμού του τένοντα
• Αποφυγή δραστηριοτήτων που προκαλούν πόνο ή ερεθίζουν την αρθρωση

Φυσικοθεραπεία στο υποξύ στάδιο της τενοντίτιδας

Αν υπάρχει ακόμα πόνος αλλά είναι ελαττωμένος τότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις παραπάνω τεχνικές σε συνδυασμό όμως με ειδικό πρόγραμμα ασκήσεων που θα έχει ώς στόχο την σταδιακή φόρτιση του τένοντα. Οι ασκήσεις πρέπει να γίνονται σε εύρος κίνησης που δεν δημιουργεί πόνο στον ασθενή. Ακόμα η χρήση ειδικού εξοπλισμού όπως λάστιχα είναι απαραίτητη για τη σταδιακή και αποτελεσματική φόρτιση του τένοντα αλλά και για την ενδυνάμωσή του.

Ακόμα η χρήση τεχνικών αύξησης της αιμάτωσης και μείωσης της δυσκαμψίας όπως είναι το ergon και ειδικές τεχνικές μάλαξης για την καλή λειτουργεία της περιτονίας είναι απαραίτητες όπως και η χρήση τεχνικών κινητοποίησης αρθρώσεων (manual therapy) για καλή κινητικότητα και λειτουργία της άρθρωσης. Έμφαση πρέπει να δίνεται στην λειτουργική αποκατάσταση του ασθενή για να γίνεται σωστά και πιο γρήγορα η επανένατξή του στις καθημερινές του δραστηριότητες ή και στον αθλητισμό αν μιλάμε για αθλητή.

Φυσικοθεραπεία σε χρόνιες τενοντίτιδες

Στις χρόνιες τενοντίτιδες ο στόχος είναι να καταλάβουμε ποιοί είναι οι λόγοι που οδήγησαν στο να επιμείνει η πάθηση. Οι λόγοι μπορεί να είναι είτε επανατραυματισμός της άρθρωσης, επαναλαμβανόμμενες κινήσεις λόγω δουλειάς ή λόγω άθλησης, μη επαρκής αποκατάσταση αλλά και ψυχολογικοί παράγοντες που συνέβαλαν σε αυτό. Όταν ξεκαθαριστούν τα παραπάνω τότε στην αντιμετώπιση της χρόνιας τενοντίτιδας μπορούν να βοηθήσουν τα εξείς:

• Διαμόρφωη των δραστηριοτήτων της καθημερινότητας αλλά και της άθλησης με τέτοιο τρόπου που δεν θα επιβαρύνουν την άρθρωση
• Χρήση μεθόδων της φυσικοθεραπείας για μείωση του πόνου όπως στο οξύ στάδιο
• Χρήση της μεθόδου γνωσιακής συμπεριφοράς ή αλλιώς CBT(Cognitive behavioral therapy) με τη βοήθεια και του φυσικοθεραπευτή και του ψυχοθεραπευτή για την αποτελεσματική μείωση και του πόνου αλλά και τη λειτουργική αποκατάσταση της άρθρωσης
• Πρόγραμμα ενδυνάμωσης ειδικό σύμφωνα με τις δραστηριότητες που ακόμα δυσκολεύουν τον ασθενή είτε λόγω πόνου είτε λόγω χρόνιας αδυναμίας

Ασβεστοποιός τενοντίτιδα – θεραπεία

• Αρθροσκοπική παρακέντιση
• Χρήση κρουστικού υπέρηχου
• Φυσικοθεραπεία για τη σωστή αποκατάσταση και βελτίωση της δύναμης της άρθρωσης με τη χρήση ασκησιολογίου που δεν επιβαρύνει την άρθρωση. Οι ασκήσεις πρέπει να γίνονται σε ελεύθερο από πόνο εύρος κίνησης.

Ποιες είναι οι πιο συχνές μορφές τενοντίτιδας;

• τενοντίτιδα ώμου
• ασβεστοποιός τενοντίτιδα
• τενοντίτιδα δικεφάλου
• Έξω επικονδυλιτιδα (tennis elbow)
• Έσω επικονδυλίτιδα (golfers elbow)
• τενοντίτιδα στο γόνατο
• τενοντίτιδα αστραγάλου
• τενοντίτιδα ισχίου

Τενοντίτιδα ώμου

Η πιο συνηθισμένη μορφή τενοντίτιδας στην άρθρωση του ώμου είναι αυτή του στροφιαίου πετάλου (των μυών που συμβάλλουν στρις στροφικές κινήσεις του ώμου αλλά και στην απαγωγή) και ιδιαίτερα του υπερακανθίου και υπακανθίου. Ακόμα πολύ συχνή είναι και η τενοντίτιδα του δικεφάλου.

Αίτια:

• Υπέρχρηση του ώμου
• Τραυματισμοί κυρίως σε αθλήματα που απαιτούν χρήση του ώμου πάνω από 90 μοίρες και επαναλαμβανόμενες στροφικές κινήσεις όπως τέννις, ιστιολποία, σφαίρα, γκολφ κτλπ
• Χρόνιοι τραυματισμοί και ατροφία της άρθρωσης του ώμου
• Οστεοαρθρίτιδα
• Ανατομία του ώμου που μπορεί να οδηγεί, σε παράπανω από το φυσιολογικό, τρίβη της άρθρωσης
• Κακή τεχνική σε κάποιο άθλημα ή στη δουλειά
• Ζαχαρώδης Διαβήτης
• Θηροειδής

Συμπτώματα:

• Πόνος κυρίως στις κινήσεις της στροφής και της απαγωγής του ώμου
• Οίδημα κάποιες φορές
• Αίσθηση καψίματος ορισμένες φορές
• Αδυναμία
• Δυσκαμψία
• Πόνος στον ύπνο και ιδιαίτερα όταν κοιμόμαστε πάνω στον ώμο που πάσχει

Διάγνωση:

Η χρήση της μαγνητικής αλλά και του διαγνωστικού υπέρηχου έχει χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση της τενοντίτιδας του ώμου. Όσον αφορά της ασβεστοποιό τενοντίτιδα μπορούμε και με την ακτινογραφία να δούμε την ύπαρξη ασβεστίου στην άρθρωση.

Θεραπεία για την Τενοντίτιδα ώμου

Η θεραπεία όσον αφορά την τενοντίτδα του στροφιαίου πετάλου και του δικεφάλου είναι συνήθως συντηρητική και περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη αν υπάρχει φλεγμονή και παυσίπονα, φυσικοθεραπεία, ειδικό ασκησιολόγιο, παγοθεραπεία στο οξύ στάδιο. Σπάνια αν ο πόνος δεν υποχωρήσει τότε χρησιμοποιούνται και ενέσιμες θεραπείες με κορτιζόνη αλλά και το PRP(θεραπεία έγχυσης αιμοπεταλίων).

Όσον αφορά την ασβεστοποιό τενοντίτιδα τα τελευταία χρόνια η χρήση του κρουστικού υπέρηχου έχει αποδειχτεί πολύ αποτελεσματική σε συνδυασμό με ειδικό ασκησιολόγιο. Επίσης, η έγχυση κορτιζόνης αφού αφερεθεί το ασβέστειο αρθροσκοπικά είναι άλλος ένας τρόπος αντιμετώπισης. Συνήθως αυτή η μορφή τενοντίτιδας εμφανίζεται ξανά παρά τη θεραπεία αλλά με τη σωστή άσκηση μπορεί να γίνει και η κατάλληλη πρόληψη.

Έξω επικονδυλιτιδα (tennis elbow):

Το tennis elbow είναι τενοντίτιδα στους εκτείνοντες του καρπού και του αγκώνα. Επίσης, και η κίνηση του υπτιασμού στον καρπό επηρεάζεται. Συνήθως εμφανίζεται σε ηλικίες από 30 μέχρι 50 ετών.

Αίτια:

• Υπέρχρηση κυρίως σε δουλειές που απαιτούν πολύ υπτιασμό και έκταση του καρπού όπως υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, ξυλουργοί, κομμωτές, δουλειές γραφείου όπου χρησιμοποιείται το ποντίκι στον υπολογιστή πολύ, μπογιατζίδες κτλπ
• Αθλήματα που απαιτούν πολύ χρήση του καρπού και του αγκώνα όπως τέννις, ξιφασκία, ρακέτες

Συμπτώματα:

• Πόνος σε υπτιασμό και έκταση του καρπού
• Οίδημα στην έξω περιοχή του αγκώνα
• Πόνος στην ψηλάφηση του έξω επικόνδυλου
• Αδυναμία στην γροθιά, ξεκλείδωμα πόρτας, κράτημα φλυτζανιού

Διάγνωση:

• Ειδικά ορθοπεδικά τεστ
• Μαγνητική
• Διαγνωστικός υπέρηχος

Θεραπεία για την Έξω επικονδυλιτιδα

Η θεραπεία είναι κατα βάση συντηρητική με τη φυσικοθεραπεία να παίζει σημαντικό ρόλο. Η χρήση της κινητοποίησης των αρθρώσεων, manual therapy, του kinesiotape, του βελονισμού και του TECAR, σε συνδυασμό με το κατάλληλο ασκησιολόγιο έχουν βρέθει να είναι πολύ αποτελεσματικά.

Όσον αφορά τις ασκήσεις βάση ερευνών αυτές που είνα πολύ χρήσιμες είναι οι έκκεντρες δηλαδή οι ασκήσεις στις οποίες η μυΪκή δύναμη μετριέται όταν οι μύες διατείνονται. Αν ο πόνος δεν υποχωρήσει τότε ακολουθεί η χρήση ενέσιμων θεραπειών συνήθως κορτιζόνη αλλά η αποτελεσματικότητά τους συνήθως είναι μόνο βραχυπρόθεσμη.

Έσω επικονδυλίτιδα (golfers elbow)

Αναφέρεται στην τενοντίτιδα των καμπτήρων του καρπού και του αγκώνα. Εμφανίζεται σε ηλικίες από 30 και πάνω και είναι λιγότερα συχνή από την έξω επικονδυλίτιδα, ως και 10 φορές λιγότερα συχνή.

Αίτια:

• Υπέρχρηση και κυρίως σε αθλήματα όπως γκολφ, τεννις, άρση βαρών
• Εργασίες όπως πλέξιμο, δακτυλογραφία, ράψιμο , χειρωνακτική εργασία

Συμπτώματα:

• Πόνος στην εσωτερική μεριά του αγκώνα
• Πόνος στο σφύξιμο της γροθιάς
• Κάποιες φορές οίδημα και κάψιμο
• Αδυναμία στους καμπτήρες του καρπού

Διάγνωση:

Η διάγνωση γίνεται κυρίως με ψηλάφηση και ειδικά ορθοπεδικά τεστ. Κάποιες φορές χρησιμοποιείται και η μαγνητική και ο υπέρηχος.

Θεραπεία για την Έσω επικονδυλίτιδα

Η θεραπεία είναι κυρίως συντηρητική και η φυσικοθεραπεία παίζει σημαντικό ρόλο. Η χρήση manual therapy, του kinesiotape, του βελονισμού και του TECAR, σε συνδυασμό με το κατάλληλο ασκησιολόγιο έχουν βρέθει να είναι πολύ αποτελεσματικά. Οι ενέσιμες θεραπείες είναι η τελευταία επιλογή και αυτό επειδή τα αποτελέσματά τους είναι κυρίως βραχυπρόθεσμα.

Τενοντίτιδα στο γόνατο ή αλλιώς τενοντίτιδα του άλτη

Αναφέρεται κυρίως στον τένοντα της επιγονατίδας και πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει και στο γνωστό επιγονατιδομηριαίο σύνδρομο όπου η επιγονατίδα έχει παραπάνω από τη φυσιολογική τριβή με την μηριαία τροχηλία και έτσι τα φορτία δεν κατανέμονται σωστά στην άρθρωση του γόνατος και έχουμε πόνο στο γόνατο κυρίως στην μπροστινή πλευρά.Εκτώς από τον επιγονατιδικό τένοντα μπορεί να έχουμε και τενοντίτιδα στον τένοντα του τετρακεφάλου.

Αίτια:

• Χρόνια χρήση των γονάτων σε βαθύ κάθισμα κυρίως σε επαγγέλματα που το απαιτούν αυτό ή και σε αθλήματα όπως μπασκετ, ποδόσφαιρο, ιππασία, σκι, κτλπ
• Επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί στο γόνατο
• Αδυναμία τετρακεφάλου
• Αλλοιώσεις στην άρθρωση του γόνατος όπως οστεοαρθρίτιδα, χονδροπάθεια, επιγονατιδομηριαίο σύνδρομο
• Επαγγελματίες χορευτές

Συμπτώματα:

• Πόνος στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος
• Οίδημα στο πρόσθιο μέρος του γόνατος
• Πόνος σε βαθύ κάθισμα
• Δυσκολία κίνησης, δυσκαμψία

Διάγνωση:

Η χρήση ειδικών ορθοπεδικών τεστ, η ψηλάφηση αλλά και η μαγνητική είναι μερικοί από τους τρόπους που μπορεί να διαγνωστεί η τενοντίτιδα του γόνατος.

Θεραπεία για την Τενοντίτιδα στο γόνατο

Η θεραπεία είναι κυρίως συντηρητική και περιλαμβάνει φυσικοθεραπεία και ειδικό ασκησιολόγιο. Στην φυσικοθεραπεια πολύ χρήσιμή είναι η χρήση του kinesiotape, του flossing, του βελονισμού, του TECAR αλλά και του manual therapy. Η χρήση ακόμα του foam roller είναι απαραίτητ για τη καλή λειτουργία της περιτονίας και την μείωση της δυσκαμψίας του γόνατος.

Η χρήση ενέσιμων θεραπειών είναι σπάνια. Χειρουργική παρέμβαση χρησιμοποιείται κυρίως όταν έχουν κάποια πλήρη ρήξη του τένοντα που και πάλι η φυσικοθεραπεία μετεγχειρητικά παίζει καθοριστικό ρόλο.

Τενοντίτιδα ισχίου –  Τροχαντήριος θυλακίτιδα

Συχνά ακούμε τον όρο τροχαντηρίτιδα όταν περιγράφεται η τενοντίτιδα στην άρθρωση του ισχίου. Τοχαντηρίτιδα σημαίνει φλεγμονή στον τροχαντήρα κάτι που δν συμβαίνει στην τενοντίτιδα του ισχίου. Η φλεγμονή και ο ερεθισμός συμβαίνουν  στον θύλακα του τροχαντήρα του ισχίου. Όπως καταλαβαίνουμε υπάρχει λοιπόν αρκετή σύγχυση για τον ορισμό της συγκεκριμένης πάθησης.

Η γνώση της ανατομίας της άρθρωσης του ισχίου είναι απαραίτητη για τα κατανοήσουμε την τροχαντήριο θυλακίτιδα. Η άρθρωση του ισχίου σχηματίζεται από την κεφαλή του μηριαίου οστού και την κοτύλη της πυέλου. Η κεφαλή έχει στρογγυλό σχήμα και έρχεται και «κουμπώνει» στην κοτύλη που έχει κυπελλοειδή μορφή. Η άρθρωση του ισχίου είναι καλυμμένη από έναν ιστό τον αρθρικό χόνδρο όπου και βοηθάει στο να μην υπάρχει τριβή μεταξύ των αρθρώσεων.

Στο μηριαίο οστό και κοντά στην κεφαλή υπάρχει μια οστική προεξοχή που ονομάζεται μείζον τροχαντήρας όπου εκει προσφύονται οι μύες που κάνουν έξω στροφή και απαγωγή του ισχίου. Ο μείζον τροχαντήρας βρίσκεται στην έξω επιφάνεια του ισχίου και επιπολής αυτού υπάρχει ένας ασκός γεμάτος υγρό ο ορογόνοςς  θύλακας όπου βοηθάει στο να γίνεται ομαλά η τριβή μεταξύ της άρθρωσης και των μυών. Η φλεγμονή λοιπόν συμβαίνει συνήθως σε αυτόν τον θύλακα και επηρεάζονται οι μύες που προσφύονται εκεί.

Για την ακρίβεια υπάρχουν 18 θύλακοι στο ισχίο. Αυτός που συνήθως εμφανίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτός στον οποίο προσφύεται ο μείζον γλουτιαίος.

Αίτια:

• Ανισοσκελία των κάτω άκρων σε σχέση με την λεκάνη
• Κακή στάση σώματος που οδηγεί σε φόρτιση του ισχίου
• Υπέρχρηση του ισχίου όπως με την ορθοστασία, οι σκάλες, αθλήματα που απαιτούν βαθιά καθίσματα για πολύ ώρα, δρομείς όπου η γίνεται κάμψη του ισχίου παρατεταμένα
• Απότομη αλλαγή της προπόνησης σε δρομείς (αλλαγή φορτίων, διάρκειας)
• Προπόνηση των δρομέων σε ίδιο έδαφος για πολύ καιρό όπως σε σκληρές επιφάνειες
• Αδυναμία των μυών του ισχίου όπως στους γλουτιαίους
• Αδυνάμια στους μύες του κορμού, τους κοιλιακούς που έχει ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση του ισχίου
• Ρευματοειδής αρθρίτιδα
• Οστεοαρθρίτιδα
• Ψωρίαση
• Χρόνιοι τραυματισμοί στο ισχίο
• Ασβεστοποίηση ή οστεόφυτα στον μείζον τροχαντήρα

Το «μυστικό» για να αποφύγουμε την τροχαντήριο θυλακίτιδα είναι να υπάρχει καλή λειτουργία μεταξύ λεκάνης και κάτω άκρων. Αν αυτό χαθεί λόγω αδυναμίας ή ανισοσκελίας τότε η τενοντίτιδα του ισχίου είναι σχεδόν αναπόφεκτη.

Συμπτώματα:

Ο πόνος εμφανίζεται κυρίως στην εξω επιφάνει της άρθρωσης του ισχίου και στην ψηλάφηση της άρθρωσης αλλά και σε κινήσεις όπως κάμψη του ισχίου, βαθύ κάθισμα, έξω στροφή του ισχίου. Ακόμα έχουμε δυσκαμψία κυρίως το πρώι και έντονο πόνο το βράδυ ειδικά αν πάμε να ξαπλώσουμε στην πάσχουσα περιοχή. Επίσης, ο πόνος εμφανίζεται μετά από παρατεταμένο κάθισμα, ανέβασμα-κατέβασμα σκαλοπατιών και μετά από τη βάδιση. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει και οίδημα στην περιοχή.

Διάγνωση:

Συνήθως μια καλή αξιολόγιση με ειδικά ορθοπεδικά τεστ και η σωστή ψηλάφηση μπορούν να οδηγήσουν στην διάγνωση της πάθησης. Αν αυτό δεν επαρκει τότε ο διαγνωστικός υπέρηχος είναι μια άλλη πολύ αποτελεσματική μέθοδος. Η μαγνητική μπορεί να χρησιμοποιηθεί αλλά δεν έχει τα ίδια αποτελέσματα.

Θεραπεία για την Τενοντίτιδα ισχίου

Η θεραπεία περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή σε περίπτωση φλεγμονής αλλα και παυσίπονα. Πολυ σημαντικό και καθοριστικό ρόλο παίζει η φυσικοθεραπεία όχι μόνο για την μείωση των συμπτωμάτων αλλά και για την αποφυγή επανεμφάνισης της πάθησης.

Η φυσικοθεραπεία αποτελείται και από μεθόδους μείωσης του πόνου όπως βελονισμό, TECAR, μάλαξης, Manual therapy, αλλά και από μεθόδους που έχουν ως στόχο τη βελτίωση της δύναμης και της λειτουργικότητας του ισχίου όπως κατάλληλες ασκήσεις για ενδυνάμωση των μυών και χρήση του kinesiotape και του flossing για καλύτερη λειτουργικότητα.

Σίγουρα υπάρχουν και ‘αλλες τεχνικές φυσικοθεραπείας απλά αναφέρουμε ενδεικτικά τις παραπάνω.

Τενοντίτιδα αστραγάλου – περονιαίων μυών και Αχιλλείου τένοντα

Η τενοντίτιδα του αστραγάλου συνήθως αναφέρεται στους περονιαίους τένοντες που βρίσκονται στην έξω επιφάνεια του αστραγάλουν στο οστό της περόνης. Η κίνηση που κάνουνν είναι αυτή των περονιαίων μυών, στροφή του αστραγάλου προς τα έξω (ανάσπαση έξω χείλους της ποδοκνημικής άρθρωσης).

Πολλές φορές η τενοντίτιδα αυτή είτε οδηγεί σε διαστρέμματα είτε δημιουργείται μετά από χρόνια διαστρέμματα της ποδοκνημικής. Η άλλη συχνή μρφή τενοντίτιδας στην ποδοκνημική είναι αυτή του Αχιλλείου τένοντα όπου αν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα μπορεί να γίνει εύκολα χρόνια και να επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα της ζωής μας.

Αίτια τενοντίτιδας των περονιαίων

• Υπέρχρηση της ποδοκνημικής άρθρωσης ιδιαίτερα σε δρομείς, ποδοσφαιριστές και γενικότερα σε αθλήματα όπου χρειάζεται αρκετή χρήση της ποδοκνημικής
• Παλαιότερα διαστρέμματα που δεν έχουν λάβει την κατάλληλη θεραπεία
• Τραυματισμοί της ποδοκνημικής άρθρωσης
• Οστεοαρθρίτιδα-ρευματοειδής αρθρίτιδα
• Ραιβότητα

Αίτια τενοντίτιδας του Αχιλλείου

• Υπέρχρηση του Αχιλλείου τένοντα ειδιά σε δρομείς και αθλητές στίβου, άλμα εις ύψος, εμπόδια κτλπ όπου ο συγκεκριμένος τένοντας λόγω των υψηλών δυνάμεων και της φόρτισης που του ασκούνται καταπονείται αρκετά
• Χρόνια διαστρέμματα
• Διαβήτης-Θυροειδής
• Τραυματισμοί στον Αχίλλειο

Διάγνωση

Η ψηλάφηση και ειδικά ορθοπεδικά τεστ χρησιμοποιούνται αρχικά για την αξιολόγηση και διάγνωση και των δυο μορφών τενοντίτιδας. Ωστόσο, η μαγνητική και ο διαγνωστικός υπέρηχος μπορούν να χρησιμοποιηθούν ειδικά αν συνυπάρχει τραυματισμός της άρθρωσης ή των μυών.

Θεραπεία στις τενοντίτιδες των περονιαίων και του αχιλλέιου 

Η θεραπεία και στις δυο τενοντίτιδες είναι κατα βάση συντηριτική και η φυσικοθεραπεία παίζει καθοριστικό ρόλο. Η χρήση παγοθεραπείας και φαρμάκων όπως αντιφλεγμονώδη και παυσίπονα είναι πολύ σημαντικά στο οξύ στάδιο.

Ακολουθούν μεθόδοι φυσικοθεραπείας για μείωση του πόνου όπως βελονισμός, TECAR, manual therapy, kinesiotape, flossing, ηλεκτροθεραπεία, lazer κτλπ και μετά ακολουθείται ένα στοχευμένο πρόγραμμα ασκήσεων που έχει ως στόχο τη σταδιακή φόρτιση των τενόντων πάντα με την καθοδήγηση του φυσικοθεραοευτή.

Η χρήση ενέσιμων θεραπειών είναι σπάνια και αυτό επειδή ειδικά στην περίπτωση του αχιλλείου τένοντα έχει βρεθεί πως παυσίπονες ενέσεις και ιδιαίτερα η κορτιζόνη μπορεί να αποδυναμώσουν αρκετά τον τένοντα οδηγώντας σε χρόνιες τενοντίτιδες.

Χρύσα Βαφειάδη, Φυσικοθεραπευτής, Αθήνα

Προέλευση: https://www.fmh.gr